Ήταν δεν ήταν 4 ετών, η Μελίνα Μερκούρη, όταν μετά από ένα κατσάδιασμα της μητέρας της που συνοδεύτηκε κι από ένα χαστούκι, μάζεψε τα μπογαλάκια της, άνοιξε την πόρτα του αρχοντικού τους στο Κολωνάκι κι έφυγε για το σπίτι του παππού της, Σπύρου, του δημάρχου Αθηναίων.
Γιατί έτσι ήταν η Μελίνα, η οποία γεννήθηκε σαν σήμερα, 18 Οκτωβρίου το 1920. Επαναστάτρια από μικρή, ανήσυχο πνεύμα, ανεξάρτητη και ατίθαση. Δεν μπήκε ποτέ σε καλούπια και πάντα αποτελούσε αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Μέχρι και σήμερα, η Μελίνα είναι ένα “ίνδαλμα”, μια… Ελληνίδα θεά. Η ίδια, βέβαια, προτιμούσε το σκέτο Ελληνίδα.
Εξάλλου, η Μελίνα Μερκούρη έλεγε ξανά και ξανά πως “Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα”.
Με αφορμή τη συμπλήρωσε 104 χρόνων από τη γέννηση της, ας θυμηθούμε κάποιες φράσεις της που ακόμη και σήμερα – για διαφορετικούς λόγους – είναι πιο επίκαιρες από ποτέ.
“Αν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λέω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ”.
“Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα, αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε κανείς”.
“Δεν προσποιήθηκα! Η προσποίηση για μένα είναι κάτι χυδαίο. Απλά και μόνο έζησα όπως ήθελα. Χωρίς να υπολογίσω τίποτα και κανέναν”.
«Η Ελλάδα είναι η πραγματική μου δύναμη, ο πραγματικός μου καημός»
«Στην Ελλάδα είμαστε πολύ φτωχοί για να πάμε σε ψυχολόγους – αντ’ αυτού έχουμε τους φίλους».
“Ενόχλησα πολύ, επειδή έκανα πράγματα που ήταν επανάσταση στο κατεστημένο. Δεν ήμουν ποτέ καθωσπρέπει.”
“Στην Ελλάδα δεν μπορείς να κρύβεσαι στο σπίτι σου και να ζεις με τα φαντάσματά σου. Βγαίνεις έξω. Συναντάς τον άλλο. Αναμετριέσαι μαζί του. Τον αγαπάς ή τον απεχθάνεσαι. Τον αγκαλιάζεις ή τον διώχνεις. Μιλάς ανοιχτά για σένα. Χαίρεσαι να δείχνεις ποιος είσαι.”
“Δεν υπάρχουν Ελγίνεια! Τι θα πει Ελγίνεια; Υπάρχει ο Δαυίδ του Μιχαήλ Αγγέλου, Ο Μυστικός Δείπνος του Ντα Βίντσι, Ο Ερμής του Πραξιτέλη, Οι Ψαράδες του Τέρνερ, Η Καπέλα Σιξτίνα… Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα! Υπάρχουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα!”.
«Εγώ γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας»..
«Από τη ζωή μέχρι το θάνατο, ένα τσιγάρο δρόμος»
«Νόμιζα πως φοβόμουν την αρρώστια, αλλά τελικά φοβόμουν την στιγμή που δεν θα με αγαπούν πια».
