Η Κύπρος είναι το απόλυτο σύγχρονο παραµύθι! Δράκοι και θαύµατα πιασµένα χέρι – χέρι. Αν νοµίζετε ότι το Dubai, έχει χρόνιο οικοδοµικό οργασµό, πρέπει να πάτε στην Κύπρο.
Από την Κατερίνα Γιατζόγλου
Φωτογραφίες: Huawei P30 Pro
Ουρανοξύστες, µαρίνες, καζίνο, γερανοί παντού, σε φουλ ταχύτητες. Ετοιµάζεται να υποδεχτεί το µεγαλύτερο καζίνο της Ευρώπης (κινεζικών συµφερόντων), µετατρέποντας την Λεµεσό σε Μαϊάµι, τουλάχιστον. Η άφιξη του ολοκαίνουριου πεντάστερου “Parklane Resort Spa” βάζει τον πήχη πολύ ψηλά στον ξενοδοχειακό παιχνίδι.
Θυµίζει τα βραζιλιάνικα µεγαθήρια της Μπαΐας, µε άψογο service παντού. Η κλειστή πισίνα και το γυµναστήριο του δεν παίζονται! Στην άλλη άκρη του νησιού, στην Aγία Νάπα, κατασκευάζεται πυρετωδώς µια από τις µεγαλύτερες µαρίνες της Μεσογείου. Φθάνω, και παθαίνω deja vu. Νοµίζω ότι είµαι στη Doha, αλλά χωρίς έρηµο και µε θάλασσα! Το έργο απλώνεται πάνω σε έδαφος µέσα στο νερό, που 40% δεν προϋπήρχε! Ο Αιγυπτιακός κολοσσός κατά τον Ναγκίµπ Σαουίρις (Naguib Sawiris) έχει το 80% της κοινοπραξίας και το 20% ο Κυπριακός όµιλος Καραµοντάνη.
Μια ανάσα από την πόλη “φάντασµα”, την Αµµόχωστο, deals των 200 εκατοµµυρίων ευρώ και πάνω, μετατρέπουν τη γη σε χρυσάφι! Κοιτάζω τη µακέτα ψύχραιµη (όσο µπορώ), και ακούω ότι έχουν προπωληθεί όλα τα διαµερίσµατα του ενός εκ των δύο πύργων που θα δεσπόζουν στη Μαρίνα, σε Ρώσους, Κινέζους, Λιβανέζους, Αιγύπτιους και κάποιους Κύπριους. Για να συνέλθω λίγο, αποφασίζω να φωτογραφίσω το ακρωτήρι Cavo Greco ανάµεσα στην Αγία Νάπα και το Παραλίµνι. Κατεβαίνω κάτι γκρέµια και πέφτω πάνω σε νεόνυµφους που φωτογραφίζονται στα βράχια. Cool. Ξεκίνησαν τα extreme sports από την πρώτη µέρα!
Ξαφνικά έχω ανάγκη από λίγο ροζ και µιας και το Cyherbia (Βοτανικό πάρκο) είναι στον δρόµο µου, λέω να το απολαύσω. Παίρνω το µονοπάτι του του διαλογισµού ανάµεσα σ’ ένα δάσος από λεβάντες σκέφτοµαι σοβαρά να αφήσω τα ΜΜΕ και να έρθω εδώ, να δουλέψω κηπουρός.
Αυτό το νησί “υφαίνει” µ’ ένα µοναδικό ταλέντο την εξέλιξη µε το παρελθόν. Με παραµυθένιο τρόπο, ναι. Κάθε πόλη του είναι τόσο κοντά στην άλλη αλλά και απείρως διαφορετική στη νοοτροπία. Σαν ένα καλοστηµένο σενάριο.
Η Λευκωσία πχ. είναι µια πόλη µε ατµόσφαιρα µυστηρίου διάχυτη παντού. Περπατάς άνετη σ’ ένα πολυσύχναστο δρόµο και στα 300 µέτρα, ξαφνικά το σκηνικό αλλάζει… εγκαταλειµµένα κτίρια, ερηµιά και µια αίσθηση ότι ναι, εδώ µπορεί να γίνει καµία στραβή από το πουθενά… Η ενέργεια της πόλης είναι µυστηριώδης, έντονη και ελκυστική κι αυτό θυµίζει λίγο Βηρυτό, λίγο Ιερουσαλήµ…
Περπατάω στην παλαιά πόλη και ψάχνω ένα κτίριο του 19ου αιώνα, όπου µε περιµένει η Τζούλια Αστρέου – Χριστοφόρου, αυθεντία στα υφαντά! Με ξεναγεί στους αργαλειούς και στον κόσµο της, µε παιδική ευγένεια.
Αφήνω τελευταία την απόλυτη µοναδική εµπειρία του χαµάµ Οµεριέ (Hamam Omerye)! Παλιό µοναστήρι του 14ου αιώνα και µετέπειτα οθωµανικό χαµάµ του χαλίφη Οµέρ. Εντάξει… νοµίζω ότι παίζω σε ταινία του Τζέιµς Μπόντ… Δεν το ζω αυτό. Πέτρινοι λαβύρινθοι µε ψηλούς θόλους, αχνό φως που µπαίνει από µικρούς φεγγίτες και µουσικές σαν εκκλησιαστικές, περίεργες. Περιττό να σας πω ότι έµεινα τέσσερις ώρες. Μ’ έκαναν καινούρια, µην σας πω ότι άλλαξα δέρµα. Δεν υπάρχει… αλήθεια!
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο από την υπέροχη Κύπρο:
