Ήταν 17 Σεπτεμβρίου του 1982 όταν έφυγε από τη ζωή ο Μάνος Λοΐζος. Ο λυρικός του ελληνικού τραγουδιού που «γεννούσε» μουσική και στίχους από καρδιάς όσο κανένας άλλος, άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της τότε Σοβιετικής Ένωσης.
Άφησε, όμως, πίσω του και μία τεράστια παρακαταθήκη με σπουδαία τραγούδια που δεν θα σταματήσουν ποτέ να μας εμπνέουν και να μας συγκινούν. Ένα από αυτά είναι και το «Σ’ ακολουθώ», το οποίο μέχρι και σήμερα τραγούδαμε με συγκίνηση και αφιερώνουμε σε πρόσωπα που έχουμε αγαπήσει.
Ένα ερωτικό κομμάτι, σε στίχους και μουσική του Μάνου Λοΐζου, ερμηνευμένο από τον ίδιο αρχικά και κατόπιν από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου… «Έλα κράτησέ με και περπάτησέ με μες στον μαγικό σου το βυθό…». Αλήθεια, υπάρχει κάποιος που να μην έχει σιγοτραγουδήσει τον στίχο αυτό; Όλοι μας, πιστεύουμε.
Όμως, λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν την ιστορία πόσω από το εμβληματικό αυτό τραγούδι και τη γυναίκα, η οποία ενέπνευσε τον Μάνο Λοΐζο. Πριν καιρό, η κόρη του σπουδαίου συνθέτη, Μυρσίνη με μία ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχε επιβεβαιώσει ένα παλαιότερο άρθρο, το οποίο φανέρωνε για ποια έγραψε ο Μάνος Λοΐζος το «Σ’ ακολουθώ».
«Μετά την καραντίνα είχαμε χαθεί, την έψαχνα από το καλοκαίρι. Τη βρήκα αλλά πια δε μπορούσα να τη δω. Σήμερα με πήραν να μου πουν πως «πέταξε μακρυά». Γιατί η Λίζη Λασιθιωτάκη ήταν για να πετάει μακρυά. Έζησε από 20 χρονών στη Γαλλία με τον Σαρτρ και κάπου εκεί ο Μίκης της γνώρισε το Μάνο και έγινε το «Σ’ ακολουθώ». «Το «Σ’ ακολουθώ» είναι σε στίχους του ίδιου του Μάνου Λοΐζου. Ερωτικό και δυνατό (ίσως περισσότερο από κάθε άλλο κομμάτι της εποχής εκείνης) εκφράζει έναν πιο μοναχικό και εσωτερικό Λοΐζο, ιδιαίτερα ευάλωτο, ιδιαίτερα τρωτό – και μάλιστα τρωτό από τα βέλη ενός έρωτα.
Ηταν όντως έτσι;
Πάντως το τραγούδι ήταν γραμμένο για μια γυναίκα. Και δεν ήταν για τη δεύτερη γυναίκα του Δώρα Σιτζάνη, όπως ίσως θα περίμενε κανείς (έχει ήδη χωρίσει με τη Μάρω Λοΐζου και έχει παντρευτεί τη Δώρα), αλλά για τη φίλη του Λίζυ Λασιθιωτάκη με την οποία είχε πνευματικό δέσιμο. Η Λίζυ Λασιθιωτάκη ήταν τότε μαθήτρια του Σαρτρ (είχε καταφέρει μάλιστα να φέρει τον Σαρτρ στην Ελλάδα και να μιλήσει στη Νομική). H Λίζυ τον ενέπνευσε. Με αυτό που ήταν. Ή με αυτό που δεν ήταν εκείνος.
Στο βιβλίο Μάνος Λοΐζος «Μια μέρα ζωής» (του Ισαάκ Σούση) διαβάζουμε ότι το «Σ’ ακολουθώ» είχε μια πρώτη εκδοχή και πως ο ίδιος ο Λοΐζος «τούς είχε τρελάνει όλους, γιατί επέμενε να το ηχογραφήσουν έτσι. Ηθελε το τραγούδι να λέει «Λίζυ κράτησέ με και περπάτησέ με μες στο γαλάζιο σου βυθό». Ομως ο παραγωγός του δίσκου και φίλος του Αχιλλέας Θεοφίλου, όπως και όλοι οι παρευρισκόμενοι στο στούντιο, κατάφεραν και του άλλαξαν γνώμη.»
Τον Οκτώβριο του 1981 η υγεία του κλονίζεται. Ο Μάνος Λοΐζος θα μπει στο Γενικό Κρατικό με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και, στο τέλος του χρόνου, θα ταξιδέψει στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις.
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982, αφήνει την τελευταία του πνοή μετά από ενάμιση μήνα νοσηλειάς και ένα βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη. Κανένας δεν πίστευε, όταν έφευγε, ότι δεν θα γύριζε ζωντανός. Γι’ αυτό και ταξίδεψε μόνος, γεμάτος ελπίδες ότι θα νικήσει και θα ζήσει.
Στο αεροδρόμιο υποδέχτηκαν με ένα βουβό θρήνο, συγγενείς και φίλοι του. Η κηδεία έγινε με τις τιμές που άξιζαν σε έναν σπουδαίο καλλιτέχνη που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην ελληνική δισκογραφία.
