«Να μην ξέρει την αδυναμία που του έχεις, θα την εκμεταλλευτεί». Ή «μη δίνεις τίποτα από τον εαυτό σου. Τότε σε εκτιμούν οι άντρες». Ή «να μη σε βρίσκει πάντα στο τηλέφωνο. Γιατί σε θεωρεί δεδομένη».
Και τη χαρά του να τιμήσεις, να φωταγωγήσεις, να προσφέρεις, να τον ακούσεις, που την πας; Η οξυδέρκειά τους;
Σιδερένια μπάλα σε κομψά σφυρά – και πάνε σέρνοντας.
Φαίνεται, Κέικ, λέω, πως η αγάπη δεν είναι αρκετή για όσους δεν αγαπάνε αρκετά, θέλει στρατηγική.
Πρέπει να μετατραπεί σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα: Ποιος θα τρομάξει περισσότερο τον άλλο: το αγαπημένο μου ερωτικό άθλημα.
Ποιος θα ντρεσάρει γρηγορότερα τον άλλον. Ποιος θα αποδειχθεί πιο έξυπνος. (Δηλαδή πιο φοβισμένος.)
Ποιος θα επιβληθεί. Να επιβληθεί η γυναίκα;
Τι να τον κάνει όμως έναν άντρα που του επιβάλλεται; Να επιβληθεί ο άντρας; Ποιος άντρας που τιμά το φύλο του έχει πρόβλημα με την επιβολή;
Μόνο αυτός που δε μπορεί να προστατέψει. Σώσον ημάς από τέτοιες αγάπες.
Δεν θέλω να πάρω μέρος ποτέ πια σε τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα.
Μεγάλωσα, αποφάσισα. Δεν συμπλέω.
Ένοχη ανομοιότητας, όπως πάντα μου άρεσε να είμαι. Ανεπίδεκτη στρατηγικών.
Αλλά δεν το κάνω επίτηδες. Αλήθεια. Νομίζω πως γεννήθηκα με το προνόμιο του να μπορώ να διορθώσω τα πράγματα κάθε φορά που τα μολύνω με τρέχουσα ψιλικατζίδικη ευφυΐα.
Μαλβίνα Κάραλη, “Σαββατογεννημένη”, απόσπασμα
Photo cover:pixabay.com/J4Y18/woman
Διαβάστε επίσης:
