“Ούτε να πεθάνω θέλω ούτε και να γιατρευτώ
θέλω απλώς να βολευτώ στην καταστροφή μου.
Όταν τρελαίνομαι τις νύχτες για κορμί,
να βρίσκεται ένας άνθρωπος να με χορταίνει.
Όταν βουλιάζω σ’ έυκολες εξάψεις,
να ‘ρχεται μια εξευτέλιση να με συνεφέρνει.
Όταν βουρλίζομαι στα δρομολόγια του πάθους,
να ‘χω ένα όραμα να με θαμπώνει.
Όταν εξαγριώνομαι για τρυφερότητα,
να βρίσκονται δυο χέρια για τον παιδεμό μου.
Μα πάνω στου σπασμού την αποθέωση,
που εκμηδενίζει κάθε άλλη ομορφιά,
να ‘χω τη δύναμη να πω “Κύριε όχι άλλο” –
κόβοντας τις υπερωρίες της καταστροφής μου.”
Ντίνος Χριστιανόπουλος, “Βολέματα καταστροφής: 90 ποιήματα”, απόσπασμα
Photo cover:pixabay.com/Susan Cipriano
