Από τη σελίδα «Παλιό Ελληνικό Σινεμά» στο Facebook εντοπίσαμε μια φωτογραφία, στην οποία η Μάρω Κοντού είναι αγνώριστη. Βλέπουμε τη σπουδαία ηθοποιό στα μαθητικά της χρόνια στο τέλος της δεκαετίας του ’40.
Η Μάρω Κοντού γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε χορό στη σχολή Πράτσικα – σημερινή Κρατική Σχολή Χορού – στην Αθήνα, από την οποία πήρε υποτροφία για τη Γερμανία αλλά δεν τη μεταχειρίστηκε. Το 1954, ύστερα από αυστηρές εξετάσεις, προσλήφθηκε από τον Δημήτρη Ροντήρη στο Εθνικό Θέατρο και συμμετείχε έως το 1958 στο χορό αρχαίων τραγωδιών. Στη συνέχεια, έλαβε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του ηθοποιού, ως εξαιρετικό ταλέντο, από την Ανωτάτη Κρατική Επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας. Το 1959, πρωταγωνίστησε στο θέατρο δίπλα στον Δημήτρη Χορν στο έργο «Ρομανσέρο» του Ζακ Ντεβάλ, ενώ τον προηγούμενο χρόνο είχε περιοδεύσει με το θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου.
Μέχρι σήμερα, έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 60 ταινίες και σε 90 και πλέον θεατρικά έργα. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε με μικρό ρόλο στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Χαρούμενο Ξεκίνημα» (1954), αλλά ως επαγγελματίας ηθοποιός πρωταγωνίστησε για πρώτη φορά στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Τα Κίτρινα Γάντια» (1960). Αργότερα έπαιξε σε πολλές ταινίες άλλων παραγωγών. Το 1963, σε συνεργασία και πάλι με τον Φίνο, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης» και τελευταία συνεργασία της με τη Φίνος Φιλμ ήταν στην ταινία «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη» το 1968.
Στο σύνολο της κινηματογραφικής καριέρας της, σημαντικός ήταν ο ρόλος της Ισμήνης στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Αντιγόνη» (1961), αλλά ο πλέον διάσημος ήταν στη διαχρονική ταινία του ίδιου «Η δε Γυνή να Φοβείται τον Άνδρα» το 1965, στην οποία μαζί με τον Γιώργο Κωνσταντίνου υποδύθηκαν το ζεύγος Κοκοβίκου, ένα από τα πλέον διάσημα ζευγάρια του ελληνικού κινηματογράφου. Εποχή άφησαν και οι 13 ταινίες της με συμπρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Παράλληλα με την κινηματογραφική και κυρίως τη θεατρική καριέρα της, ασχολήθηκε ενεργά και με την πολιτική, την οποία ξεκίνησε από την τοπική αυτοδιοίκηση το 1994, ως εκλεγμένη δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, με τον οποίο συνεργάστηκε για επτά χρόνια. Διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Ραδιοφωνικού Σταθμού 9,84, και αργότερα Πρόεδρος του Κέντρου Βρεφών «Μητέρα». Το 1999 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, για να ορκιστεί άλλες δύο φορές βουλευτής με το ίδιο κόμμα. Για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα υπήρξε σύζυγος του διευθυντή φωτογραφίας, Αριστείδη Καρύδη Φουκς. Επιπλέον αγαπά τη ζωγραφική και έργα της έχουν εκτεθεί σε ατομική έκθεση της το 1993.
Εξαιρετική ήταν στο ρόλο της βασίλισσας Ελισάβετ στη θεατρική παράσταση του Ντάριο Φο «Ελισάβετ – Μια Γυναίκα από Σύμπτωση» που ανέβασε ο Γιώργος Κατσιμίχος το 2012, όπως και στην ταινία «Αν», της ίδιας χρονιάς, του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Τον Δεκέμβριο του 2013, πρωταγωνίστησε στον θεατρικό μονόλογο «Δεσποινίς Μαργαρίτα» του Ρομπέρτο Ατάϋντε, σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου.
