Η ψυχοσωματική ιατρική είναι ένα διεπιστημονικό πεδίο της ιατρικής που ασχολείται με την αλληλεπίδραση βιολογικών, ψυχολογικών, κοινωνικών και συμπεριφορικών παραγόντων στη γένεση μιας διαταραχής. Οι τομείς παρέμβασης στην ψυχοσωματική ιατρική περιλαμβάνουν την τροποποίηση συμπεριφορών υγείας, την συνολική ψυχοσωματική προσέγγιση, την ψυχοθεραπεία και τη φαρμακοθεραπεία καθώς και άλλων εναλλακτικών θεραπειών όπως ή σωματική άσκηση κ.τ.λ..
Η αντίληψη για την ωφέλεια από τη σωματική άσκηση είναι διαδεδομένη σε όλο το κόσμο. Σημειωτέον ότι η άσκηση όχι μόνο διατηρεί και βελτιώνει ένα υγιές σώμα, αλλά θεραπεύει και ένα σώμα που πάσχει, καθώς και μια ψυχή που συμπάσχει με το σώμα. Επιπλέον, υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία που δείχνει ότι η σωματική δραστηριότητα είναι μια αποτελεσματική προληπτική στρατηγική ενάντια στις καρδιαγγειακές παθήσεις, την παχυσαρκία την οστεοπόρωση, τις εγκεφαλοαγγειακές παθήσεις, το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 , τον καρκίνο του μαστού και του παχέος εντέρου και διάφορες ψυχιατρικές διαταραχές, αποκατάσταση μυοσκελετικών παθήσεων κτλ.
Αθλητικές δράσεις ασθενών ( ένταξη σε ομάδες ) για αντιμετώπιση κοινωνικής απομόνωσης κ.τ.λ..Πολλά άτομα με συστηματικά αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα μπορεί να έχουν παθήσεις ψυχικής υγείας ( Άγχος , stress , Κατάθλιψη ) που δεν διαγιγνώσκονται επειδή δεν συζητούν αυτά τα συμπτώματα με τους γιατρούς τους.
Μια νέα μελέτη, εξέτασε δεδομένα σχετικά με τα αυτοαναφερόμενα συμπτώματα ψυχικής υγείας σε 1.800 ασθενείς με συστηματικά αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα (SARDs).Συνολικά, τα συμπτώματα που ανέφεραν οι ασθενείς υποδηλώνουν ότι το 55% από αυτούς είχαν κατάθλιψη και το 57 % είχαν άγχος, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Rheumatology .
Τρεις στους τέσσερις από αυτούς είπαν επίσης ότι οι γιατροί τους σπάνια, έως ποτέ, δεν τους ρώτησαν για την ψυχική τους υγεία.
Η χρόνια φλεγμονή είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό πολλών αυτοάνοσων ρευματικών παθήσεων . Επομένως, ο αποκλεισμός ή η μείωση της φλεγμονής είναι μία από τις κύριες στρατηγικές θεραπείας σε αυτές τις ασθένειες. Σε αυτό το πλαίσιο, η άσκηση έχει αναδειχθεί ως ένα πιθανό θεραπευτικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της συστηματικής φλεγμονής , οδηγώντας έτσι σε καλύτερα κλινικά αποτελέσματα. Οι στόχοι αυτής της ανασκόπησης είναι να συζητήσει η επιστημονική κοινότητα τον πιθανό αντιφλεγμονώδη ρόλο της άσκησης σε αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις, τονίζοντας τα κενά στη βιβλιογραφία και τις κλινικές και επιστημονικές προοπτικές στο πεδίο.
Η άσκηση λοιπόν δεν απευθύνεται μόνο στους υγιείς, αλλά και στους πάσχοντες , με στόχο την πρόληψη των ασθενειών και τη βελτίωση διαφόρων νοσηρών καταστάσεων.
Μελέτες μας αποδεικνύουν τους βιοχημικούς μηχανισμούς και τις ουσίες ( Κορτιζόλη, Αδρεναλίνη , Ντοπαμίνη , Ενδορφίνες, Σεροτονίνη, Ωκυτοκίνη, Ανανδαμίδη, Κολπικό Νατριουρητικό Πεπτίδιο , Τρυπτοφάνη , Γ – αμινοβουτιρικό οξύ , Γλουταμάτη, BDNF πρωτεϊνη, Άξονας HPA κτλ.) του σώματος κατά την ώρα της άθλησης και τα οφέλη του αθλητισμού γενικότερα στα παιδιά και στους ενήλικες στον να αντιμετωπίσουν το Άγχος το stress και την Κατάθλιψη.
Πηγές :
• Έκδοση της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας
• Αuthor Melanie Sloan, PhD, of the department of public health and primary care at the University of Cambridge.
• Θεολογία Ζιώγου Καθηγήτρια Εφαρμογών, Τμήμα Νοσηλευτικής ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης
• Luiz Augusto Perandini Rheumatology Division, School of Medicine, University of Sao Paulo, Sao Paulo, Brazil.
Υπεύθυνος Άρθρου : Σταύρος Ξηντάρας , Πρωταθλητής Ευρώπης (Αθλητική Ιαπωνική Ξιφασκία), Εξειδικευθείς στην Ιατρική ψυχολογία & Αθλητικές επιστήμες, Διευθυντής του ερευνητικού Ινστιτούτου Spochan, www.spochaninstitute.com
Photo cover:pixabay.com/License
Διαβάστε επίσης:
