Με 28 Ολυμπιακά μετάλλια, εκ των οποίων τα 23 χρυσά, ο Μάικλ Φελπς είναι ο άνθρωπος που άλλαξε την κολύμβηση και έγινε ο θρύλος των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς θεωρείται ο πιο επιτυχημένος αθλητής στην κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη.
Και δύσκολα, θα βρεθεί κάποιος που θα ξεπεράσει τον μύθο που έχει δημιουργήσει, το «θαύμα της Βαλτιμόρης», όπως τον αποκαλούν. Και μπορεί από την Δευτέρα (29/9) όλοι να παραμιλάνε με τον 22χρονο Γάλλο, Λεόν Μαρσάν, ο οποίος κατέρριψε το ρεκόρ του Μάικλ Φελπς (4:03.84) στο Πεκίνο, στον τελικό των 400μ. σε 4:02.95 και να τον συγκρίνουν με τον τεράστιο Αμερικανό κολυμβητή, όμως, δύσκολα κάποιος θα πάρει τη θέση του.
Όχι, σε αθλητικό επίπεδο, καθώς τα ρεκόρ υπάρχουν για να καταρρίπτονται. Αλλά συνολικά, σε σχέση με αυτό που έχει πετύχει ο Μάικλ Φελπς αγωνιστικά και εξω-αγωνιστικά. Άλλωστε, η ιστορία της ζωής τους είναι συγκλονιστική, από τα μικράτα του, μέχρι την αθλητική του κορύφωση, όπου ενώ τα είχε όλα, βρέθηκε δυστυχισμένος να παλεύει με το τέρας της κατάθλιψης και κατόπιν με τους προσωπικούς τους δαίμονες: τις ουσίες και το αλκοόλ.
Αλλά, ο Μάικλ, το παιδί με ΔΕΠΥ που το αποκαλούσαν «προβληματικό», κατάφερε να επιστρέψει και να σώσει τον μύθο του. Ο Φελπς από μικρός ένιωσε την απόρριψη, πρώτα από τους ίδιους τους δασκάλους του, οι οποίοι τον αποκαλούσαν “προβληματικό”, καθώς ήταν ζωηρός, υπερκινητικός και δεν είχε καλούς βαθμούς. Αν και είχε διαγνωστεί με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) στα 9 του χρόνια, οι δάσκαλοί του αντί να τον βοηθήσουν , του κόλλησαν την ταμπέλα του “προβληματικού” με μια ισόβια καταδίκη.
Όμως, εκείνος τους διέψευσε όλους και μεγαλώνοντας έγινε ο θρύλος της πισίνας. Εξάλλου, το ζωηρό παιδί, μόνο μέσα στο νερό μπορούσε να καθίσει ήσυχος. Εκεί, λοιπόν, ένιωθε ασφάλεια, εκεί βρήκε τον εαυτό του, αλλά στα χρόνια της μεγάλης δόξας, εκεί βρήκε να χάνει τον εαυτό του και να παλεύει με τους δαίμονες του και τα σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας. Το τίμημα της επιτυχίας ήταν βαρύ και ο Μάικλ Φελπς το πλήρωσε με την ψυχική του υγεία…
“Το αγόρι είναι προβληματικό, δεν μπορεί”
Ο Μάικλ Φελπς γεννήθηκε πριν 39 χρόνια στη Βαλτιμόρη. Ήταν ζωηρός, έσπαγε πράγματα, έτρεχε και είχε κακούς βαθμούς στο σχολείο. Είχε διαγνωστεί με ΔΕΠΥ, όμως κάποια από τα προβλήματα συμπεριφοράς του, οφείλοντας και στην εγκατάλειψη του πατέρα του, που άφησε μόνη της την μητέρα του, να μεγαλώσει εκείνον και τις δύο αδελφές του.
Ελπίζοντας να βοηθήσει τον γιο της, η μητέρα του επισκέφτηκε τον Dr. Wax, ο οποίος αμέσως της έδωσε τη διάγνωσή του, που “μύριζε” ισόβια καταδίκη. «Το παιδί σας έχει διαταραχές προσοχής, είναι υπερκινητικό και δυστυχώς δεν θα κάνει τίποτα καλό στη ζωή του», είχε πει.
Αυτός ο γιατρός έδωσε επίσης στη μητέρα κάποια ψυχιατρικά φάρμακα, για τον έλεγχο της ενέργειας του μικρού. Όμως, εκείνη, δεν πείστηκε ποτέ για τη χρησιμότητα αυτών των χαπιών και σύντομα τα καταχώνιασε στο κάτω μέρος κάποιου ντουλαπιού, αφήνοντας χώρο σε μια νέα αθλητική δραστηριότητα.
Το νερό τού άλλαξε τη ζωή
Μετά από παρότρυνση των αδελφών του, η η μητέρα του πήγε τον μικρό Μάικλ στην πισίνα. Η πρώτη του επαφή με το νερό δεν ήταν καθόλου καλή. Δεν ήθελε καν να βουτήξει το κεφάλι του.
Όμως, δεν τον σταμάτησαν. Μπήκε μέσα στην πισίνα και ξεκίνησε να κολυμπάει με την πλάτη. Δεν έκανε βουτιές και το κεφάλι του το είχε πάντα έξω από το νερό. Σιγά, σιγά εξοικειωνόταν με το νερό κι άρχισε να “καταβροχθίζει” την πισίνα. Αυτή η δύναμη που έβγαζε, τράβηξε το ενδιαφέρον ενός προπονητή, ο οποίος παρατήρησε μεγάλες δυνατότητες στον μικρό Μάικλ. Είχε εξαιρετικό φυσικό ταλέντο, αλλά κάτι του έλειπε, ο ρυθμός!
Ο προπονητής τού δίνει κάποια ακουστικά «Είναι Eminem! Αυτός ο ρυθμός είναι για σένα!», του είπε. Από εκείνη τη στιγμή, υπό την καθοδήγηση του Bowman, ο Michael γίνεται «Ο Καρχαρίας της Βαλτιμόρης»!
Το αγόρι από τη Βαλτιμόρη που έγραψε ιστορία
Αυτό που θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια ως αθλητής της κολύμβησης είναι μοναδικό. Όπως μοναδικός είναι και ο ίδιος. Το φαινόμενο της πισίνας, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Μάικλ Φελπς κερδίζει 23 χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και 26 σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, διακρίσεις που τον κατέταξαν ως τον σπουδαιότερο κολυμβητή στην ιστορία.
Όλοι προσπαθούν να εξηγήσουν πού οφείλεται αυτό το φαινόμενο. Στο μικροσκόπιο μπαίνει η σωματική του διάπλαση που δεν είναι και τόσο… φυσιολογική. Το κάτω μέρος του σώματος του δεν είναι ταιριαστό με το μεγάλο ύψος του (1,93). Έχει κοντά πόδια, μεγάλο κορμό, πολύ μακριά χέρια (με άνοιγμα 2,03) και αφύσικα μεγάλες παλάμες. Όμως, αυτός ο συνδυασμός τον βοηθά σημαντικά και πρακτικά μέσα στο νερό. Στα χρόνια της αθλητικής του καριέρας ακούγοντας διάφορες θεωρίες, και υπερβολές που προσπαθούσαν να εξηγήσουν πώς αυτός ο αθλητής “σπάει” το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Η μάχη με τους προσωπικούς του δαίμονες
Σήμερα, στα 39 του χρόνια, ο Μάικλ Φελπς κοιτάζοντας πίσω δεν βλέπει μόνο το δοξασμένο τοπίο. Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω σε εκείνες της εποχές δόξας, οι μόνες λέξεις που του έρχονται στο μυαλό – όπως δήλωσε ο ίδιος σε επιχειρηματικό φόρουμ στην Μαδρίτη -είναι «κατάθλιψη» και «αυτοκτονία»!
Ο Μάικλ Φελπς για πολλά χρόνια βρέθηκε στο σκοτεινό τούνελ της κατάθλιψης, ενώ οι εξαρτήσεις του στις ουσίες απειλούσαν τον μύθο του και πάνω από όλα την ίδια του τη ζωή.
Συνελήφθη δύο φορές να οδηγεί μεθυσμένος, έχοντας παραβιάσει το όριο ταχύτητας. Τη δεύτερη (2014) και υπό την επήρεια ουσιών. Τιμωρήθηκε με τρεις και έξι μήνες αποκλεισμό αντίστοιχα από την αμερικάνικη ομοσπονδία κολύμβησης. Νωρίτερα, το 2009 έκανε τον γύρο του διαδικτύου μια φωτογραφία του όπου χρησιμοποιούσε ένα bong για να καπνίσει μαριχουάνα.
Μετά τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, όπου δεν πήγε ιδιαίτερα καλά, παίρνοντας μόνο… τέσσερα χρυσά, ήταν άλλος άνθρωπος. Το 2014 παραδέχτηκε την εξάρτηση του από το αλκοόλ, κάνοντας παράλληλα λόγω για «κατάθλιψη».
«Δεν ήξερε τι να κάνει με τη ζωή του. Ένιωθε πως είναι σε αδιέξοδο. Mια ημέρα του είπα “έχεις περισσότερα χρήματα από αυτά που θα χρειαστείς στη ζωή σου, άλλαξες ένα ολόκληρο σπορ, έχεις ελεύθερο χρόνο και παρ’ όλα αυτά είσαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος που ξέρω. Τι σου έχει συμβεί;”», δήλωνε τότε ο προπονητής του, Μπόμπ Μπόουμαν.
Τον Αύγουστο του 2014 χαρακτήρισε την εμφάνιση του αθλητή του «τραγική», όταν ηττήθηκε επί αμερικανικού εδάφους για πρώτη φορά ύστερα από μια δεκαετία στα 100 μ. πεταλούδας. «Είμαι κάποιος που δεν του αρέσει να χάνει. Αυτό τον αγώνα δεν θα τον ξεχάσω ολόκληρη τη χρονιά», είπε ο Φελπς, που μετά το Λονδίνο είχε πάρει σταδιακά 13 κιλά!
Λίγο προτού χρειαστεί ιατρική βοήθεια, διέτρεχε κίνδυνο ακόμα και η ίδια του η ζωή. Οι δημοσιογράφοι είχαν κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του. «Δεν πήγαινα πουθενά. Ήμουν πραγματικά σε ένα σκοτεινό μέρος. Δεν ήθελα να ζήσω άλλο». Η ομάδα υποστήριξης που δημιουργήθηκε αυτόκλητα, ήταν που τον έπεισε να μπει σε κέντρο αποτοξίνωσης.
Στους Ολυμπιακούς του Ρίο το 2016, η «βολίδα της Βαλτιμόρης» κατέκτησε 5 χρυσά και ένα ασημένιο. Φτάνοντας τα 13 ατομικά χρυσά (χωρίς τις σκυταλοδρομίες δηλαδή) σε Ολυμπιακούς Αγώνες έσπασε ένα ρεκόρ… 2.168 χρόνων. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, ο Λεωνίδας από τη Ρόδο είχε κατακτήσει 12 χρυσά σε αγωνίσματα ταχύτητας και αντοχής σε τέσσερις συναπτούς Αγώνες, από το 164 έως το 152 π.Χ.
Έχοντας κατακτήσει τα πάντα και με την απουσία κινήτρου, στα 30 του χρόνια, ο Μάικλ Φελπς άρχισε να βυθίζεται ξανά στην κατάθλιψη.
Τα προβλήματα ψυχικής υγείας και η απόπειρα αυτοκτονίας
«Το 2014 έπαθα για δεύτερη φορά κατάθλιψη. Δεν ήθελα να ζω. Δεν έτρωγα, δεν έπινα, πήγα σε κέντρο αποκατάστασης» δήλωσε πρόσφατα ο ίδιος, σοκάροντας την κοινή γνώμη.
«Έδινα μάχη για τη ζωή μου, περισσότερο από ότι οι άλλοι μπορούσαν να φανταστούν. Εκείνες τις στιγμές, όταν ήμουν σε άσχημη κατάσταση, τα έβαζα με τον εαυτό μου, επειδή σκεφτόμουν “δεν κάνω τη δουλειά μου”».
«Τίποτα δεν είναι τέλειο στη ζωή, αλλά βοηθά το να μπορούμε να ανοιχτούμε», υπογράμμισε, ο Μάικλ Φελπς, καταλήγοντας πως «Αν κάποιος νιώθει μόνος, όπως συνέβη στην πανδημία, είναι καλό για εκείνον να εκφράσει τα συναισθήματά του».
«Βρείτε κάτι για το οποίο είστε παθιασμένοι. Για εμένα ήταν περίπλοκο να το βρω. Δεν ήξερα τι να κάνω. Είναι σημαντικό να βρεις κάτι που σε ενθουσιάζει… στην περίπτωσή μου υπήρχαν πολλοί που αμφισβητούσαν τους στόχους μου. Πίστευαν ότι ήταν αδύνατο να κερδίσω ένα χρυσό μετάλλιο και κέρδισα τόσα. Επομένως ας μην φοβόμαστε να κυνηγήσουμε τους στόχους», τόνισε.
«Θέλω να βοηθήσω ανθρώπους που δυσκολεύονται. Θέλω να σώσω ζωές. Σκεφτόμουν να αυτοκτονήσω κι εγώ, θέλω να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους», ανέφερε στο τέλος.
