Ο Αλέκος Αλεξανδράκης υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. Φινετσάτος, γοητευτικός, με χαρισματικό ταλέντο, πλούσια παιδεία και μόρφωση, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ήταν από τους καλύτερους και πιο καταρτισμένους Έλληνες ηθοποιούς, αποτελώντας από μόνος του ένα λαμπρό κομμάτι της εγχώριας υποκριτικής τέχνης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα σε καλή αστική και φιλότεχνη οικογένεια, φοίτησε σε ένα από τα καλύτερα σχολεία της εποχής και από την εφηβεία του διακρίθηκε στην ξιφασκία ως μέλος της Εθνικής Ομάδας. Αν και αρχικά ήθελε να δώσει εξετάσεις για την Σχολή Δοκίμων, οι πρώτες του επαφές με τον χώρο του κινηματογράφου, τον έκαναν να αλλάξει προσανατολισμό. Έτσι, πέρασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, έχοντας σπουδαίους δασκάλους όπως τον Ροντήρη και τον Χορν. Για τον θαυμασμό του προς τον Χορν, είχε δηλώσει μάλιστα: «Ο Χορν με πίστεψε πολύ. Εκείνος με ξεκλείδωσε, μου πέρασε το πάθος του για τη σκηνή. Άρχισα να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, να μην ντρέπομαι πλέον και να πιστεύω στις υποκριτικές μου ικανότητες. Μεγάλος ηθοποιός, αλλά και δάσκαλος».
Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία του Αλέκου Αλεξανδράκη από τα μαθητικά του χρόνια.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Ο Αλέκος Αλεξανδράκης στα μαθητικά του χρόνια στα μέσα της δεκαετίας του ’30 καλεσμένος σε παιδική χριστουγεννιάτικη γιορτή. Με την αδερφή του Μάνια φοιτούν στο σχολείο Μπερζάν (σημερινή σχολή Μωραΐτη) και ξεχωρίζει για το ταλέντο του στη ζωγραφική και τη συγγραφή ερασιτεχνικών έργων που ανεβάζουν με κοινό την αγαπημένη τους γιαγιά Μαρία.
Στην εφηβική ηλικία διακρίνεται στην ξιφασκία όπου γίνεται μέλος της Εθνικής και στη συνέχεια εισάγεται στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων ως αξιωματικός. Το 1946 μαγεύεται από την ονειρεμένη ερμηνεία της Έλλης Λαμπέτη στον “Γυάλινο κόσμο” του Ουίλιαμς και αποφασίζει να ασχοληθεί με την υποκριτική.
