Εκείνη τι κάνει τώρα,
αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;
Είναι στο σπίτι, στο δρόμο,
δουλεύει, ξάπλωσε, είναι στο πόδι;
Μπορεί να σήκωσε το χέρι,
-αχ, ρόδο μου,
πώς γυμνώνει αυτή η κίνηση τον λευκό, γερό καρπό του χεριού της!-
Εκείνη τι κάνει τώρα,
αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;
Μπορεί να’ χει στα γόνατά της ένα γατάκι
να το χαϊδεύει.
Μπορεί να περπατάει, έτοιμη ν’ απλώσει το πόδι,
-εκείνα τα λατρευτά πόδια που τη φέρνουν γοργά γοργά κοντά μου,
κάθε μαύρη μέρα!…-
Και τι σκέφτεται,
εμένα;
Είτε
ξέρω γω
γιατί δε βράζουν τόσην ώρα τα φασόλια;
Είτε γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι
είναι τόσο δυστυχισμένοι;
Εκείνη τι σκέφτεται τώρα,
αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;
Ναζίμ Χικμέτ, «25 Σεπτέμβρη 1945»
Photo cover:pixabay.com/Manolo Franco
Διαβάστε επίσης: