Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο,
εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες.
Η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός,
τα δικά μου παράπονα στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα.
Νύχτα κάτω από τους δυο.
Κρύσταλλο οδύνης, έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα.
Ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες
πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο.
Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι,
τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο σιντριβάνι
του αίματος τ αστείρευτου που χύνεται.
Κι ο ήλιος μπήκε απ το κλειστό μπαλκόνι
και το κοράλλι της ζωής
άπλωσε το κλαδί του πάνω στην καρδιά μου τη σαβανωμένη.
Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα:, “Νύχτα του Άγρυπνου Έρωτα”
Photo cover:pixabay.com/FotoZeit
Διαβάστε επίσης:
