Ο Νίκος Γαλανός είναι ένα κράμα ταλέντου, γοητείας και έντονης εκφραστικότητας. Έχτισε ένα διαχρονικό προφίλ, που φροντίζει μέχρι σήμερα να φέρνει στις μνήμες μας την περίοδο της μεγάλης ακμής του ελληνικού κινηματογράφου. Ο ηθοποιός έκανε δύο γάμους: o πρώτος, σε ηλικία 18 ετών, κράτησε μόλις πέντε μήνες, ενώ ο δεύτερος, σε ηλικία 35 ετών, με την ηθοποιό Κατερίνα Μαραγκού, είχε αντίστοιχη διάρκεια.
Στο προφίλ του δημοσιογράφου Άρη Λουπάση στο Instagram εντοπίσαμε μια φωτογραφία του Νίκου Γαλανού με την δεύτερη σύζυγό του, Κατερίνα Μαραγκού. Στη λεζάντα σημειώνεται: «Ο Νίκος Γαλανός με την δεύτερη και τελευταία σύζυγό του σημαντική ηθοποιό Κατερίνα Μαραγκού στα πλαίσια φωτογράφισης για το περιοδικό της εποχής «Ντομινό» που κυκλοφορεί στις 17 Ιουλίου του 1975.
Ο αγαπημένος ηθοποιός πραγματοποιεί τον πρώτο του γάμο σε ηλικία 18 ετών μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, ο οποίος διαρκεί μόνο πέντε μήνες. Το 1975 γνωρίζεται με την ανερχόμενη τότε ηθοποιό Κατερίνα Μαραγκού με την οποία συνεργάζονται στην σειρά της κρατικής τηλεόρασης “Μενεξεδένια πολιτεία” του Άγγελου Τερζάκη, όπου και ερωτεύονται κεραυνοβόλα.
Ο έρωτας τους επισφραγίζεται σύντομα με γάμο που θα λήξει και αυτός λίγους μήνες αργότερα, επιλέγοντας να τραβήξουν χωριστούς δρόμους. Η Κατερίνα Μαραγκού γέννημα θρέμμα της θεατρικής σκηνής, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της γενιάς της, πραγματοποιώντας μέχρι σήμερα μια επιτυχημένη καλλιτεχνική διαδρομή σε ρόλους υψηλών ερμηνευτικών απαιτήσεων, σκύβοντας πάντα με σεβασμό στα κείμενα μεγάλων συγγραφέων όπου καταφέρνει να δίνει ζωή σε μυθικές ηρωίδες του παγκόσμιου δραματολογίου μέσα από ποιοτικές και προσεγμένες πάντα παραστάσεις.
Η ερμηνεία της το 2023 μέσα από τον σπαρακτικό μονόλογο στο εμβληματικό έργο του Ρομπέρτο Ατάϋντε “Δεσποινίς Μαργαρίτα”, καθήλωσε κοινό και κριτικούς, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Μαργαρίτη και την μουσική επένδυση του Σταμάτη Κραουνάκη. Όπως θα αναφέρει χαρακτηριστικά σε δηλώσεις της, είναι απόλυτα συμφιλιωμένη με τον χρόνο και κάθε ρυτίδα της είναι συνδεδεμένη με μια απώλεια αγαπημένου της προσώπου, γι’ αυτό το λόγο δεν θα ήθελε να “πλαστικοποιήσει” τον πόνο της και να τις σβήσει, καθώς όλες έχουν όνομα και θέλει να τις βλέπει. Υπέροχη και ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος».
