Ήταν 17 Μαΐου του 1943, όταν είδε το πρώτο φως της ζωής η Βίκυ Μοσχολιού. Η σπουδαία ερμηνεύτρια γεννήθηκε στο Μεταξουργείο κι έκανε τα πρώτα της βήματα στο λαϊκό πάλκο στην περίφημη «Τριάνα του Χειλά», πλάι στον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Δούκισσα.
Το αστέρι της άρχισε να λάμπει το 1964, όταν ο Σταύρος Ξαρχάκος την επέλεξε για να ερμηνεύσει το τραγούδι “Χάθηκε το φεγγάρι” στην ταινία Λόλα. Σε μια χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας, η νεαρή και άγνωστη τότε τραγουδίστρια, από ένα παράθυρο, ερμηνεύει το κομμάτι και “ντύνει” με τη “δωρική” της φωνή το πλάνο με έναν συγκινητικό τρόπο.
Μετά από τη “Λόλα” όλοι μιλούν για τη νεαρή Βίκυ Μοσχολιού, την ταλαντούχα τραγουδίστρια που είναι ζευγάρι με τον σούπερ σταρ των ελληνικων γηπέδων, Μίμη Δομάζο. Εξάλλου, το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1967 και ο γάμος τους ήταν το γεγονός της χρονιάς. Χιλιάδες κόσμου βρέθηκαν έξω από τη Μητρόπολη των Αθηνών, για να δουν από κοντά νύφη τη Βίκυ Μοσχολιού και γαμπρό τον “Στρατηγό” του ελληνικού ποδοσφαίου. Από το γάμο της με τον Μίμη Δομάζο, ο οποίος κατέληξε σε διαζύγιο, απέκτησε δύο κόρες.
Η Βίκυ Μοσχολιού χαρακτηρίστηκε ως μια φωνή «δωρική», μια φωνή βαθιά ελληνική, «ντόμπρα», με μεγάλες φυσικές ικανότητες. Για τον λόγο αυτό πολλοί την αποκαλούσαν «θηλυκό Μπιθικώτση» ενώ πολλοί συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης χαρακτήριζαν την φωνή της «ογκόλιθο». Ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης, πάλι, την χαρακτήρισε ως «Κοτοπούλη του ελληνικού τραγουδιού», διακρίνοντας έτσι την βαθιά θεατρικότητα και υποκριτική ευελιξία την οποία κατείχε η τραγουδίστρια.
Η Βίκυ Μοσχολιού έχει σφραγίσει με τη φωνή της σπουδαία τραγούδια του λαϊκού τραγουδιού και μέχρι σήμερα προκαλεί συγκίνηση με την ερμηνεία της. Όμως, το τραγούδι που απογείωσε την καριέρα της και είναι από τα πιο ανατριχιαστικά κομμάτια της ελληνικής δισκογραφίας, γενικότερα, είναι χωρίς αμφιβολία, το «Άνθρωποι μονάχοι».
Ο ύμνος των μοναχικών ανθρώπων, των δημιουργών Γιάννη Σπανού και Γιάννη Καλαμίτση που ερμήνευσε ανατριχιαστικά η Μοσχολιού, το 1977. Και να φανταστεί κανείς πως το συγκεκριμένο τραγούδι, παραλίγο να μην το ακούγαμε ποτέ, αφού μπήκε τελευταίο στο δίσκο, «Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Σπανό»!
«Είχανε γράψει τις ορχήστρες στα άλλα τραγούδια και τους έλειπε ένα. Ο Μάνος Ελευθερίου βρήκε το στίχο μου πάνω στο πιάνο του Σπανού –τον είχα ταχυδρομήσει- και του είπε να το μελοποιήσει. Επειδή δεν γινόταν να μπει ορχήστρα, το τραγούδι δισκογραφήθηκε μόνο με κιθάρα. Δεν έκανε μεγάλη επιτυχία αμέσως, άργησε κάποια χρόνια να γίνει αγαπητό» είχε πει ο Γιάννης Καλαμίτσης σε συνέντευξή του.
Το τραγούδι «Άνθρωποι μονάχοι» μιλάει για την μοναξιά. Τη μοναξιά που μπορεί κανένας από εμάς να μην την ψάχνει, να μην την αποζητά αλλά εκείνη είναι φορές που έρχεται απρόσκλητη. Και είναι και φορές που μπορεί να είμαστε ανάμεσα σε τόσο κόσμο και να την αισθανόμαστε και να νιώθουμε τόσο μόνοι.
Η Βίκυ Μοσχολιού ανέλαβε το δύσκολο έργο να εκφράσει όλα εκείνα τα συναισθήματα που σου γεννά η μοναξιά, αλλά και η αδυναμία να εκφράσεις όλα όσα νιώθεις. Η τραγουδίστρια μόνη της, με μια κιθάρα στο στούντιο, απέδωσε συγκλονιστικά όλο αυτό το σπαρακτικό συναίσθημα της μοναξιάς που δημιουργούν οι στίχοι του Καλαμίτση. Και ήταν τέτοιος ο σπαραγμός στην ερμηνεία της, που έκανε ακόμα και τον Γιάννη Σπανό να κλάψει στην πρόβα. Και τον έπεισε να κρατήσει την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού…
Η μαρτυρία του ίδιου του συνθέτη -όπως δημοσιεύθηκε στην επανέκδοση του δίσκου σε CD το 1994- είναι χαρακτηριστική: «Όταν μου έγινε η πρόταση να ηχογραφήσω έναν ολόκληρο δίσκο με τη Βίκυ Μοσχολιού να ερμηνεύει τραγούδια μου η πρόταση μου φάνηκε σαν δώρο εξ ουρανού γιατί θα ήταν η πρώτη φορά που θα έκανα δίσκο ολόκληρο με μια σπουδαία φωνή. Θυμάμαι τη σεμνότητά της στις δοκιμές και στις ηχογραφήσεις, σεμνότητα μαθήτριας προς δάσκαλο, ενώ θα’πρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η Μοσχολιού έχει το χάρισμα να αντιλαμβάνεται αμέσως αυτό που χρειάζεται η μουσική και ο στίχος από τη φωνή της και αυτό να το αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο. Για παράδειγμα η ερμηνεία του τραγουδιού «Άνθρωποι μονάχοι» που υπάρχει στο δίσκο είναι η πρώτη πρόβα στο στούντιο. Μια κι έξω δηλαδή».
Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε δεκάδες επανεκτελέσεις, ανάμεσά σε αυτές και της Χαρούλας Αλεξίου, η οποία έχει παραδεχτεί πως ο λόγος που έγινε τραγουδίστρια ήταν η συγκίνηση, το δέος και ο θαυμασμός που ένιωθε βλέποντας και ακούγοντας τη Βίκυ Μοσχολιού…
