Η γυναίκα, από την αρχή της ζωής της έρχεται αντιμέτωπη με την αποστέρηση και την αναμονή.
Αποστέρηση γιατί δεν αποτελεί οιδιπόδειο αντικείμενο για την μητέρα, επομένως απουσιάζει η σεξουαλική επιθυμία από την σχέση τους, και αναμονή γιατί θα πρέπει να περιμένει αρκετά μέχρι να καταφέρει να βρει αυτόν που θα την επιθυμήσει για το φύλο της, δηλαδή τον οιδιπόδειο πατέρα.
Έτσι εξηγείται η τάση για διχοτόμηση που έχει: να έχει μια Ιδεώδη οιδιπόδεια αγάπη και μια προοιδιπόδεια προσκόλληση.
Αυτή η καθαρά γυναικεία κατάσταση αποτελεί από μόνη της αιτία πολλών διαταραχών τόσο σε ψυχικό όσο και σωματικό επίπεδο ακριβώς επειδή συμβαίνει στα πρώιμα στάδια της σεξουαλικής της ανάπτυξης, στην διάρκεια της οποίας συνδέει τις δικές της ασυνείδητες ερωτικές αξιώσεις (ως προς τον πατέρα) με αυτές τις μητέρας του.
Όσο πιο έντονη είναι αυτή η πρώιμη ερωτική στάση προς τον πατέρα, τόσο πιο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να αποτύχει, είτε επειδή ο πατέρας μπορεί να την απογοητεύσει, είτε να την φοβίσει, είτε επειδή θα υπάρξουν πολύ έντονα ενοχικά συναισθήματα απέναντι στην μητέρα (νιώθοντας ότι προδίδει τον προοιδιπόδειο έρωτα της).
Μια τέτοια σύνδεση με ενοχικά συναισθήματα αλλά και συναισθήματα άγχους, μπορεί να προκύψει ειδικότερα από εκφοβισμούς γύρω από τον αυνανισμό στην προ-οιδιπόδεια φάση.
Αν το κορίτσι αισθανθεί ότι δεν μπορεί να ταυτιστεί με το σεξουαλικό σώμα της μητέρας, η δραστηριότητα του χεριού θα του προκαλέσει άγχος.
Στην εφηβεία θα χρησιμοποιήσει αυτό το χέρι για να επιτεθεί στο σώμα του, εκφράζοντας μια τρομερή πικρία όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και στην μητέρα του που του προμήθευσε το σώμα που τώρα πολεμά.
Στις πιο ήπιες μορφές, το κορίτσι μπορεί να απομακρυνθεί εντελώς από τον γυναικείο ρόλο, και να καταφύγει σε ένα φανταστικό ανδρισμό, για λόγους ασφάλειας, παλινδρομώντας στην προ-οιδιπόδεια σχέση με την μητέρα.
Δευτερογενώς πλέον επιθυμεί το πατρικό πέος ναρκισσιστικά (φαντασίωση απόκτησης προσωπικού πέους) και όχι λιβιδινικά.
Ο σωματικός έρωτας για την γυναίκα έχει στενή σχέση με την κατάληξη που είχε η ανικανοποίητη στοματική της σχέση με την μητέρα..
Εφόσον καλή μητέρα θα ήταν εκείνη που θα την αποδεχόταν τόσο σε σωματικό όσο και σε ηθικό επίπεδο, δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός ότι η σφαιρική εκτίμηση εκ μέρους του άνδρα (ανάκλαση της αγάπης της μητέρας) αποτελεί συχνά το καθοριστικό στοιχείο για την αποτυχία ή την επιτυχία της σεξουαλικής σχέσης.
Αν ο άνδρας αγνοήσει την συναισθηματική διάσταση του έρωτα, η γυναίκα θα τείνει να επιστρέψει στην προοιδιπόδεια κατάσταση όπου το κορμί της δεν αποτελούσε μέρος της λιβιδινικής σχέσης με τον άλλον, εφόσον έχει μείνει τόσο καιρό έξω από την διαλεκτική της επιθυμία και την είχε οδηγήσει σε μια ερωτική σχέση με τον εαυτό της πολύ πιο ουσιαστική από την ετερο-ερωτική.
Σε αυτή την περίπτωση δεν θα μπορεί να ικανοποιηθεί παρά μόνο με τον εαυτό της, ποτέ με τον άλλον.
Να σημειωθεί εδώ ότι αποτελέσματα ερευνών δείχνουν πως ένα μεγάλο ποσοστό(48%) δηλώνουν ικανοποιημένες από την σεξουαλική σχέση κατά την συνουσία, αλλά ένα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό(81%) αυνανίζονται μόνες τους ή κατά την συνουσία(rapport hite).
Για πολλές γυναίκες η λέξη αυνανισμός είναι συνώνυμος με τον οργασμό, ενώ η συνουσία δεν είναι ο πιο γρήγορος και ο πιο συνηθισμένος τρόπος για την κατάκτηση της ηδονής τους.
Αν ο άνδρας λοιπόν ριψοκινδυνεύει να πιστέψει ότι πέφτει ξανά στην παγίδα της γυναικείας απαίτησης, η γυναίκα ριψοκινδυνεύει να πιστέψει για μια ακόμα φορά ότι δεν γίνεται αποδεκτή και δεν αναγνωρίζεται παρά «μερικώς».
Με την σύσφιξη του κόλπου ή την τέλεια ψυχρότητα, η γυναίκα δεν εκφράζει παρά την άρνηση της στο να μπει μέσα της μια τέτοια μητέρα, άρνηση που οφείλεται στο γεγονός ότι της θυμίζει την πρώτη μητέρα, εκείνη που την έκανε να νιώθει τόσο «μερική».
Αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχία του γυναικείου έρωτα :
ο ερωτικός σύντροφος να θεωρηθεί από τη γυναίκα( ή να ξέρει ο ίδιος τον τρόπο να φανεί), μια καλή μητέρα!
Όμως πέρα από την ποιότητα της σχέσης με την μητέρα, ένα επιπλέον γεγονός που αποτελεί ειδική πηγή άγχους στο κορίτσι στις πρώιμες αυνανιστικές απόπειρες είναι η ίδια ανατομία του σώματος του η οποία είναι τέτοια ώστε να μην μπορεί να διαπιστώσει εμφανώς τις συνέπειες του αυνανισμού.
Ένα αγόρι όταν αισθάνεται ανησυχία για το γεννητικό του όργανο μπορεί πάντα να βεβαιωθεί ότι υπάρχει και ότι είναι ακέραιο.
Το κορίτσι δεν έχει κανένα τρόπο να πείσει τον εαυτό του ότι το άγχος του δεν έχει καμιά βάση στην πραγματικότητα.
Αντίθετα οι πρώτες απόπειρες για κολπικό αυνανισμό, επαναφέρουν το γεγονός ότι διαθέτει ένα σεξουαλικό όργανο που δεν μπορεί να ενταχθεί στην δοκιμασία της πραγματικότητας εφόσον δεν είναι ορατό.
Ο φόβος του κοριτσιού ότι μπορεί να προκαλέσει μια ανεπανόρθωτη βλάβη εσωκολπικά, μπορεί να είναι τόσο ισχυρός ώστε να αναγκάσει το κορίτσι να περιορισθεί στον κλειτοριδικό αυνανισμό, είτε να του δημιουργήσει μια μόνιμη προκατάληψη απέναντι στον αυνανισμό με το χέρι. Η έμμηνος ρύση, ο τοκετός, η διακόρευση, η έκτρωση επικυρώνουν τους ενδόμυχους φόβους του κοριτσιού.
Εξαιτίας αυτού του κολπικού άγχους απωθεί όπως είπαμε τις κολπικές ενορμήσεις τις οποίες μεταφέρει στην κλειτορίδα για αμυντικούς λόγους.
Αν η γενική ανάπτυξη είναι ευνοϊκή, δηλαδή όταν οι αντικειμενότροπες σχέσεις της παιδικής ηλικίας δεν έχουν γίνει μόνιμη πηγή συγκρούσεων, το άγχος αυτό περιορίζεται ικανοποιητικά και ανοίγει τον δρόμο για την αποδοχή του γυναικείου ρόλου από το κορίτσι.
Σε δυσμενείς περιπτώσεις οτιδήποτε έχει σχέση με τον κόλπο υποκύπτει σε μια ανελέητη απώθηση.
Το γεγονός ότι ο κόλπος παραμένει ψυχρός χωρίς «όρεξη», χωρίς ευχαρίστηση, ή το ότι κλείνεται οδυνηρά κατά την διείσδυση, όλα αυτά αποτελούν μια σειρά αμυντικών εκδηλώσεων οι οποίες απαιτούν να ερευνηθούν οι πρωτογενείς επιθυμίες στις οποίες αντιτείνονται.
Τελικά κλειτοριδικός ή κολπικός οργασμός;
Η ερώτηση φαίνεται σημαντική, αλλά στην πραγματικότητα είναι χωρίς σημασία. Γιατί όποια κι αν είναι η προνομιούχος διέγερση, κλειτοριδική ή κολπική, τελειώνει με έναν οργασμό που παρασύρει και την κλειτορίδα και τον κόλπο.
Όλα εξαρτώνται από τις γνώσεις που έχει η γυναίκα για την ίδια, και από την επικοινωνία με τον άνδρα για τον οποίο πρέπει να πάψει να πιστεύει ότι «μαντεύει»…!
Ο οργασμός γίνεται πρόβλημα όταν είναι αυτό που θέλει ο άλλος…όταν εξαρτάται από την επιθυμία του ατόμου λειτουργεί θαυμάσια, διότι ανάμεσα σε δυο εραστές η σεξουαλική κορύφωση εξαρτάται από τον βαθμό εμπιστοσύνης που έχουν ο ένας για τον άλλον.
Για να τον πετύχουν, πρέπει να παραμερίσουν κάθε αντίθεση, κάθε άρνηση. Πρέπει να αποδώσουν στον άλλον τις ίδιες καλές προθέσεις που έχουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.
Τίποτα δεν είναι πιο εγωιστικό από τον οργασμό και τίποτα πιο αλτρουιστικό από το να επιτρέψεις σε κάποιον να σου τον δώσει.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Συγγραφή – Επιμέλεια Άρθρου
Σωματική Ψυχοθεραπεύτρια.
Μέλος της PESOPS & EABP.
Photo cover:pixabay.com/olgamezina/beautiful
Πηγή:psychology.gr
Διαβάστε επίσης:
