Φινετσάτη, όμορφη, αλλά προπάντων ταλαντούχος ηθοποιός, η Μάρω Κοντού τιμά το ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο για 60 χρόνια.
Μέχρι σήμερα, έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 60 ταινίες και σε 90 και πλέον θεατρικά έργα. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε με μικρό ρόλο στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Χαρούμενο Ξεκίνημα» (1954), αλλά ως επαγγελματίας ηθοποιός πρωταγωνίστησε για πρώτη φορά στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Τα Κίτρινα Γάντια» (1960). Αργότερα έπαιξε σε πολλές ταινίες άλλων παραγωγών. Το 1963, σε συνεργασία και πάλι με τον Φίνο, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Ο Φίλος μου ο Λευτεράκης» και τελευταία συνεργασία της με τη Φίνος Φιλμ ήταν στην ταινία «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη» το 1968.
Στο σύνολο της κινηματογραφικής καριέρας της, σημαντικός ήταν ο ρόλος της Ισμήνης στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Αντιγόνη» (1961), αλλά ο πλέον διάσημος ήταν στη διαχρονική ταινία του ίδιου «Η δε Γυνή να Φοβείται τον Άνδρα» το 1965, στην οποία μαζί με τον Γιώργο Κωνσταντίνου υποδύθηκαν το ζεύγος Κοκοβίκου, ένα από τα πλέον διάσημα ζευγάρια του ελληνικού κινηματογράφου. Εποχή άφησαν και οι 13 ταινίες της με συμπρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Στην προσωπική της ζωή η Μάρω Κοντού έκανε δύο γάμους. Ο πρώτος ήταν με τον διευθυντή φωτογραφίας, Αριστείδη Καρύδη Φουκς και ο δεύτερος με τον διαφημιστη Γιώργο Δόξα, γιο του λογοτέχνη και ποιητή Τάκη Δόξα.
Μια φωτογραφία από τον δεύτερο γάμο της είδαμε στο «Elenas Diary Βlog» στο Instagram. Η Μάρω Κοντού ντυμένη νύφη βρίσκεται στην εκκλησία μαζί με τον αγαπημένο της.
Στη λεζάντα της φωτογραφίας σημειώνεται: «Δεκατρία χρόνια έπειτα από το διαζύγιό της από τον κινηματογραφιστη Αριστείδη Καρυδη – Φουκς η Μάρω Κοντού παντρεύτηκε για δεύτερη φορά. Στις 21 Ιουλίου του 1975 η ηθοποιός ανέβηκε τα σκαλιά του Άγιου Ανδρέα στην Πλατεία Αμερικής και παντρεύτηκε τον διαφημιστη Γιώργο Δόξα, γιο του λογοτέχνη και ποιητή Τάκη Δόξα. Ήταν ένας γάμος που δεν κράτησε πολύ: η ίδια η ηθοποιός έχει αναφέρει πως ήταν δικό της λάθος καθώς αν και ο δευτερος σύζυγος της ήταν ένας αξιόλογος άνθρωπος, δεν είχαν ζήσει μαζί και δεν είχαν δει αν ταιριάζουν πριν παντρεύουν».
