Ο Αλέκος Αλεξανδράκης παντρεύτηκε τέσσερις φορές στη ζωή του. Σύντροφός για περισσότερα από 20 χρόνια αποτέλεσε και η Νόνικα Γαληνέα, με την οποία ωστόσο δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης Άρης Λουπάσης δημοσίευσε μια φωτογραφία του Αλέκου Αλεξανδράκη από τον τρίτο γάμο του με την ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη.
«Ο μοναδικός και υπέροχος Αλέκος Αλεξανδράκης στον τρίτο από τους τέσσερις γάμους του το 1957 με την σημαντική ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη. Γνωρίζονται το 1956 όπου και συνεργάζονται στην παράσταση “Πικ Νικ” του Ουίλιαμ Ινγκ σε σκηνοθεσία Μάριου Πλωρίτη, ζουν μαζί για επτά περίπου χρόνια και καθιερώνονται ως ένα από τα ωραιότερα καλλιτεχνικά ζευγάρια της εποχής. Όπως αναφέρει ο ίδιος, είναι από τις ομορφότερες και πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής του, με μια γυναίκα δυναμική, ταλαντούχα, μορφωμένη, η οποία τον εμπνέει και τον μαγεύει κυριολεκτικά με την προσωπικότητά της. Το 1961 μετά από μια περίοδο μεγάλων επιτυχιών στο θέατρο και τον κινημ/φο, δημιουργεί σε σκηνοθεσία δική του και επενδύοντας όλα του τα χρήματα, μια σημαντική ταινία, την “Συνοικία το όνειρο”. Παρά το γεγονός ότι από τους κριτικούς θεωρείται αριστούργημα, αποτυπώνοντας όμως με ρεαλιστικό τρόπο την φτώχεια και την εξαθλίωση σε πολλές φτωχογειτονιές της Αθήνας, λογοκρίνεται και ζητείται η απόσυρσή της, καθώς είναι ενάντια στην εικόνα της οικονομικής ευμάρειας που προσπαθεί να δημιουργηθεί στην ταλαιπωρημένη μεταπολεμική Ελλάδα. Μετά από παρέμβαση όπως αναφέρεται της δημ/φου Ελένης Βλαχου, η ταινία προβάλλεται με “κομμένες” όμως σκηνές, γεγονός που απογοητεύει τον ηθοποιό ο οποίος αναφέρει ότι “με τη λογοκρισία τελειώνει γι’ αυτόν η συγκεκριμένη ταινία”. Ένα χρόνο μετά το ζευγάρι επισκέπτεται (φωτο) τη Μόσχα για την προβολή της ταινίας, η οποία σε κάποιες χώρες του εξωτερικού κάνει επιτυχία, καλεσμένοι του Υπουργείου Πολιτισμού, και ενθουσιάζονται από την θερμή ανταπόκριση του κοινού αλλά και το υψηλό επίπεδο αγάπης του κόσμου για την τέχνη, τη μόρφωση και το θέατρο. Ο γλυκύτατος “κύριος Σαμιωτάκης” στο “Δεσποινίς Δ/ντης”, ο γοητευτικός γλύπτης στην “Ψεύτρα”, ο αξέχαστος χαρτοπαίχτης στο “Δολωμα” και πόσοι άλλοι υπέροχοι ρόλοι, έχει μείνει στην καρδιά όλων για την γοητεία, την ευγένεια, τη σεμνότητα και το μεγαλείο της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας…».
