Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς.
Και χόρτασα.
Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη.
Κυρίως αγάπη.
Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη.
Εγώ, που μέχρι πέρυσι,
αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως,
ούρλιαζα “πίσω μου σ έχω σατανά.
Εγώ χόρτασα.
Ένα χειμώνα αγάπη.
Μια άνοιξη ελπίδα.
Κι ένα καλοκαίρι προοπτική.
Ολόκληρο προοπτικές.
Εγώ, η ξεγραμμένη.
Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω
και να συμμορφωθώ
και να αγαπήσω
και να αγγίξω
και να ανταποδώσω
και τα πάντα.
Εγώ.
Όχι πια ορφανή.
Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη.
Και “ωραία”, όπως με ήθελα.
Με μακριά μαλλιά.
Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη.
Μαλβίνα Κάραλη, “Εγώ γλίτωσα”
Photo cover:pixabay.com/tsukiko-kiyomidzu/human
Διαβάστε επίσης:
