Μια φωτογραφία της Τζένης Ρουσσέα σε ηλικία 20 ετών δημοσίευσε ο συλλέκτης και δημοσιογράφος Αρης Λουπάσης στο Instagram.
Η Τζένη Ρούσσεα, έχοντας διαγράψει μια πορεία 65 χρόνων στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αποτελεί μια από τις μεγάλες κυρίες της υποκριτικής τέχνης, που ξεχωρίζει ακόμα με την κομψότητα και τη γοητεία της.
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο σε καλλιτεχνικό περιβάλλον με πατέρα τον ζωγράφο-αγιογράφο Χρήστο Ρουσσέα. Από μικρή έδειξε την τάση της στην υποκριτική τέχνη και μαθήτρια γυμνασίου έπαιξε στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «Κόκκινος Βράχος» (1949). Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πριν αποφοιτήσει έπαιξε στην ταινία «Πρέπει να τα Παντρέψουμε» (1953), αλλά και στο χορό της παράστασης «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη στην Επίδαυρο (1954) σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη.
Η επαγγελματική της καριέρα ξεκίνησε το 1956 στο θέατρο “Κώστα Μουσούρη” με την παράσταση «Το Ημερολόγιο της Άννα Φράνκ», και συνεχίστηκε στο ίδιο θέατρο μέχρι το καλοκαίρι του 1958 που συνεργάστηκε με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου. Ακολούθησαν πολλές επιτυχημένες παραστάσεις σε συνεργασία με σημαντικούς θιάσους, όπως της Έλσας Βεργή, του Απόστολου Αβδή, του Κώστα Χατζηχρήστου. Το 1962 ίδρυσε μαζί με τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Κώστα Φαρμάκη δικό τους θίασο και έδωσαν παραστάσεις πολλών έργων στη Θεσσαλονίκη. Το 1964, μετά από μια περιοδεία στην Ελλάδα με τον θίασο των «Επτανησίων ηθοποιών» (Δ. Παγουλάτου – Ελ. Απέργη), με αφορμή τα 100 χρόνια από την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, επέστρεψε στο θέατρο Μουσούρη και μέχρι το 1983 πρωταγωνίστησε σε έργα εκλεκτών θεατρικών συγγραφέων, όπως: Τσέχωφ, Νηλ Σάιμον, Τένεσι Ουίλιαμς, Αλέκου Λειβαδίτη, Ζακ Ντεβάλ, Αλέξανδρου Κασόνα, Κωστούλας Μητροπούλου και πολλών άλλων. Από το 1975 έγινε θεατρική επιχειρηματίας του θεάτρου Μουσούρη, συνεχίζοντας παράλληλα να πρωταγωνιστεί ως το 1983 σε πολλές και εκλεκτές παραστάσεις. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με άλλους ελληνικούς θιάσους και πρωταγωνίστησε σε ποιοτικά έργα σε θέατρα της Αθήνας αλλά και σε περιοδείες στην επαρχία. Το χρονικό διάστημα 1990-94, πρωταγωνίστησε στο θέατρο Βεργή σε δύσκολες παραστάσεις με τελευταία «Τα Ιερά Τέρατα» του Ζαν Κοκτώ.
Με τον κινηματογράφο πρωτοασχολήθηκε το 1958 παίζοντας στην ταινία «Όλα για το Παιδί της» του Κώστα Σρτάτζαλη, ενώ με τη Φίνος Φιλμ ξεκίνησε τη συνεργασία της το 1964, με την δραματική ταινία «Εγωισμός» του Γιάννη Δαλιανίδη. Μέχρι το 1971 έπαιξε σε άλλες πέντε ταινίες της Φίνος Φιλμ, με αξιοσημείωτη την ερμηνεία της στην ταινία «Κατηγορώ τους Ανθρώπους» (1966) δίπλα στον Νίκο Κούρκουλο.
Από το 1972 αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο θέατρο για να επιστρέψει στον κινηματογράφο το 1986 με την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Ο Θάνατος του Μελισσοκόμου». Στη συνέχεια έπαιξε και σε άλλες πέντε ταινίες ανάμεσα τους το «Βλέμμα του Οδυσσέα» του Θ. Αγελόπουλου (1995), και τελευταία την ταινία του Κλεάνθη Δανόπουλου, «Στο Βάθος Κήπος», το 2009. Συνολικά έπαιξε σε 22 ταινίες ενώ στο θέατρο έδωσε αμέτρητες παραστάσεις.
Το 1971, ξεκίνησε και την τηλεοπτική της πορεία με την επιτυχημένη σειρά του Νίκου Φώσκολου «Άγνωστος Πόλεμος» και μέχρι το 2005 έπαιξε και σε άλλες εννέα σειρές εκλεκτών σκηνοθετών, όπως Γρηγορίου, Ανδρέου, Λειβαδίτη, Αυγέρη, Φώσκολου και άλλων. Στη μικρή οθόνη παρουσιάστηκαν και πολλές θεατρικές της παραστάσεις.
Η πορεία της στο θέατρο συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με αξιοσημείωτες παραστάσεις όπως η «Αττική Οδός» των Ρέππα-Παπαθανασίου στο θέατρο Εμπορικόν την περίοδο 2009-2011, και στο έργο «Η Ζάκυνθος Ομιλεί» των Ρώμα, Σολωμού, Τσακαρισιάνου, σε παραστάσεις που δόθηκαν το 2013 στο Παλιό Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στη Ζάκυνθο.
Το 2002 τιμήθηκε με το έπαθλο “Κυβέλη” από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου, για τη διαρκή προσφορά της στο θέατρο, και το Νοέμβριο του 2013 από την Ένωση Επτανησίων «Ελλάδα», ως διακεκριμένη προσωπικότητα των Επτανήσων.
