Η Λήδα Μανθοπούλου, δυο ημέρες μετά την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου, μίλησε στην εκπομπή «Στούντιο 4» για την πορεία της στον στίβο και τη μάχη της με τη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Η κόρη του Αίαντα Μανθόπουλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν περίπου έναν χρόνο, μίλησε για την αγάπη της για τον αθλητισμό και ειδικά το τρέξιμο.
«Για μένα το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής, αυτό που κάνω από όταν ήμουν επτά χρονών. Βέβαια μου αρέσει πάρα πολύ η δουλειά μου ουσιαστικά. Και πάλι καλά το λατρεύω και το συνεχίζω, γιατί για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό να κάνεις κάτι που το αγαπάς γιατί το κάνεις με την καρδιά σου και δεν σε κουράζει κιόλας» ανέφερε αρχικά η Λήδα Μανθοπούλου.
Για τη διάγνωσή της με σκλήρυνση κατά πλάκας και κατά πόσο άλλαξε την πορεία της ως αθλήτρια, η Λήδα Μανθοπούλου εξήγησε: «Μέχρι πέρσι έτρεχα με τους αρτιμελείς και συνεχίζω ταυτόχρονα με τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Επειδή δεν έχω κάποια εμφανή αναπηρία, πιστεύω ότι είναι καλό να καταλαβαίνουν οι άνθρωποι γύρω μας ότι ακόμα και σε εμάς που δεν μας φαίνεται τι έχουμε, δεν σημαίνει ότι δεν επηρεαζόμαστε και εμείς. Με βλέπουν έξω και σκέφτονται τι έχω, ας πούμε».
Σε άλλο σημείο, ανέφερε ότι πολλοί από το περιβάλλον της, τη συμβούλευσαν να τα παρατήσει για να μην επιβαρύνει την υγεία της.
«Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να ξαναμπώ μέσα στον αθλητισμό αλλά πολλοί γύρισαν και μου είπαν πως “έχεις κάνει τόσες θυσίες, μήπως να το αφήσεις; Έχεις κουραστεί”. Γυρνάω όμως και τους λέω, ας πούμε, “τι θυσίες έχω κάνει;” και πάρα πολλοί με κοίταξαν σαν χάνοι. Δεν ήξεραν δηλαδή τι να μου πουν» πρόσθεσε η Λήδα Μανθοπούλου.
«Η μαμά μου και ο πατέρας μου ήθελαν πάντα να ασχοληθούμε με τον αθλητισμό» συμπλήρωσε τέλος για τους γονείς της.
