Η Ελένη Προκοπίου, εκφραστική και ταλαντούχος ηθοποιός και χορεύτρια, αν και εγκατέλειψε νωρίς τις εμφανίσεις της, άφησε το στίγμα της τόσο στον χορό όσο και στην υποκριτική τέχνη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και σπούδασε χορό στη σχολή της Λουκίας Σακελλαροπούλου. Από μικρό παιδί εμφανιζόταν στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ενώ μετά την αποφοίτηση της, έγινε χορευτικό ζευγάρι με τον Βαγγέλη Σειληνό. Μαζί συμμετείχαν στα χορευτικά των περισσότερων επιθεωρησιακών θεάτρων της Αθήνας, αλλά και σε κινηματογραφικές ταινίες.
Μια κοινή τους φωτογραφία από το 1960 είδαμε στον λογαριασμό του συλλέκτη Άρη Λουπάση στο Instagram. Στη λεζάντας της σπάνιας φωτογραφίας σημειώνεται:
«Ο Βαγγέλης Σειληνός με την Ελένη Προκοπίου τον Μάιο του 1960 σε μια θεαματική χορογραφία στον λόφο του Φιλοπάππου με θέα την Ακρόπολη, στα πλαίσια φωτογράφισης για το γνωστό περιοδικό της εποχής “Φαντασία και αίσθημα” το οποίο κυκλοφορεί την πρώτη Ιουνίου του ίδιου έτους.
Η συγκεκριμένη χορογραφία είναι επηρεασμένη από την εκπληκτική τους εμφάνιση το καλοκαίρι του 1957 στην σκηνή του Ακροπόλ στην επιθεώρηση “Το δόγμα της γυναίκας” των Γιαλαμά -Πρετεντέρη, όπου μαγεύουν το κοινό ως Θησέας και Αριάδνη.
Οι ταλαντούχοι αυτοί και πανέμορφοι καλλιτέχνες κατάφεραν να αφήσουν την δική τους σφραγίδα τόσο στο θέατρο και τον κιν/φο όσο και στην τέχνη του χορού όπου διέπρεψαν ως χορευτικό ντουέτο στις μουσικές και θεατρικές σκηνές της Αθήνας. Με σημαντικές σπουδές χορού και οι δύο από τα νεανικά τους χρόνια δίπλα σε κορυφαία ονόματα του είδους, συναντώνται για πρώτη φορά στην σκηνή ως ζευγάρι τον χειμώνα του 1957 στο Ακροπόλ στις επιθεωρήσεις “Εδώ Αθήναι” των Γιαλαμά -Πρετεντέρη και “Νυχτολούλουδα” των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου.
Για τα επόμενα οκτώ χρόνια συνεργάζονται με θρυλικά ονόματα όπως Βλαχοπούλου, Βουτσάς, Αυλωνίτης, Βασιλειάδου, Ρίζος, Γκιωνάκης, Βρανά, κλέβοντας την παράσταση μέσα από αέρινες και ευφάνταστες χορογραφίες καθώς και μέσα από το πάθος, την εκπληκτική τεχνική, την αρμονία, την απόλυτη πειθαρχία και το φλογερό ταμπεραμέντο τους. Ιδιαίτερα ξεχωριστή στιγμή στην καριέρα τους, η εμφάνιση το καλοκαίρι του 1962 στην ιστορική παράσταση του Μίκη Θεοδωράκη “Όμορφη πόλη” όπου εκείνος αναλαμβάνει τις χορογραφίες και είναι επικεφαλής ομάδας λαϊκών χορευτών. Το 1965 αποφασίζουν να τραβήξουν διαφορετικούς καλλιτεχνικούς δρόμους και να συνεχίσουν μια εξίσου λαμπρή πορεία και στον χώρο της υποκριτικής με αξέχαστες εμφανίσεις σε κλασικές ταινίες του ελληνικού σινεμά καθώς και στο θεατρικό σανίδι.
