Ο Χρήστος Μάστορας ήταν καλεσμένος στο «Στούντιο 4» και μίλησε για την καταγωγή του, περιγράφοντας την περίοδο που ήρθε με τους γονείς του στην Αθήνα από το χωριό Βοδινό της Βορείας Ηπείρου, ενώ παραδέχτηκε ότι συγκινείται κάθε φορά που επιστρέφει στον τόπο του.
Ο γνωστός τραγουδιστής αφηγήθηκε πως όταν πρωτοήρθαν στην Αθήνα, μια οικογένεια που έμενε στο Κουκάκι τους άνοιξε το σπίτι τους και ότι γρήγορα ο πατέρας του κατάφερε να βρει δουλειά. «Συζήταγα πρόσφατα με τον πατέρα μου για να ανατρέξω σε αυτές τις αναμνήσεις. Μας φιλοξένησε μία οικογένεια στο Κουκάκι, στην οποία ο πατέρας μου έκανε κάποιες οικοδομικές εργασίες. Ο πρώτος μήνας πέρασε κάπως έτσι. H οικογένεια Δρακοπούλου, που την ευχαριστώ πάρα πολύ αν ακούει τη συνέντευξη. Με τη βοήθεια αυτής της οικογένειας αναγνωρίστηκε το πτυχίο του πατέρα μου κι έπιασε δουλειά, οπότε πολύ γρήγορα σταθήκαμε στα πόδια μας. Δεν αντιμετωπίσαμε τρελές δυσκολίες».
Ο Χρήστος Μάστροας τόνισε ότι ο ίδιος και οι δικοί του άνθρωποι ήταν από τους τυχερούς και ότι υπήρξαν άλλες οικογένειες που αντιμετώπισαν μεγαλύτερες δυσκολίες κατά την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. «Θεωρώ τον εαυτό μου και την οικογένειά τρομερά τυχερή κι άξια. Σίγουρα πολλοί επαναπατριζόμενοι και μετανάστες από την Αλβανία – κακώς τα διαχωρίζω όλοι το ίδιο λούκι τραβήξαμε – κάποιοι δεν είχαν την ίδια τύχη, αλλά ήταν πολύ δουλευταράδες και τα καταφέρανε και πήραν τη ζωή στα χέρια τους. Εμένα δεν μου αρέσει πολύ το δράμα στη ζωή μου. Θεωρώ ότι έχω μία οπτική αισιοδοξίας και δεν είμαι των άκρων. Τα συναισθήματά μου είναι λίγο στη μετριοπάθεια. Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός».
Σε άλλο σημείο, ο Χρήστος Μάστορας ανέφερε ότι επισκέπτεται συχνά το χωριό από το οποίο κατάγεται και ότι νιώθει μεγάλη συγκίνηση κάθε φορά. «Πηγαίνω στο χωριό μου κι ήμουν τώρα πρόσφατα. Έχω τον παππού μου εκεί. Ο παππούς είναι ένα ελεύθερο πνεύμα, δεν μπορείς να τον βάλεις σε κουτιά, είναι πολύ διαφορετικός τύπος από όλους μας, Χρήστος και αυτός, Μάστορας. Μόνος του είναι εκεί, έχει την παρέα του. Δεν ήθελε με τίποτα να έρθει στην Αθήνα. Έχει ζήσει και στην Αθήνα πολλά πολλά χρόνια. Είναι ένα ελεύθερο πνεύμα. Του αρέσει πολύ το τσίπουρο. Εγώ βάζω τα κλάματα όταν πάω εκεί, αλλά όχι τα κλάματα του δράματος, από συγκίνηση όταν πατώ αυτή τη γη. Έχω ζήσει τα καλοκαίρια με τη γιαγιά, τον παππού, την προγιαγιά, τον προπαππού, έχω ζήσει πολύ όμορφες οικογενειακές στιγμές».
