Ο Κλάους Κίνσκι υπήρξε μία σκοτεινή “ιδιοφυΐα” του παγκόσμιου κινηματογράφου, γιατί πέρα από τις ανατριχιαστικές ερμηνείες στη μεγάλη οθόνη, στην προσωπική του ζωή υπήρξε ένα κτήνος. Εδώ, δεν χρειάζονται εισαγωγικά, λαμβάνοντας υπόψιν την αποκάλυψη της μεγαλύτερης κόρης του, Πόλα πως για 14 χρόνια ο διάσημος πατέρας της τη βίαζε συστηματικά, έχοντας αναπτύξει μαζί της μια αρρωστημένη σχέση.
Λόγω της συμπεριφοράς του, είχαν αποδώσει στον Κλάους Κίνσκι τον τίτλο του “ξανθού Διαβόλου”. Και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα, ήξερε καλά πώς να κρύβει για πάρα πολλά χρόνια την πιο σκοτεινή πλευρά του εαυτού του, ακόμα και από την υπόλοιπη οικογένειά του.
Γιατί δυστυχώς, η μεγάλη κόρη του Πόλα Κίνσκι, από την τρυφερή ηλικία των 5 χρόνων, γνώρισε αυτό το πρόσωπο του πατέρα της. Όταν η Πόλα, επίσης, ηθοποιός κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία της, χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα της, σόκαρε όλο τον κόσμο. Μαζί και την οικογένειά της. Κι αυτό, διότι για πρώτη φορά αποκάλυπτε τη συστηματική σεξουαλική κακοποίηση που δεχόταν από εκείνον, για περισσότερα από 14 χρόνια.
Όπως εξομολογείται, κάθε φορά που κοιτάζει το είδωλό της στον καθρέφτη, βλέπει ταυτόχρονα στον εαυτό της, τον διεστραμμένο πατέρα της και τη σούπερ σταρ αδελφή της: η Πόλα μοιάζει στη Ναστάζια, ενώ και οι δύο μαζί θυμίζουν φυσιογνωμικά τον Κλάους Κίνσκι.
Ο Κλάους Κίνσκι έκλεψε από την Πόλα την αθωότητα και την ψυχική της υγεία, ενώ η Ναστάζια ήταν πάντα στη βαριά σκιά του πατέρα της, ο οποίος ποτέ δεν έδειξε διάθεση να τη βοηθήσει να ανοίξει τα δικά της φτερά.
«Ως παιδί έπρεπε πάντα να κρατάω το στόμα μου κλειστό γιατί πάντα με απειλούσε. Και ήμουν εξαρτημένη από αυτόν, από την αγάπη του», εξομολογείται η Πόλα. «Μου έλεγε ότι σε όλο τον κόσμο οι πατεράδες κάνουν το ίδιο πράγμα με τις κόρες τους».
Τον αποκαλούσε «Μπάμπο». Ήταν ο θρυλικός Κλάους Κίνσκι, ο πιο διάσημος Γερμανός ηθοποιός της γενιάς του. Εκείνη ήταν η Πόλα, η όμορφη κόρη του, το πρώτο του παιδί. Από τότε που η Πόλα θυμάται τον εαυτό της, ο πατέρας της την κατακλύζει με την προσοχή του. Της έδινε ακριβά δώρα, την έντυνε με τα πιο όμορφα ρούχα, την κολάκευε με παθιασμένες φιλοφρονήσεις.
Η μικρή Πόλα ήταν πάντα «η πριγκίπισσά του», «η κούκλα του», «το αγαπημένο του παιδί», για το οποίο ο Κίνσκι επέμενε ότι δεν μπορούσε να ζήσει ούτε λεπτό χωρίς αυτό. Αν ήταν χώρια, μπορεί να της τηλεφωνούσε δώδεκα φορές την ημέρα. Όπου κι αν βρισκόταν στον κόσμο, της έστελνε καρτ ποστάλ. «Πεθαίνω από λαχτάρα για σένα, άγγελέ μου» έγραφε.
Στο βιβλίο της αναλύει με γραφικές λεπτομέρειες την κακοποίηση από τον πατέρα της. Περιγράφει πόσο διχασμένη ένιωθε ανάμεσα στο να θέλει να τον ευχαριστήσει και στο να θέλει να απορρίψει τις προτάσεις του. «Τα αισθήματα ενοχής με βασανίζουν» λέει. «Ότι τον απογοήτευσα…. Κλαίω ακατάσχετα. Γράφω το βιβλίο γι’ αυτό, γιατί δεν μπορώ να αντέξω άλλο το γεγονός ότι ένα άτομο του οποίου το φωτοστέφανο μεγαλώνει από χρόνο σε χρόνο δοξάζεται με αυτόν τον τρόπο». Όταν εκείνος πέθανε το 1991 από καρδιακή προσβολή, η Πόλα ένιωσε μεγάλη ανακούφιση.
Αλλά και η μικρή του κόρη Ναστάζια είχε μιλήσει πολλές φορές για την κακοποιητική του συμπεριφορά. Από μικρή φρόντιζε τη μαμά της, στην οποία όσο ήταν παντρεμένοι, της απαγόρευε να δουλέψει, ακόμη και να βγει από το σπίτι. Όπως και στη Ναστάζια. Ήταν έγκλειστες.
Χρόνια μετά, θα ομολογήσει: “Δεν πρέπει να μιλάμε για τον πατέρα μου. Δεν πρέπει να τον ονοματίζουμε”.
Ο Κλάους Κίνσκι ήταν αφόρητα κτητικός και παρανοϊκά καχύποπτος. «Στα μάτια του έβλεπες την κόλαση και τον παράδεισο ταυτόχρονα» έχει πει για τον πατέρα της πριν από μερικά χρόνια η Ναστάζια, συμπληρώνοντας ότι «όταν πέθανε, ένιωσα θλίψη για πέντε λεπτά περίπου – και ύστερα τίποτα. Όχι επειδή έτσι ήθελα, αλλά διότι μας έκανε να πονέσουμε τόσο πολύ!».
Το περιβάλλον στο οποίο πέρασε την παιδική της ηλικία η Ναστάζια Κίνσκι ήταν το παλάτι του ηθοποιού στη Ρώμη. Οι γαλλικές σαμπάνιες και το ρωσικό χαβιάρι σερβίρονταν αδιακρίτως, ακόμη και στον τελευταίο κηπουρό ή ταχυδρόμο, ενώ παντού υπήρχαν ναρκωτικά, τα οποία πρόσφερε στους καλεσμένους του. Εκείνος τους άφηνε να κολακεύουν τον ναρκισσισμό του, μιας και τον αποκαλούσαν «Θεό» – ή και «Διάβολο», αναλόγως της διάθεσή του.
Ο Κλάους Κίνσκι πέθανε στα 65 του χρόνια, μόνος και σχεδόν ξεχασμένος. Η τέφρα του σκορπίστηκε στον Ειρηνικό. Στην κηδεία του δεν είχε πάει κανείς. Ούτε συνεργάτες ούτε καν η οικογένειά του, εκτός από τον γιο του Νικολάι. Προτού έρθει κι επίσημα η αποκαθήλωσή του με το βιβλίο της κόρης του, όλοι τον είχαν αποκαθηλώσει στα δικά τους μάτια ξεχωριστά. Και είχε φροντίσει ο ίδιος γι΄αυτό.
