Σα βγείς στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπες, τον θυμώδη Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς, αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπες, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει μπροστά σου.
Να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωίν να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους· και τες πόλεις της Αιγύπτου ν’ ανήκουνε σε σένα. Καλύτερα είναι βέβαια από την Ιθάκη να μην προσδοκάς τίποτα.
Ούτε ο Λαέρτης ο θείος σου ν’ απ’ το σπίτι δε σε βρει πλούσιον. Κι αν εκείνος μεγαλύτερος είναι, κι αν είναι η Ιθάκη φτωχότερη σε πλούτη, η Ιθάκη σε γέρνει τον νουν και τον σώφρονα.
Σε αυτήν φτάνεις. Αλλ’ όχι που να σε βγάλει· πιστεύω πως τότες έχεις ήδη νικήσει τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπες, τον θυμώδη Ποσειδώνα.
Η Ιθάκη δε σ’ έδωσε τίποτα πια. Κι αντρειεύου τον Οδυσσέα, πολύ πια, γνώστη που έγινες, με τόση εμπειρία, ήδη θα τ’ αντιληφθείς τις Ιθάκες τί σημαίνουν.
Καβάφης, “Ιθάκη”
Photo cover:Pixabay.com/NakNakNak/
Διαβάστε επίσης:
