Γιατί δυσκολευόμαστε να κάνουμε σχέσεις; Γιατί δυσκολευόμαστε να κρατήσουμε μια σχέση; Γιατί μας απογοητεύει η αγάπη; Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα θα χρειαστεί να διαλύσουμε κάποιους μύθους γύρω από τη φύση μας και την αγάπη και να δούμε την αλήθεια των πραγμάτων.
Οι μύθοι για την αγάπη έχουν χτιστεί από την κοινωνία μας. Μας έχουν πείσει να πιστεύουμε στη ρομαντική αγάπη και στον τέλειο έρωτα. Οι ταινίες, οι ποιητές, τα βιβλία, τα περιοδικά μιλούν και εξιδανικεύουν την αγάπη και ενώ αυτό μας δημιουργεί ελπίδες και όμορφες εικόνες, ταυτόχρονα ίσως είναι η μεγαλύτερη υπονόμευση της πραγματικής αγάπης.
#1 Μύθος: Θα γνωρίσουμε το άλλο μας μισό. Τον άνθρωπο που θα μας κάνει νιώσουμε πλήρεις και όλα θα κυλάνε αβίαστα.
H Αλήθεια: Όλοι οι άνθρωποι, ανεξαιρέτως, έχουμε κάποια δύσκολα χαρακτηριστικά. Κάποιες παραξενιές. Οι μόνοι που δεν έχουν παραξενιές είναι οι άνθρωποι που μόλις γνωρίσαμε! Μόνο αυτοί μας φαίνονται κανονικοί. Με το που τους γνωρίσουμε λίγο παραπάνω όμως, καταλαβαίνουμε ότι και αυτοί έχουν τα θέματά τους… Είναι φυσιολογικό. Άρα και εμείς και ο άνθρωπος που θα σχετιστούμε θα έχουμε παραξενιές και ελαττώματα. Όλοι ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ έχουμε έναν τρόπο να κάνουμε το βίο αβίωτο για τους συντρόφους μας. Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα προκύπτει όταν δεν γνωρίζουμε αυτόν τον δικό μας τρόπο… Δυστυχώς, αυτό είναι το πιο σύνηθες. Όταν δε γνωρίζουμε τον εαυτό μας (και είναι μια αρκετά επίπονη διαδικασία η αυτογνωσία) τότε γίνεται εξαιρετικά πολύπλοκο το να σχετιστούμε επιτυχώς με κάποιον άλλον.
Αναγκαστικά, λοιπόν, οι σχέσεις είναι ό,τι δυσκολότερο υπάρχει στον κόσμο.
#2 Μύθος: Ο ιδανικός σύντροφος θα είναι συναισθηματικά ώριμος και θα μας προσφέρει την ασφάλεια που χρειαζόμαστε.
Η Αλήθεια: Ο σύντροφός μας, όπως κι εμείς, μοιάζει εξωτερικά με ενήλικο άνθρωπο. Και, ναι, μπορεί και οι δύο να έχουμε το αναμενόμενο ύψος του ενήλικα και ντυνόμαστε με ενήλικα ρούχα (συνήθως!). Όμως στην πραγματικότητα έχουμε και οι δυο ένα μικρό παιδί, κρυμμένο μέσα στο ενήλικο σώμα μας μέσα από το οποίο σχετιζόμαστε. Ένα μικρό ανώριμο παιδί που πολλές φορές δεν ξέρει τι του γίνεται. Θέλουμε να μας αγαπήσουν όπως τα μικρά παιδιά. Αυτό έχουμε ανάγκη. Όμως δεν τολμάμε να το παραδεχτούμε στον άλλον ότι είμαστε μικροί και ανώριμοι. Ούτε στον εαυτό μας. Αντίστοιχα ούτε και ο άλλος στον δικό του και σε εμάς. Αναγκαστικά τα πράγματα δυσκολεύουν.
ΟΡΙΣΜΟΣ: Αγάπη είναι να είμαστε γενναιόδωροι με την ερμηνεία των συμπεριφορών του άλλου.
Όπως κάνουμε και με τα μικρά παιδιά. Δεν τα μαλώνουμε επειδή κάνουν σκανταλιές ή κλαίνε. Καταλαβαίνουμε ότι κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει. Ίσως πονάει η κοιλίτσα τους ή ζηλεύουν το αδερφάκι που ήρθε στην οικογένεια. Δείχνουμε κατανόηση. Ας δείξουμε και στον σύντροφό μας, αλλά και σε εμάς.
#3 Μύθος: Για να βρεις τον σύντροφό σου, ακολούθησε την καρδιά σου. Αυτή ξέρει.
Η Αλήθεια: Αυτός είναι ίσως ο πιο επικίνδυνος μύθος για την «αγάπη». Η καρδιά μας είναι συνήθως ο πιο σίγουρος τρόπος για να πραγματοποιήσουμε μεγάλα «λάθη» στη ζωή μας. Όλοι όσοι έχουν βιώσει ερωτικές απογοητεύσεις το γνωρίζουν αυτό.
Αυτό συμβαίνει διότι αυτό που ο καθένας βιώνει ως ‘αγάπη’ είναι τα συναισθήματα τα οποία βίωσε στην παιδική του ηλικία. Και η παιδική του ηλικία συνήθως εμπεριέχει αρκετά μαρτύρια και δυσκολίες. Αυτά τα μαρτύρια και τις δυσκολίες θεωρεί η καρδιά μας ως αγάπη. Όταν γνωρίσουμε έναν «κανονικό» άνθρωπο ο οποίος πληροί στη θεωρία όλα τα κριτήρια για έναν αξιοπρεπή σύντροφο, τότε είναι πολύ πιθανό να πούμε: «Καλός είναι δε λέω. Αλλά, δεν έχουμε χημεία…» Στην ουσία λέμε ότι η καρδιά μου δεν αναγνωρίζει τα παιδικά μου βασανιστήρια σε αυτόν τον άνθρωπο. Αποτέλεσμα: Δεν μπορεί να τον ερωτευτεί.
Ερωτευόμαστε το οικείο. Δεν ερωτευόμαστε αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους. Όπως λέω στο βιβλίο μου Το Παράδοξο Μονοπάτι προς το Νόημα της Ζωής : Άκου την καρδιά σου. Και μην κάνεις απαραίτητα ό,τι σου λέει.
#4 Μύθος: Η αγάπη είναι μια έμφυτη ιδιότητα. Όλοι ξέρουμε να αγαπάμε.
Η Αλήθεια: Οι άνθρωποι δεν ξέρουμε να αγαπάμε. Τόσο εμείς όσο και ο σύντροφός μας ξέρουμε να αγαπιόμαστε. Όχι να αγαπάμε.
Η αγάπη είναι μια δεξιότητα που χρειάζεται να μάθουμε. Και δεν πειράζει. Όλα τα μαθαίνουμε σε αυτή τη ζωή. Που είναι το πρόβλημα να μάθουμε και να αγαπάμε;
#5 Μύθος:Θα έπρεπε να με καταλαβαίνει χωρίς να του εξηγώ. Αν χρειάζεται να εξηγώ, τότε δε με αγαπάει.
Η Αλήθεια: Αυτός ο μύθος προκύπτει και πάλι από το καταστροφικό κίνημα του ρομαντισμού που διαλύει τις σχέσεις τους τελευταίους αιώνες. Στα μυθιστορήματα και στα τραγούδια οι σύντροφοι καταλαβαίνονται μόνο με τα μάτια. Ξέρουν τι νιώθει ο άλλος με ένα μόνο βλέμμα. Επίσης, συνήθως κάθονται και χαζεύουν αγκαλιά μια υδάτινη έκταση (λίμνη, θάλασσα, ποτάμι) το ηλιοβασίλεμα. Εκείνη τη στιγμή το κάθε βλέμμα δεν μπορεί να σημαίνει και πολλά. Ή θα πείνασε ή θα κρύωσε ή θα πιάστηκε. Εύκολα τα πράγματα.
Για τους οπαδούς του ρομαντισμού, όμως, ο ίδιος τρόπος συνεννόησης θα πρέπει να ισχύει για όλες τις καταστάσεις. Για το αν με ενοχλεί που μιλάς παραπάνω στον κόσμο, ή αν είσαι αρκετά ευγενικός με τους γονείς μου, ή αν θα ήθελα να συζητάς περισσότερο για τα κοινά, για το ποιο σχολείο θα πάει το παιδί, για το να μην αφήνεις βρεγμένη την πετσέτα στο κρεμαστάρι και αν θα έπρεπε να είχες παραγγείλει κρασί προηγούμενης χρονιάς…
Το μαθηματικό αποτέλεσμα είναι πλήρης παρεξήγηση. Όλα χρειάζεται να τα εξηγούμε. Όσο πιο πολύ ταιριάζουμε, τόσο λιγότερα ίσως θα εξηγούμε, αλλά ΠΑΝΤΑ θα εξηγούμε. Είναι ωραίο να μας καταλαβαίνει εύκολα ο άλλος, αλλά ας το παραδεχτούμε: Εδώ πολλές φορές εμείς οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται. Πώς να το κάνει ο σύντροφός μας;
#6 Μύθος¨Ο σύντροφός μας θα έπρεπε να μας αγαπάει όπως είμαστε. Αν θέλει να μας αλλάξει τότε δε μας αγαπάει.
Η Αλήθεια: Όπως ειπώθηκε νωρίτερα όλοι έχουμε κουσούρια. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να θέλει να μας αλλάξει ο σύντροφός μας. Σαφώς έχουμε περιθώριο για βελτίωση! Εμείς όμως θεωρούμε ότι μας επιτίθεται όταν το κάνει. «Θα έπρεπε να με δεχτεί όπως είμαι» λέμε. Σε μια ιδανική σχέση (ό,τι και αν είναι αυτό…) υπάρχει χώρος για εκπαίδευση. Για να διδαχθούμε και να διδάξουμε πώς να γίνει ο καθένας η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Δεν είναι κακό. Αν υπάρχει η κουλτούρα αυτή και ο χώρος για να μάθουμε ο ένας από τον άλλον μέσα στη σχέση, τότε οι προοπτικές είναι πολλά υποσχόμενες.
Τελειότητα στις σχέσεις δεν υπάρχει. Να σχετίζεσαι σημαίνει να διαπραγματεύεσαι την ατέλεια κάθε μέρα. Αν θέλεις να είναι όλα τέλεια, τότε θα είσαι μόνος.
Για να μπορείς να σχετιστείς:
- Γνώριζε ότι είσαι λίγο παράξενος.
- Ότι και ο άλλος είναι λίγο παράξενος.
- Ότι δεν καταλαβαίνεις επαρκώς ποιος είσαι.
- Ότι κι ο άλλος δεν καταλαβαίνει επαρκώς ποιος είναι.
Και όλα θα πάνε λίγο καλύτερα…
Συγγραφή – Επιμέλεια Άρθρου
Δημήτρης Φλαμούρης
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας. Σπούδασε μαθηματικά, μετά master και διδακτορικό στα χρηματοοικονομικά. Σπούδασε ψυχολογία, με ειδίκευση στη Θετική Ψυχολογία. Συγγραφέας των βιβλίων: Ψυχο-λογικές Σχέσεις, Ψυχο-λογικά Μυστικά (που μακάρι να γνώριζα νωρίτερα) και To Παράδοξο Μονοπάτι προς το Νόημα της Ζωής.
Photo cover:pixabay.com/0fjd125gk87/woman
Πηγή:psychology.gr
Διαβάστε επίσης:
