Ο Όλιβερ Χάντσον, γιος της Γκόλντι Χόουν και του Μπιλ Χάντσον, μίλησε πρόσφατα τα παιδικά του χρόνια, αποκαλύπτοντας πως ένιωθε απροστάτευτος από τη διάσημη μητέρα του.
Κατά τη διάρκεια ενός πρόσφατου επεισοδίου του podcast Sibling Rivalry, ο 47χρονος ηθοποιός του «Scream Queens» εξομολογήθηκε πως παρά το γεγονός ότι η Γκόλντι Χόουν «ήταν μια καταπληκτική μητέρα», μερικές φορές ένιωθε παραμελημένος λόγω του πολυάσχολου προγράμματος και των ρομαντικών της σχέσεων. «Η μητέρα μου ήταν αυτή από την οποία είχα το μεγαλύτερο τραύμα, ένιωθα απροστάτευτος μερικές φορές», εξομολογήθηκε ο Όλιβερ.
Θυμήθηκε, επίσης, περιπτώσεις που οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και οι σχέσεις της μητέρας του τον έκαναν να αισθάνεται παραγκωνισμένος, τονίζοντας την ανάγκη του για την παρουσία και την υποστήριξή της ως παιδί που δεν είχε πατρική φιγούρα. «Η μητέρα μου δούλευε. Είχε νέους φίλους που δεν μου άρεσαν πολύ κι αυτή είναι η δική μου αντίληψη ως παιδί που δεν είχα μπαμπά και χρειαζόμουν να είναι εκεί. Δεν ήταν εκεί μερικές φορές και έβγαινε πολύ περισσότερο από τον πατέρα μου που επίσης δεν ήταν εκεί», δήλωσε.
Μεγαλωμένος κυρίως από τη Γκόλντι Χόουν μετά τον χωρισμό της από τον Χάντσον το 1982, ο γιος της ηθοποιού μεγάλωνε με την αδερφή του Κέιτ, υπό τη φροντίδα της μητέρας τους και του συντρόφου της, ηθοποιού Κερτ Ράσελ, με τον οποίο είναι μαζί από το 1983 και με τον οποίο απέκτησαν έναν γιο, τον Γουάιατ, το 1986.
Επιδιώκοντας να κατανοήσει και να αντιμετωπίσει τον αντίκτυπο της ανατροφής του, ο Όλιβερ Χάντσον όπως είπε στο podscast, συμμετείχε σε ένα ειδικό μάθημα που στόχευε στο να εντοπίσει να αντιμετωπίζει τα αρνητικά πρότυπα συμπεριφοράς και σκέψης.
Μέσω αυτής της διαδικασίας όπως τόνισε, απέκτησε γνώσεις σχετικά με τις εμπειρίες και τα τραύματα των γονέων του, οδηγώντας σε μια βαθύτερη αίσθηση συγχώρεσης και συμπόνιας, ιδιαίτερα προς τον πατέρα του, η απουσία του οποίου από τη ζωή του, αντανακλούσε τις δικές του παιδικές εμπειρίες.
Όπως είπε ο Όλιβερ Χάντσον: «Η συγχώρεση και η συμπόνια που νιώθεις απέναντί τους στο τέλος αυτής της διαδικασίας είναι απίστευτη γιατί τότε συνειδητοποιείς ότι επαναλαμβάνουν απλώς αυτά που πέρασαν με τους γονείς τους. Η συγχώρεση στον πατέρα μου ήταν τεράστια γιατί ο μπαμπάς του τον άφησε όταν ήταν πέντε χρονών μέσα στη νύχτα κι έφυγε».
