Αποφοιτώντας από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ξεκίνησε με ρόλους κλασσικού ρεπερτορίου. Μια φωτογραφία του από την εποχή εκείνη, και πιο συγκεκριμένα από το 1939, δημοσίευσε ο συλλέκτης Άρης Λουπάσης στο Instagram, όπου ο αξέχαστος ηθοποιός ήταν μόλις 27 ετών. Στη λεζάντα της φωτογραφίας σημειώνεται:
«Ο 27χρονος και ανερχόμενος τότε ηθοποιός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στο έργο του Ευγένιου Ο’ Νηλ «Πέρα από τον ορίζοντα» που ανεβαίνει από την σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στις 14 Δεκεμβρίου του 1939 σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη και τους Αλέξη Μινωτή, Κατίνα Παξινού, Αιμίλιο Βεάκη, Μάνο Κατράκη, Στέλιο Βόκοβιτς και Ελένη Ζαφειρίου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ο Ευγένιος Ο’ Νηλ είναι ένας εκ των κορυφαίων θεατρικών συγγραφέων του 20ου αιώνα, δυνατός τραγικός ποιητής και ο μεγαλύτερος δραματουργός του σύγχρονου αμερικανικού θεάτρου που κατάφερε με το συγκεκριμένο έργο στο οποίο κυριαρχούν τα στοιχεία της αγάπης, της ελευθερίας, των σχέσεων και της επίδρασης του πεπρωμένου στην ανθρώπινη ζωή, να σηματοδοτήσει μια σημαντική αλλαγή στο αμερικανικό δράμα.
Ο νεαρός Διονύσης υποδύεται τον “Μπεν” (φωτογραφία), έναν εργάτη στο κτήμα όπου διαδραματίζεται η υπόθεση του έργου και καταφέρνει παρά τον μικρό του ρόλο να ξεχωρίσει και να δώσει το δικό του υποκριτικό στίγμα ανάμεσα σε μεγαθήρια του θεάτρου τα οποία παρακολουθεί με δέος, ρουφώντας σαν σφουγγάρι κάθε βράδυ στην σκηνή, κάθε ερμηνευτικό τους στοιχείο.
Παρά το γεγονός ότι έγινε ευρύτερα γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός μέσα από τον κινηματογράφο, η θητεία του τα πρώτα χρόνια στο κλασικό ρεπερτόριο και ιδιαίτερα στο Εθνικό κατά τις περιόδους 1938-41 και 1946-50 θα συμβάλλει καθοριστικά στην δημιουργία γερών θεμελίων όπου θα χτίσει την τεράστια υποκριτική του δεινότητα.
Ενδεικτικά αναφέρονται οι εμφανίσεις του στο Εθνικό στα έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ “Βασιλιάς Ληρ”, “Ο έμπορος της Βενετίας”, “Ριχάρδος ο Γ'”, “Πολύ κακό για το τίποτα”, καθώς και στον “Συρανό Ντε Μπερζεράκ” του Εντμόν Ροστάν και “Το κοντσέρτο” του Χέρμαν Μπαρ.
Η μοναδική του δεξιότητα να χειρίζεται με απίστευτη ευκολία τους κώδικες τόσο της κωμωδίας όσο και του δράματος παραμένει μέχρι σήμερα πραγματικά αξεπέραστη και τον κατατάσσει επάξια ανάμεσα στους μεγάλους της υποκριτικής τέχνης στην Ελλάδα».
