Η Κυβέλη Ανδριανού, έγινε γνωστή κυρίως με το μικρό της όνομα. Ηθοποιός και θιασάρχης, κυριάρχησε στην ελληνική θεατρική σκηνή στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Παιδί θετών γονιών, είχε καταγωγή από τη Σμύρνη, χωρίς να είναι βέβαιο αν γεννήθηκε εκεί.
Το 1901, παρακολούθησε μαθήματα στο παρθεναγωγείο Χιλ καθώς επίσης και μαθήματα απαγγελίας. Εκείνη την εποχή την ανακάλυψε ο Κωνσταντίνος Χριστομάνος και της έδωσε την ευκαιρία να παίξει τον ρόλο της Ιουλιέτας σε μια έκτακτη εμφάνιση της στη “Νέα Σκηνή”. Η Κυβέλη έγινε η αγαπημένη του πρωταγωνίστρια και μέσα σε ελάχιστο διάστημα καθιερώθηκε ως μία από τις καλύτερες Ελληνίδες ηθοποιούς.
Την περίοδο 1901-1906, στη «Νέα Σκηνή», έπαιξε σε εκπληκτικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας, και μετά την διάλυση της συγκρότησε δικούς της θιάσους, ανεβάζοντας κωμωδίες και δράματα. Στην παράσταση του έργου «Φωτεινή Σάντρη» του Γρηγόριου Ξενόπουλου, η ερμηνεία της εντυπωσίασε τον συγγραφέα, ο οποίος έγραψε έργα αποκλειστικά για εκείνη ως το 1925.
Το θέατρο «Βαριετέ» επονομάστηκε αργότερα σε θέατρο “Κυβέλης”, ανέβασε το 1911 το έργο «Η Άγνωστος». Αυτό το έργο, 44 χρόνια μετά, έγινε μια από τις καλύτερες ταινίες του Ορέστη Λάσκου, που γύρισε στη Φίνος Φιλμ με πρωταγωνίστρια την ίδια, αποτελώντας μια από τις τρείς μόνο κινηματογραφικές της εμφανίσεις. Την περίοδο 1932-35 αποφάσισε να “συμμαχήσει” με το αντίπαλο δέος της, την Μαρίκα Κοτοπούλη, προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού το νεοϊδρυθέν Εθνικό Θέατρο, ανεβάζοντας σημαντικά θεατρικά έργα.
Το 1935 μετά τον τρίτο της γάμο με τον πολιτικό Γεώργιο Παπανδρέου (ο πρώτος της γάμος ήταν με τον επίσης ηθοποιό Μήτσο Μυράτ και ο δεύτερος με τον επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη), αποφάσισε να σταματήσει το θέατρο μέχρι το 1950. Η επανεμφάνισή της έγινε δεκτή ως μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός και συνέχιζε να παίζει μέχρι το 1965.
Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, τον Ανώτερο Ταξιάρχη Ευποιΐας και το Γαλλικό Μετάλλιο Ακαδημαϊκών Δαφνών. Έφυγε από τη ζωή το 1978, έχοντας αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.
