Στις αρχές του 1970 η Έλλη Λαμπέτη πρότεινε σε συνεργάτη της, ο οποίος έχει αποκτήσει παιδί με την σύντροφό του εκτός γάμου, να το κρατήσει η ίδια μέχρι να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες του. Ο ερχομός της μικρής Ελίζας έδωσε ζωή στην μεγάλη ηθοποιό, δέθηκε απίστευτα μαζί της και έκανε σχέδια και όνειρα για το μέλλον.
Η Ελίζα λίγο καιρό αργότερα την αποκάλεσε μαμά. Αυτό έκανε την ηθοποιό να θέλει ακόμη περισσότερο να αποκτήσει το δικό της παιδί. Η Λαμπέτη αφοσιώθηκε στην φροντίδα του παιδιού και έβαλε σε δεύτερη μοίρα το θέατρο. Με τον Αμερικανό σύζυγό της αγάπησαν πολύ γρήγορα την μικρή ενώ είχαν ξεχάσει πως δεν ήταν δικό τους παιδί και πως κάποια στιγμή θα έπρεπε να το αφήσουν στην φυσική του οικογένεια.
Το παιδί έμεινε μαζί τους για περίπου 5 χρόνια. Η ζωή της ηθοποιού ήταν σαν παραμύθι και κανείς δεν πίστευε από την οικογένεια ότι θα έχει άσχημο τέλος. Το 1974 όμως οι βιολογικοί γονείς του παιδιού, παντρεύτηκαν και άρχισαν να διεκδικούν το παιδί τους.
Η υπόθεση έφτασε μέχρι και στα δικαστήρια με την Έλλη Λαμπέτη να ξεκινάει σιγά σιγά να καταρρέει και συναισθηματικά και σωματικά. Έμπλεξε σε έναν δικαστικό αγώνα που δεν έφερε κανένα θετικό αποτέλεσμα για την ίδια.
Αποκορύφωμα της τραγωδίας της ήταν η “απαγωγή” του παιδιού από τους βιολογικούς του γονείς που ήθελαν να την αναθρέψουν οι ίδιοι και να ζήσει μαζί τους. Το ζευγάρι πήρε την μικρή για μία βόλτα όπως όριζε ο νόμος αλλά δεν την επέστρεψαν ποτέ.
Η Λαμπέτη έγινε ράκος και δεν σταμάτησε να αναζητάει το παιδί. Σύμφωνα με την βιβλιογράφο της ηθοποιού αλλά και σύμφωνα με τα λεγόμενα στενών της φίλων η απώλεια της Λίζας της σημάδεψε την ζωή. Αγάπησε πολύ αυτό το παιδί και όταν το έχασε ένιωσε που χάνει τον κόσμο της.
Φυσικά η ιστορία της ηθοποιού αποκαλύφθηκε στον Τύπο και έγινε λαϊκό ανάγνωσμα για όλη την Ελλάδα. Κάποια στιγμή η Λαμπέτη εξαντλημένη από τον άκαρπο αγώνα της εγκαταλείπει κάθε προσπάθεια για να πάρει πίσω την Λίζα.
Δείτε τη φωτογραφία της Έλλης Λαμπέτη με την Ελίζα από την παραλία του Πηλίου, όπου είχε εξοχικό σπίτι η ηθοποιός.
Στη λεζάντα της φωτογραφίας ο δημοσιογράφος Άρης Λουπάσης σημειώνει: «Η Έλλη Λαμπέτη έχτισε ένα υπέροχο σπίτι στον αγαπημένο της προορισμό, τον Αη Γιάννη Πηλίου, με ένα τεράστιο δωμάτιο για να βλέπει η μικρή όλη την θάλασσα και με αγάπη και φροντίδα κάνει τα πάντα για να ευχαριστήσει την Ελίζα.
Τα τρία χρόνια μαζί της αποτελούν τα ωραιότερα της ζωής της και τα τρία ωραιότερα καλοκαίρια της. Στην φωτογραφία άνοιξη του 1974 στον Άϊ Γιάννη σε ανέμελες στιγμές μαζί που χαράσσονται ανεξίτηλα στην μνήμη της μέχρι το τέλος. Τέλη του 1973 οι γονείς επιθυμούν την επιστροφή του παιδιού με την ίδια να αντιδρά και έτσι αρχίζει ένας μεγάλος και ψυχοφθόρος δικαστικός αγώνας μέχρι τον Φλεβάρη του 1975 όπου η Έλλη εξουθενωμένη κυριολεκτικά παραδίνεται και έτσι η Ελιζα παραμένει οριστικά στους γονείς της. Η ιστορία αυτή αποτελεί ένα μεγάλο πλήγμα γι αυτήν κλείνεται στον εαυτό της και λίγο καιρό μετά ανακτά τις χαμένες δυνάμεις μέσα από την μεγάλη της αγάπη το θέατρο, επιστρέφοντας με τον σπουδαιότερο ρόλο της καριέρας της στο “Δεσποινίς Μαργαριτα”. Με τις αξεπέραστες ερμηνείες της καταφέρνει να γευτεί την απόλυτη θεατρική πληρότητα, να ζήσει μυθικούς έρωτες και να βιώσει όμως και πολλές δραματικές προσωπικές στιγμές χωρίς να χάσει ποτέ το πείσμα για δημιουργία, την ελπίδα και την δύναμη για ζωή».
