Ακόμα ένα τσιγάρο
που να βαστάει ωσότου ξεψυχήσουμε
δυο – τρία λεπτά ζωή
με στιγμές αλήθεια υπέροχες
αυλές όπου ακατανόητα μεγαλώσαμε
κι εσύ πικρέ που το ‘βαλες γινάτι
να βρεις να κόψεις λέει το αμύγδαλο του κόσμου
και σου απόμεινε το χέρι
γράφοντας κάτι ποιήματα
λευκά στη μαύρη τη σελίδα επάνου
ποιος ποτέ κατάλαβε
τα δειλινά που τ’ άντεχες μην και δακρύσεις;
υπάρχει ένας προδότης μέσα σου
που η ώρα του θα ‘ρθει να τιμωρηθεί
ω φίλοι
αν κάποιος από μας αμάρτησε
πρέπει να ‘ναι ο Θεός
χαλάλι του
ψάξαμε ψάξαμε όσο γίνεται
να ‘ μαστε άνθρωποι σωστοί
σε μια ταράτσα πάνου από τη θάλασσα
κοίταξε:
σπαν τ’ αστέρια ένα ένα
και το ύστερο πάει φωσάκι του τσιγάρου σου
κι εκείνο σώνεται
πάτα το χάμου
αντίο.
Οδυσσέας Ελύτης, “Το Αμύγδαλο του Κόσμου”, Τρία Ποιήματα με Σημαία Ευκαιρίας, εκδόσεις Ίκαρος, απόσπασμα
Photo cover:pixabay.com/Antonios Ntoumas
Διαβάστε επίσης:
