Ο Κώστας Χατζηχρήστος ήταν για τον κόσμο ο “Θύμιος”, ο “Δήμος”, ο “Ηλίας”, και για πάντα ο δικός τους “Ζήκος” του Μπακαλόγατου.
Ο αγαπημένος ηθοποιός, έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, 3 Οκτωβρίου του 2001, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη στην κωμωδία που ακόμη και οι νεότερες γενιές συναδέλφων του δυσκολεύονται να πλησιάσουν. Εξάλλου, ο Κώστας Χατζηχρήστος ήταν μοναδικός και αυθεντικός. Ήταν “μαέστρος” στον αυτοσχεδιασμό, μια ατόφια κωμική φλέβα. Και στο ταλέντο του, φέρεται να υποκλίθηκε ακόμη και ο θρύλος του Χόλιγουντ, Άντονι Χόπκινς.
Ο ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας Κωνσταντίνος Τζούμας είχε αποκαλύψει κάποτε πως ο Άντονι Χόπκινς, όταν είδε τυχαία στην τηλεόραση τον Χατζηχρήστο, ενθουσιάστηκε με το υποκριτικό ταλέντο του.
«Θυμάμαι τον Άντονι Χόπκινς κάποτε, σε μια σουίτα του ξενοδοχείου Κάραβελ. Γυρίζαμε την τηλεοπτική σειρά Peter and Paul, και στο διάλειμμα, εκεί που μιλούσαμε, μια τηλεόραση, χωρίς ήχο, είχε τον ”Ηλία του 16ου” ή τον ”Μπακαλόγατο”. Ένα από τα δύο. Και λέει ο Άντονι Χόπκινς: ”Βάλτε τον ήχο. Κάποιος από το συνεργείο βάζει τον ήχο. ”Ποιος είναι αυτός ο ηθοποιός;”, με ρωτάει. Είναι ο Κώστας Χατζηχρήστος. Ένας ηθοποιός που έχει αφήσει εποχή εδώ, και ένα μεγάλο κομμάτι από αυτό που βλέπετε είναι αυτοσχεδιαστικό”, του απαντώ. “Τι timing είναι αυτό!”, μου λέει. “Τι timing…! Τι ρυθμός! Αυτός ο ρυθμός…!, αυτός ο ρυθμός είναι καταπληκτικός! Τι καταπληκτικός ρυθμός είναι αυτός…!!”», είχε αποκαλύψει ο Κωνσταντίνος Τζούμας για τον διάλογο που είχε με τον θρύλο του Χόλιγουντ.
Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί για τον σπουδαίο ηθοποιό, είναι πως αρχικά είχε ακολουθήσει άλλα επαγγελματική μονοπάτια που δεν είχαν καμία σχέση με τη υποκριτική.
Ο Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1921 στην Θεσσαλονίκη και ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας. Φοίτησε αρχικά στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου και αποφοίτησε ως Ανθυπασπιστής. Η υποκριτική ήταν για εκείνον ο μεγάλος του καημός, όμως, για να ασχοληθεί με το θέατρο έπρεπε να περιμένει κάποια χρόνια, καθώς το 1940 ξέσπασε ο Ελληνοιταλικός πόλεμος και έπειτα ακολούθησε μια δύσκολη περίοδος κατοχής.
Το 1975, όταν χώρισε με την Καίτη Ντιριντάουα, ο Κώστας Χατζηχρήστος ερωτεύτηκε παράφορα την Ελένη Πανταζή, με την οποία προχώρησε τέταρτο γάμο. Όμως, ο θάνατός της μόλις στα 42 της χρόνια, άφησε το ηθοποιό πίσω απαρηγόρητο και τσακισμένο από την δυσβάσταχτη απώλεια. Ο κόσμος του είχε καταρρεύσει και ο ίδιος έμοιαζε ανήμπορος να επιστρέψει. Τα χρέη άρχισαν να επιστρέφουν ξανά στη ζωή του. Ο ηθοποιός είχε σχεδόν αποτραβηχτεί ολοκληρωτικά από τον κινηματογράφο και είχε χάσει πια το γέλιο του για πάρα πολύ καιρό.
Ο Κώστας Χατζηχρήστος είχε και μία σχέση εξάρτησης με το αλκοόλ, στο οποίο κατέφευγε σε κάθε δυσκολία της ζωής του. Ο ίδιος είχε αναφερθεί στην αυτοβιογραφία του σε αυτή την εξάρτηση.
«Το περιστατικό που θα σου πω είναι από αυτά που σημαδεύουν την ψυχή του ανθρώπου. Έτσι και ‘μένα με κλόνισε τόσο πολύ που πέρασε πολύς καιρός μέχρι να συνέλθω. Τέλος πάντων. Ήταν γύρω στο 1953 και πάμε τουρνέ στην Αίγυπτο. Πάω πρώτη φορά και μου φαινόταν παράδεισος. Φοίνικες, εξωτικές νύχτες, πυραμίδες, ήμουν όλο χαρά που όμως την πλήρωσα ακριβά. Ήταν ένας θίασος καταπληκτικός και μεγάλος. Έπαιζε ο Κούλης Στολίγκας, η Άννα Καλουτά και άλλοι ηθοποιοί. Ξέχασα να σου πω ότι στην Αίγυπτο δεν πήγα μόνος μου. Πήρα και τη γυναίκα μου, το παιδί μου και τη θεία της γυναίκας μου που μας βάσταγε και το παιδί. Όταν φτάσαμε, μετά από μερικές ημέρες γίνονται τα βαφτίσια της κόρης μου. Νονός ήταν ο Μενέλαος Θεοφανίδης.
Μετά από τα βαφτίσια έγινε ένα τρικούβερτο γλέντι στο οποίο δεν ήμουνα… εγώ!!! Μάλιστα ήμουν απών από τα βαφτίσια της κόρης μου και το λόγο δεν θα τον πω. Είναι από τα μυστικά που δεν λέγονται. Πολλά πράγματα σημάδεψαν τη ζωή μου στην Αίγυπτο. Φαίνεται είχαν δώσει “ραντεβού” όλα τα βάσανά μου. Και ένα από αυτά ήταν το αλκοόλ. Και ειδικά το ουίσκι. Μάλιστα, εκεί το πρωτοήπια.
Θυμάμαι και αυτό που πρέπει να πω: ότι το ουίσκι μου το έμαθε ο Κούλης Στολίγκας και μάλιστα την ημέρα που το δοκίμασα ήταν η ημέρα της γιορτής μου. Τότε η γεύση μου είχε προκαλέσει αηδία και το είχα χαρακτηρίσει σαν κοριόζουμο. Αργότερα όμως το ήθελα τόσο πολύ που επειδή απαγορευόταν μετά τις 12 το βράδυ, έκανα το εξής κόλπο: το έβαζα σε ένα λερωμένο από καφέ φλιτζάνι και το έπινα, ενώ οι Αιγύπτιοι νόμιζαν ότι έπινα καφέ. Αλλά όλα αυτά δεν είναι τίποτα. Το χειρότερο το έπαθα καθώς τελείωναν οι παραστάσεις και επιστρέφαμε στην Αθήνα. Τότε με παράτησε η γυναίκα μου. Τα έφτιαξε με έναν γιατρό και εγώ επέστρεψα στην Αθήνα μαζί με το παιδί μου και τη θεία και τη Μαίρη. Έμεινε εκεί. Και ‘μένα έμεινε ένα κομμάτι της ζωής μου εκεί…»
