“Νομίζω ότι οι πιο θλιμμένοι άνθρωποι πάντα προσπαθούν σκληρά για να κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Επειδή ξέρουν πώς είναι να νιώθεις απολύτως άχρηστος και δεν θέλουν να νιώθει κανείς άλλος έτσι“, είχε πει κάποτε ο Ρόμπιν Γουίλιαμς. Ο μεγαλύτερος κωμικός που πέρασε από το κινηματογραφικό στερέωμα, με την πιο θλιμμένη ψυχή.
Μάλιστα, γι’ αυτή τη θλίψη που κουβαλούσε πάντα ο σπουδαίος ηθοποιός, είχε γράψει και ο Σαμ Νιλ στην αυτοβιογραφία του: “Αισθανόταν ο πιο μόνος άνθρωπος σε έναν μοναχικό πλανήτη. Και χρησιμοποιούσε το χιούμορ θεραπευτικά“.
Όμως, το χιούμορ δεν κατάφερε να λειτουργήσει θεραπευτικά, όταν οι Ρόμπιν Γουίλιαμς διαγνώστηκε με Πάρκινσον, ξεκινώντας έτσι η αντίστροφη μέτρηση για το τραγικό φινάλε της ζωής του που το έγραψε ο ίδιος σαν σήμερα, 11 Αυγούστου το 2014. Η μέρα που πάγωσε το χαμόγελο όλων, στο άκουσμα της είδησης πως αυτοκτόνησε ο ηθοποιός που σε όλη την καλλιτεχνική του πορεία και ζωή, έκανε τους ανθρώπους να γελούν.
Τα νέα για την υγεία του ήταν το τελειωτικό χτύπημα για την επιβαρυμένη ψυχική του υγεία καθώς για πολλά χρόνια πάλευε με τη θλίψη. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, ο χαμογελαστός εκείνος άνθρωπος, μια ζωή πάλευε με τους προσωπικούς του δαίμονες. Πρώτα με τον εθισμό του στα ναρκωτικά, κατόπιν με τον αλκοολισμό και μετά με θέματα ψυχικής υγείας και σωματικές ασθένειες.
Παρόλα αυτά, η αυτοκτονία του “πάγωσε” ακόμα και τους δικούς του ανθρώπους και φίλους, οι οποίοι αναζητούσαν απεγνωσμένα απαντήσεις. Γιατί έβαλε τέλος στη ζωή του; Ήταν μόνο η διάγνωση για το Πάρκνσον που τον οδήγησε στο απονενοημένο διάβημα; Λίγο μετά την αυτοκτονία του, είδαν το φως τραγικές αλήθειες που έριχναν φως στην αυτοκτονία του.
Ήταν το 1980, όταν ο Ρόμπιν Γουίλιαμς πήρε τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Ποπάυ, ο ναύτης» ως ο ομώνυμος χαρακτήρας και σάρωσε. Οι μετοχές του εκτοξεύτηκαν και από εκεί και πέρα, πρωταγωνίστησε σε πολλές επιτυχημένες ταινίες, όπως το «Καλημέρα, Βιετνάμ» και τον «Κύκλο των χαμένων ποιητών».
Ο ηθοποιός έγινε αμέσως ο εκλεκτός του κοινού που στο πρόσωπό του βρήκε τον δικό του άνθρωπο, έναν από αυτούς, που δεν είχε καμία σχέση με τους υπόλοιπους Χολιγουντιανούς σταρ. Μα το κυριότερο, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς ήταν ο μοναδικός ηθοποιός που τους έκανε να ξεκαρδίζονται και την ίδια στιγμή να νιώθουν μια γλυκιά μελαγχολία.
Κι ενώ ο Γουίλιαμς φώτιζε τη μεγάλη οθόνη με το χαμόγελό του, στην πραγματικότητα, πίσω από αυτό έκρυβε την προσωπική του μάχη με το “τέρας”. Στις δεκαετίες του 1970 και του ’80, ο ηθοποιός εθίστηκε στα ναρκωτικά και σταμάτησε μόνο όταν ο φίλος του, Τζον Μπελούσι, πέθανε από υπερβολική δόση – αφού διασκέδαζαν μαζί του το προηγούμενο βράδυ, στο ξενοδοχείο Chateau Marmont, στις 5 Μαρτίου του 1982.
Και μπορεί να έκοψε μαχαίρι τα ναρκωτικά, όμως στράφηκε στο αλκοόλ. Άρχισε να πίνει πολύ στις αρχές της δεκαετίας του 2000, γεγονός που τον οδήγησε να περάσει σημαντικό χρόνο σε κέντρο αποτοξίνωσης. Όλο αυτό το διάστημα, ο Γουίλιαμς πάλευε επίσης με την κατάθλιψη. Παρά τη συνεχή επιτυχία στην επαγγελματική του ζωή, η προσωπική του ζωή ήταν γεμάτη σκαμπανεβάσματα.
Κι εκεί που στις αρχές της δεκαετίας του 2010, φαινόταν ότι οι σκοτεινές μέρες είχαν μείνει πίσω, ήρθε η διάγνωση που τον τσάκισε. Τρεις μήνες πριν από τον θάνατό του το 2014, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς διαγνώστηκε με τη νόσο του Πάρκινσον. Μοιράστηκε τα νέα με τη σύζυγό του Σούζαν Σνάιντερ, τα τρία παιδιά του (από τους δύο προηγούμενους γάμους του) και τον στενό του φίλο και ηθοποιό, Μπίλι Κρίσταλ. Δεν ένιωθε έτοιμος να μοιραστεί τη διάγνωση με το κοινό, οπότε η οικογένειά του συμφώνησε να κρατήσει μυστική την ασθένειά του.
Ο Μπίλι Κρίσταλ είχε διηγηθεί τη συνομιλία με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς, όταν του αποκάλυψε τα νέα: «Γεια, Μπιλ, μόλις διαγνώστηκα με Πάρκινσον». Η φωνή του έτρεμε κι ήταν έτοιμος να κλάψει, θυμάται ο Κρίσταλ.
Συνεχίζει τη διήγησή του ο Μπίλι Κρίσταλ: «Δεν έχασα λεπτό. Λόγω της σχέσης μου με τον Μοχάμεντ Άλι, γνώριζα πολλούς και άριστους γιατρούς – ερευνητές για το Πάρκινσον. Στο Φοίνιξ, το ερευνητικό κέντρο είναι εξαιρετικό. Αν θέλεις, μπορούμε να σε πάμε εκεί. Θα ήταν εντελώς ανώνυμο. Να το φροντίσω; Θα ήθελες;»….
«Δεν τον είχα ξανακούσει τόσο τρομαγμένο», είπε ο Κρίσταλ. «Ο Ρόμπιν ήταν ο πιο τολμηρός κωμικός που γνώρισα ποτέ, ο πιο τολμηρός καλλιτέχνης που γνώρισα ποτέ. Αλλά εκείνη τη στιγμή είχα στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής έναν φοβισμένο άνθρωπο»…
Το ίδιο διάστημα, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς πάλευε να καταλάβει γιατί αισθανόταν παρανοϊκός, αγχώδης και καταθλιπτικός. Δεν ένιωθε ότι η διάγνωση του Πάρκινσον εξηγούσε επαρκώς αυτά τα ζητήματα. Έτσι, μαζί με τη σύζυγό του σχεδίαζαν να πάνε σε ένα κέντρο νευρογνωστικών εξετάσεων για να δουν αν συνέβαινε κάτι άλλο. Αλλά, κατά τραγικό τρόπο, δεν θα έφτανε ποτέ εκεί.
Το βράδυ πριν από το θάνατό του, ο ηθοποιός έδειχνε να βρίσκεται σε ήρεμη ψυχική διάθεση. Όπως εξήγησε αργότερα η σύζυγός του, ήταν απασχολημένος με ένα iPad και φαινόταν να «καλυτερεύει». Η τελευταία φορά που η Σούζαν είδε τον σύζυγό της ζωντανό ήταν γύρω στις 10:30 μ.μ., λίγο πριν πέσει για ύπνο.
Τα τελευταία του λόγια που της είπε εκείνο το βράδυ ήταν: «Καληνύχτα, αγάπη μου… καληνύχτα». Το επόμενο πρωί τον βρήκαν στο δωμάτιό του (αφού πρώτα έσπασαν την πόρτα) κρεμασμένο με μία ζώνη.
Η νεκροψία επιβεβαίωσε αργότερα ότι η αιτία θανάτου του Ρόμπιν Γουίλιαμς ήταν αυτοκτονία από ασφυξία λόγω απαγχονισμού. Ο εκπρόσωπός του εξέδωσε ανακοίνωση πως το τελευταίο διάστημα πάλευε με «σοβαρή κατάθλιψη». Έτσι, πολλοί υπέθεσαν ότι αυτός ήταν ο λόγος που ο αγαπημένος ηθοποιός έβαλε τέλος στη ζωή του.
Ωστόσο, όταν αργότερα βγήκαν τα επίσημα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής εξέτασης, αποκαλύφθηκε πως ο Γουίλιαμς είχε διαγνωστεί λανθασμένα με Πάρκινσον και πως έπασχε από μια διαφορετική ασθένεια – η οποία παραμένει σε μεγάλο βαθμό παρεξηγημένη μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με την έκθεση αυτοψίας του, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έπασχε από άνοια με σωμάτια Lewy -μια καταστροφική και εξουθενωτική ασθένεια του εγκεφάλου που έχει κοινά χαρακτηριστικά τόσο με το Πάρκινσον όσο και με το Αλτσχάιμερ. Η ασθένεια επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον ύπνο, τη συμπεριφορά, την κίνηση, τη νόηση και τον έλεγχο του ίδιου του σώματος.
«Η άνοια με σωμάτια Lewy είναι μια καταστροφική ασθένεια. Είναι δολοφόνος. Είναι γρήγορη, είναι προοδευτική» δήλωσε ο Δρ Μίλερ, ο οποίος εργάζεται ως διευθυντής του τμήματος Μνήμης και Γήρανσης στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο. «Αυτή ήταν η πιο καταστροφική μορφή άνοιας με σωμάτια Lewy που είχα δει ποτέ. Πραγματικά με εξέπληξε το γεγονός ότι η Ρόμπιν μπορούσε να περπατήσει».
Έτσι, ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έφυγε από τη ζωή, χωρίς ποτέ να μάθει από ποια ασθένεια έπασχε πραγματικά.
