Οι πραγματικά δημιουργικοί καλλιτέχνες που γνωρίζω έχουν ήδη απαντήσει σε αυτή την ερώτηση, επειδή έχουν βρει μια καθημερινή άσκηση – μια καθημερινή ρουτίνα που τους προστατεύει από την επιτυχία, την αποτυχία και το χάος του κόσμου. Όλοι τους έχουν αναγνωρίσει πού θέλουν να επενδύουν το χρόνο τους, και δουλεύουν πάνω σε αυτό καθημερινά, ό,τι κι αν γίνει. Ακόμα και αν το νέο τους έργο απορριφθεί, αγνοηθεί ή αποθεωθεί απ’ όλους, γνωρίζουν ότι θα σηκωθούν την επομένη και θα κάνουν τη δουλειά τους.
Έχουμε τόσο λίγο έλεγχο στη ζωή μας. Το μόνο πράγμα που μπορούμε πραγματικά να ελέγξουμε είναι το πώς θα περάσουμε τις μέρες μας. Πάνω σε τι θα δουλέψουμε και πόσο σκληρά. Μπορεί να ακουστεί παρατραβηγμένο, αλλά πιστεύω ότι το καλύτερο πράγμα που έχεις να κάνεις αν θέλεις να κάνεις τέχνη είναι να φανταστείς ότι πρωταγωνιστείς στο δικό σου ριμέικ της Μέρας της μαρμότας: το χθες τελείωσε, το αύριο μπορεί να μην έρθει ποτέ, υπάρχει μόνο το σήμερα και το τι μπορείς να κάνεις με αυτό.
«Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πολεμήσει στις μάχες μιας και μόνο ημέρας», αναφέρει ο Ρίτσμοντ Γουόκερ στο βιβλίο του, που εμπεριέχει διαλογισμούς για ανανήψαντες αλκοολικούς, με τίτλο 24 ώρες την ημέρα. «Μόνο όταν εγώ και εσύ προσθέσουμε το βάρος των δύο αιωνιοτήτων, του χθες και του αύριο, καταρρέουμε. Δεν είναι η εμπειρία του σήμερα που τρελαίνει τους ανθρώπους. Είναι οι τύψεις ή η πίκρα για κάτι που συνέβη χθες ή ο φόβος γι’ αυτό που μπορεί να φέρει το αύριο. Ας κάνουμε, λοιπόν, το καλύτερο να ζήσουμε, αλλά μια μέρα τη φορά».
Το δημιουργικό ταξίδι δεν είναι τέτοιο που να σε χρίζουν ήρωα και να ζεις ευτυχισμένος για πάντα. Το πραγματικό δημιουργικό ταξίδι είναι αυτό στο οποίο σηκώνεσαι κάθε πρωί, σαν τον Φιλ, κι έχεις περισσότερη δουλειά να κάνεις.
Austin Kleon, “Ζήσε σαν καλλιτέχνης”, εκδόσεις Key books, απόσπασμα
Photo cover:pixabay.com/Netti_Nu_Nu/bird
Διαβάστε επίσης:
