Kάποτε στην Ινδία, στο ασφυκτικά γεμάτο Βαρανάσι στις όχθες του Γάγγη, έζησα το απόλυτο σουρεάλ! Χιλιάδες Ινδοί είχαν έρθει να καούν στον Γάγγη ώστε να κερδίσουν την αιώνια λύτρωση!
Eγώ πάλι, αποδεκατισμένη από τη ζωή μου, έψαχνα την… Ανάσταση!
Η μυρωδιά των νεκρών που καίγονται σε κοινή θέα στο ποτάμι, δίπλα από Ινδές που λούζονται, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, παραδίπλα τουμπανιασμένα σε αποσύνθεση ζώα επιπλέουν, κολλητά με γριές που κάνουν μπουγάδα τα νοικοκυριά τους και ξεδιψάνε με τη χούφτα τους από το ποτάμι, ενώ στα σκαλοπάτια των ναών γυναίκες «στεγνώνουν» τα ιερά κόπρανα αγελάδων, ακούγοντας τους ψαλμούς των Μπάμπα!Δεν είχα διάθεση να ζήσω… αλλά βλέποντας το αδιανόητο που ξεπερνούσε και την πιο διεστραμμένη φαντασία, αποφάσισα να προχωρήσω τη ζωή μου…
Κατερίνα Γιατζόγλου
