Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από να δίνεις, άδολα, χωρίς να περιμένεις κάτι και το κυριότερο προσφέροντας κάτι που σε σένα μπορεί να περισσεύει αλλά στον άλλο είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει. Το να δίνεις είναι τέχνη, μία τέχνη που δυστυχώς δεν μας την δίδαξαν πουθενά. Στο σχολείο δεν θυμάμαι να μας μάθαιναν να δίνουμε και να προσφέρουμε στον άλλο. Πουθενά δεν είχα μάθει να δίνω στον συνάνθρωπο μου, σε κάποιον που έχει ανάγκη είτε αυτό είναι γνώση είτε κάποιο υλικό είτε ακόμη και χρήματα. Δεν μου το είπε κανείς και δεν με παρακίνησε ποτέ κανείς να το κάνω. Το βρήκα μόνη μου και είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο όμορφο.
Δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος να έχεις πολλά χρήματα ούτε μεγάλη οικονομική ευμάρεια για να δώσεις. Μπορείς να δώσεις και ας μην έχεις τίποτα από αυτά. Τις περισσότερες φορές υπάρχουν άνθρωποι που ντρέπονται να ζητήσουν την βοήθεια μας γιατί θεωρούν πως είναι αποτυχία. Αποτυχία λοιπόν είναι να μην ζητάς βοήθεια και να σε τρώει όποιο πρόβλημα ενδεχομένως έχεις, προσωπικό ή οικονομικό ενίοτε και επαγγελματικό. Το να ζητάς βοήθεια και να την δίνεις είναι μία από τις κυριότερες χαρές της ζωής που ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να την έχει ως αρχή.
Πρόσφατα ήξερα μία περίπτωση ενός ανθρώπου που βρισκόταν στο φιλικό μου περιβάλλον. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε προβλήματα, άλλοι μεγαλύτερα αλλά όλοι έχουμε κάποιο θέμα. Το θέμα είναι πως θα τα αντιμετωπίσουμε και εάν θα ζητήσουμε βοήθεια ή θα το αφήνουμε να μας τρώει. Το συγκεκριμένο άτομο λοιπόν που ήξερα και ξέρω χρειαζόταν απλά λίγο ενδιαφέρον, μία αχτίδα να του δείξει ένας άνθρωπος ότι νοιάζεται και δεν είναι μόνος. Αυτό μπορεί να δώσει στον άλλο την δύναμη να σηκωθεί και να παλέψει και να έχει κάτι να ελπίζει. Συχνά πνιγόμαστε σε μία κουταλιά νερό ενώ η λύση είναι πολύ απλή. Όποιος θέλει θα βοηθήσει, χωρίς ερωτήσεις και πολλές απορίες. Απλά θα το κάνει.
Κάποιος κάποτε μου είχε πει ο καθένας δίνει ότι του περισσεύει. Εάν σου περισσεύει η χαρά θα δώσεις χαρά, εάν σου περισσεύει η κακία, θα δώσεις κακία. Η ενσυναίσθηση είναι κάτι που δεν διδάσκεται ούτε να μαθαίνεται αλλά την αποκτάς. Όταν βλέπεις πως κάποιος έχει ανάγκη από μία καλή κουβέντα, κάτι σημαντικό τον σηκώνεις δεν του δίνεις μία να πάει παρακάτω. Μόνο έτσι πάει η ανθρωπότητα προς το καλύτερο, εξελισσόμαστε και ευημερεί το κοινωνικό σύνολο.
Γιατί τελικά το να δίνεις είναι τέχνη την οποία λίγοι την ξέρουν.
Ελευθερία Παπαδάκη
Photo cover:pixabay.com/ThePixelman/cat
Διαβάστε επίσης:
