Μια σπάνια φωτογραφία του Ορέστη Μακρή δημοσίευσε ο συλλέκτης και δημοσιογράφος Άρης Λουπάσης στο Instagram. To ασπρόμαυρο κλικ είναι από το 1956 και βλέπουμε τον ηθοποιό να βρίσκεται στην αυλή του σπιτιού του στο Χαλάνδρι. Στη λεζάντα σημειώνεται:
«Ο Ορέστης Μακρής το 1956 στην αυλή του σπιτιού του στο Χαλάνδρι στο οποίο θα εγκατασταθεί δύο χρόνια νωρίτερα με την γυναίκα της ζωής του και σύντροφο ζωής Βαρβάρα Δαμίγου. Το ζευγάρι αρχικά και συγκεκριμένα μετά τον γάμο τους το 1927, διαμένει στην περιοχή της Πλάκας όπου και θα αποκτήσει δύο παιδιά, την Κατερίνα και τον Θεμιστοκλή. Στα γραφικά σοκάκια της περιοχής, ο αγαπημένος ηθοποιός παρατηρεί καθημερινά έναν συμπαθή τύπο τον Λευτεράκη ο οποίος είναι συνεχώς μεθυσμένος και προσπαθώντας να αντιγράψει τις κινήσεις του, δημιουργεί τον θρυλικό τύπο του “μεθύστακα” που τον ερμηνεύει για πρώτη φορά το 1932 στην επιθεώρηση “Παπαγάλος” προκαλώντας πάταγο στο Αθηναϊκό κοινό, με αποκορύφωμα την μυθική ταινία με τον ομότιτλο τίτλο το 1950 που αποτελεί και τον ρόλο “σταθμό” στην καριέρα του.
Στο Χαλάνδρι θα περάσει τα ωραιότερα χρόνια της ζωής του μέχρι το τέλος, σε μια υπέροχη μονοκατοικία όπως ο ίδιος την ονειρεύτηκε από τα παιδικά του χρόνια, γεμάτη κερασιές και πολύχρωμα λουλούδια, καλλιεργώντας ο ίδιος το μποστάνι του κήπου ενώ καθισμένος κάτω από ένα αιωνόβιο πεύκο συνήθιζε να απολαμβάνει το καφεδάκι του. Μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις του ήταν και τα οικογενειακά κυριακάτικα τραπέζια με τα παιδιά του, τον αγαπημένο του εγγονό Φώτη και τον στενό του φίλο και συνάδελφο Γιάννη Ιωαννίδη, γνωστό για την συμμετοχή του σε πολλές ελληνικές ταινίες ανάμεσα στις οποίες και “Το Σοφεράκι” της Φίνος Φιλμ και του Γιώργου Τζαβέλλα όπου υποδύεται το αφεντικό του ταξιτζή Μίμη Φωτόπουλου. Στις 26 Ιανουαρίου του 1975 κάθεται για τελευταία φορά κάτω από το πεύκο στην αυλή του σπιτιού απολαμβάνοντας την ηλιόλουστη Κυριακή ενώ μια μέρα αργότερα αρρωσταίνει με πυρετό, αναφέροντας τηλεφωνικά στον εγγονό του ότι νιώθει ότι θα φύγει από την ζωή. Δύο μέρες αργότερα αφήνει την τελευταία του πνοή βυθίζοντας στην θλίψη τους συναδέλφους του και όλη την Ελλάδα που τον λάτρεψε και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο».
