Η φύση πάλλεται κι εγώ,
από τον χτύπο της καρδιάς σου
την ώρα που σου κρατάω
το χέρι καρτερικά,
περιμένοντας την άνοιξη,
για να σου χαρίσω
το πρώτο άνθος της.
Καρτερικά, κοιτώντας,
Να γυρίσει το πρώτο
Χελιδόνι στη φωλιά του.
Η φύση πάλλεται στον άνεμο
Του χειμώνα,
Με το δεξί μου χέρι,
Κρατώντας το δικό σου,
Για να μη φυσάει μέσα σου.
Στα ψιχαλισμένα με δάκρυα μάτια σου,
Εγώ θα φέρω την λιακάδα,
Που τόσα χρόνια προσμένεις.
Γιατί η αγάπη μου,
Αγάπη μου για σένα,
Πιο δυνατή από την
Οποιαδήποτε μπόρα.
Η φύση πάλλεται κι εμείς,
Στο χορό του έρωτά μας,
Σαν δυο στάλες της βροχής.
Θοδωρής Τσιγκένης
Photo cover:pixabay.com/Prawny/watercolour
Διαβάστε επίσης:
