Το ημερολόγιο έγραφε 20 Ιουλίου του 1969. Μια ημέρα διαφορετική από τις άλλες. Μια ημέρα που έμελλε να αλλάξει για πάντα την ανθρωπότητα. «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα».
Είναι η ημέρα που ο Νιλ Άρμστρονγκ πατάει πρώτος στη Σελήνη (τον ακολούθησε πίσω ο Μπαζ Όλτριν) καρφώνοντας την αμερικάνικη σημαία στο έδαφος. Περίπου 650 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα και δέος, μια σκηνή σχεδόν κινηματογραφική, αφού ποτέ δεν είχαν καν διανοηθεί: η πόρτα της σεληνακάτου «Eagle», της αποστολής «Απόλλων 11» της NASA, ανοίγει, πέφτει μια μικρή σκάλα πέφτει, και κατεβαίνει με αργές κινήσεις σαν ιεροτελεστία, ο Νιλ Άρμστρονγκ, ο οποίος κάνει το πρώτο μικρό βήμα για τον άνθρωπο και το τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα.
Και μπορεί από την προσελήνωση του Apollo 11 και τα ιστορικά βήματα του Νιλ Άρμστρονγκ στην επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου της Γης να έχουν περάσει 54 χρόνια, όμως, μέχρι και σήμερα αποτελεί μακράν το αγαπημένο θέμα των συνωμοσιολόγων, οι οποίοι δεν δέχονται πως πράγματι έτσι έγιναν τα πράγματα, θεωρώντας ότι ήταν ένα σκηνοθετικό επίτευγμα της NASA που είχε προσλάβει μάλιστα τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ για να το σκηνοθετήσει!
Με αφορμή τη σημερινή ιστορική επέτειο, ας θυμηθούμε τις πιο διάσημες θεωρίες συνομωσίας:
Η σημαία που κυματίζει
Ο Άρμστρονγκ καρφώνει την αμερικανική σημαία στο έδαφος της Σελήνης και εκείνη μοιάζει να κυματίζει. Κάτι που είναι αδύνατον να συμβεί, αφού δεν υπάρχει αέρας. Η απάντηση που έχει δώσει η NASA είναι ότι ο Όλντριν έστριψε τον στύλο της σημαίας, για να την καρφώσει στο έδαφος και το ύφασμα κουνήθηκε. Επειδή όμως στη σελήνη, όλες οι κινήσεις γίνονταν πιο αργά, όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία, η σημαία «κυμάτιζε» ακόμα.
Οι σκιές
Μια άλλη ανακρίβεια που παρατήρησαν οι συνωμοσιολόγοι, ήταν οι σκιές της σημαίας και των αστροναυτών στο έδαφος, οι οποίες κανονικά δεν θα έπρεπε να φαίνονται, αφού δεν υπάρχει φως στο διάστημα. Και αυτή η θεωρία ανατράπηκε από την NASA, εξηγώντας ότι στην επιφάνεια της σελήνης υπήρχε φως. Από τον ήλιο, από το διαστημόπλοιο, ακόμα και από τις αντανακλάσεις πάνω στις στολές των αστροναυτών. Επομένως, ήταν απολύτως φυσιολογικό να υπάρχουν σκιές και μάλιστα σε διαφορετικά σημεία, καθώς οι πηγές φωτός ήταν πολλές και διαφορετικές.
Δεν υπήρχε κρατήρας
Σε όλες τις εικόνες της προσελήνωσης αλλά και στο βίντεο, λείπει ένας κρατήρας κάτω από τη σεληνάκατο που ζύγιζε 17 τόνους. Πρόκειται για τον κρατήρα εκείνον που θα έπρεπε να σχηματίσει η σεληνάκατος με την κάθοδο της.
Η NASA εξήγησε πως το έδαφος της σελήνης είναι πολύ πιο σκληρό και η επιφάνεια στην οποία πραγματοποιήθηκε η κάθοδος ήταν βραχώδης με αποτέλεσμα να μη μείνουν εμφανή σημάδια της επιχείρησης στο σημείο αυτό.
Το περίεργο αντικείμενο
Μετά τη δημοσίευση των πρώτων φωτογραφιών πολλοί παρατήρησαν ένα περίεργο αντικείμενο να αντανακλάται στο σκάφανδρο του αστροναύτη. Οι συνωμοσιολόγοι υποστηρίζουν πως ποτέ δεν πάτησε ο Άρμστρονγκ στο φεγγάρι και πως πρόκειται για ένα “σποτάκι” που χρησιμοποιείται στα κινηματογραφικά στούντιο. Η NASA εξήγησε για τη συγκεκριμένη θεωρία πως πρόκειται για οφθαλμαπάτη λόγω της κακής ποιότητας της φωτογραφίας.
Η βόλτα σε slow motion
Μία από τις δημοφιλείς θεωρίες , είναι οι αργές κινήσεις των αστροναυτών πάνω στη σελήνη. Σύμφωνα με αυτήν, αν κανείς παίξει γρήγορα το φιλμ του περιπάτου, φαίνεται σαν να έχει τραβηχτεί στη Γη και κατόπιν το έπαιξαν σε slow motion για να στηρίξουν το “αφήγημά” τους ότι ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι. Εδώ, η NASA διαψεύδει κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς, εξηγώντας πως το βίντεο δεν υπέστη καμία επεξεργασία.
Δεν φαίνονται πουθενά τα αστέρια
Αστέρια αγνοούνται, stop. Και η άλλη διάσημη θεωρία συνομωσίας αναρωτιέται: πού είναι τα αστέρια, οεο; Κι αυτό διότι, κατά την προσελήνωση, αλλά και στις βόλτες των αστροναυτών, δεν φαίνονται. Τι ισχύει εδώ; Η προσελήνωση έλαβε χώρα κατά το σεληνιακό πρωινό, με τον ήλιο να λάμπει έντονα. Απλώς οι τεχνικοί της NASA ρύθμισαν έτσι τον χρόνο έκθεσης στις κάμερες, ώστε ο χρόνος έκθεσης του φιλμ να είναι πολύ σύντομος προκειμένου να μην εισέλθει πολύ φως και θολώσει τις λεπτομέρειες της λήψης. Τα άστρα, αν και ήταν ορατά από τα μάτια των αστροναυτών πάνω στο φεγγάρι, δεν ήταν αρκετά λαμπερά για να αποτυπωθούν στις φωτογραφίες.
