Ο Ιούνιος που έφυγε πριν λίγες ημέρες, είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο θερμότερος που έχει καταγραφεί ποτέ. Και ο Ιούλιος, όμως, έχει μπει με τις ίδιες…. θερμές διαθέσεις και ήδη ο καύσωνας έχει κάνει την εμφάνισή του.
Και μπορεί ο Ιούνιος να γράφτηκε αρνητικά στην ιστορία, όμως, κανείς δεν ξεχνά και τον ιστορικό, φονικό καύσωνα του 1987, στον οποίο ο υδράργυρος άγγιξε τους 44 βαθμούς Κελσίου, όμως, άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς!
Η αλήθεια είναι πως εκείνος ο καύσωνας δεν ήταν ο μεγαλύτερος καθώς τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν και άλλοι με μεγαλύτερες θερμοκρασίες, όπως το ρεκόρ των 46 βαθμών του 2007.
Τι ήταν, λοιπόν, εκείνο που μετέτρεψε τον καύσωνα του 87, σε φονικό; Όπως λένε οι ειδικοί, έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες. Η έλλειψη μέτρων προστασίας και κλιματισμού σε συνδυασμό με το νέφος που είχε “πνίξει” την πρωτεύουσα εκείνη την εποχή, αποδείχτηκε ένα “φονικό κοκτέιλ”. Ειδικά, για τις ευπαθείς ομάδες και τους ηλικιωμένους. Έπαιξε ρόλο, όμως, και η πρωτοφανής για τα χρονικά διάρκεια του καύσωνα -έξι ημέρες.
Η επέλαση του καύσωνα
Ο καύσωνας ξεκίνησε στις 22 Ιουλίου και η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τις τραγικές στιγμές που θα ακολουθούσαν. Οι κάτοικοι της Αθήνας, αλλά και όλων των αστικών κέντρων αναζητούσαν δροσιά από το πυρωμένο τσιμέντο σε συντριβάνια και σε πάρκα. Η κατάσταση έγινε αφόρητη τις επόμενες ημέρες, όπου το τσιμέντο, οι πολυκατοικίες, το νέφος δημιούργησαν μία “κόλαση” για τους κατοίκους.
Όμως, αυτό που είχε μετατρέψει σε εφιάλτη την κατάσταση, ήταν το γεγονός ότι ακόμα και τα βράδια η θερμοκρασία ήταν σε υψηλά επίπεδα, αφού δεν έπεφτε κάτω από τους 32 βαθμούς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο, κυρίως ηλικιωμένοι από θερμοπληξία και αναπνευστικά προβλήματα. Ήδη οι πρώτοι θάνατοι είχαν σημειωθεί από τις 22 Ιουλίου και ήταν κυρίως άτομα με υποκείμενα προβλήματα υγείας.
Τις επόμενες ημέρες και με τον υδράργυρο σκαρφαλωμένο στους 44 βαθμούς, η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο. Το ρεπορτάζ του δελτίου ειδήσεων της ΕΡΤ στις 23 Ιουλίου κάνει λόγο για αρκετούς θανάτους λόγω καύσωνα και πολλές εισαγωγές στα νοσοκομεία. Όμως ακόμα δεν έχει φανεί η διάσταση της τραγωδίας…
Η εικόνα άλλαξε δραματικά τις επόμενες ημέρες… Οι διακοπές νερού και ρεύματος χειροτέρεψαν την κατάσταση. Το θερμικό φορτίο ήταν τόσο μεγάλο, που στράβωσε ακόμα και τις ράγες του ηλεκτρικού στο κέντρο της Αθήνας. Στις 25 Ιουλίου, η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τους νεκρούς να έχουν ήδη φτάσει τους 300.
Δεν είχαν πού να βάλουν τους νεκρούς
Σοκαριστικά ήταν τα ρεπορτάζ των δελτίων ειδήσεων της εποχής, που επιδίδονταν σε καταμέτρηση των θυμάτων. Ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, τότε υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μιλώντας στην δημοσιογράφο Έμυ Κροκίδη στις 27/07/1987 έκανε λόγο για μια πρωτοφανή κατάσταση, που έβαλε όλο το υγειονομικό σύστημα και όλον τον πληθυσμό σε δοκιμασία.
Προσπαθούσε παράλληλα να καθησυχάσει τον κόσμο: “Είναι θλιβερό, αλλά όχι επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία το πρόβλημα που έχει προκύψει με την ταφή των νεκρών, λόγω της αύξησης των θανάτων”, δήλωνε.
Ωστόσο, οι νεκροθάλαμοι στα νοσοκομεία γέμισαν, και επιστρατεύτηκαν για τον σκοπό αυτό ακόμα και ψυγεία των βαγονιών των τρένων του ΟΣΕ. Την έβδομη ημέρα, που άρχισε να υποχωρεί ο υδράργυρος, ο τραγικός απολογισμός ήταν 1300 νεκροί, εκ των οποίων οι 1115 ήταν στην Αττική.
