Διαβάστε 10 αρχαία αποφθέγματα για τον άνθρωπο.
- Ασύνετος όστις εν φόβω μεν ασθενής, λαβών δε μικρόν της τύχης φρονεί μέγα.
Είναι άμυαλος όποιος είναι ανήμπορος όταν φοβάται, ενώ όταν του χαμογελάσει λίγο η τύχη, παίρνουν τα μυαλά του αέρα.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός
2. Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
3. Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
Αρχαιοελληνική παροιμία (δεν είναι εκκλησιαστικό ούτε του Ευριπίδη στον οποίο αποδίδεται εσφαλμένα.
4. Ανοήμονες βιούσι ού τερπόμενοι βιούν.
Οι ανόητοι ζουν χωρίς να είναι ευχαριστημένοι που ζουν.
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
5. Βλαξ άνθρωπος επί παντί λόγω επτοήσθαι φιλεί.
Ο βλάκας θέλει να πτοείται με το παραμικρό.
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος
6. Αφυΐας σημείον το ενδιατρίβειν τις περί το σώμα.
Είναι σημάδι βλακείας να ασχολείται πολύ κάποιος με το σώμα του.
Επίκτητος, 50 μ.Χ.-120 μ.Χ, Στωικός φιλόσοφος
7. Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ή.
Πιττακός ο Μυτιληναίος, 650-570 π.Χ., εκ των 7 σοφών της Αρχ .Ελλάδας
8. Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα.
Άπειρη η γενιά των ηλιθίων.
Σιμωνίδης ο Κείος, 556-468 π.Χ., Αρχαίος ποιητής & συγγραφέας επιγραμμάτων
9. Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος.
Για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά.
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
10. Αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντες τον εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες.
Οι αθάνατοι είναι θνητοί, οι θνητοί είναι αθάνατοι που ζουν το θάνατο εκείνων ενώ πεθαίνουν τη ζωή εκείνων.
Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος
Photo cover:pixabay.com/Dimitris Vetsikas
Διαβάστε επίσης:
