Πρόκειται για ένα τραγούδι – ύμνο στην παγκόσμια μουσική σκηνή, το οποίο οι περισσότεροι έχουν συνδέσει με κάποια φάση της ζωής τους. Κυρίως, με μια δύσκολη φάση της ζωής του, εκεί όπου νομίζεις πως έχεις πιάσει πάτο και με έναν μαγικό τρόπο, με τον…. δικό σου τρόπο, αναγεννιέσαι. Και ναι, αναφερόμαστε στο εμβληματικό “My way”, τον ύμνο του Φρανκ Σινάτρα που όσο διάσημο και αν είναι, πίσω του κρύβει μία άγνωστη και απίθανη ιστορία.
Ένα τραγούδι που “αναγεννήθηκε” μέσα από τη φωνή του θρυλικού Φρανκ, λατρεύτηκε από τον κόσμο κι έμεινε στην ιστορία. Και να φανταστείτε πως ο Σινάτρα το απεχθανόταν!
Λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν πως το My Way, όπως το ακούμε, είχε ξεκινήσει ως γαλλικό τραγούδι – το «Comme d’ habitude» – του οποίου οι στίχοι αναφέρονταν σε έναν γάμο που είχε φτάσει στο τέλος του. Όμως στην αυθεντική του μορφή δεν είχε επιτυχία.
Μέχρι που η τύχη τού χαμογέλασε και κατά έναν μαγικό τρόπο έφτασε τυχαία στον Πολ Άνκα, ο οποίος ενθουσιάστηκε. Έτσι, κάθισε και το έγραψε ξανά, δίνοντάς το στον Φρανκ Σινάτρα, ο οποίος δεν τρελάθηκε.
Ο Πολ Άνκα άκουσε το πρωτότυπο τραγούδι ενώ βρισκόταν για διακοπές στη Γαλλία. Έσπευσε να διαπραγματευτεί την απόκτηση των δικαιωμάτων του και, σύμφωνα με τη Wikipedia, απέκτησε τα δικαιώματα προσαρμογής, ηχογράφησης και κυκλοφορίας έναντι ενός μόνο δολαρίου, με την προϋπόθεση πως οι συνθέτες της μελωδίας θα κρατούσαν το αρχικό τους μερίδιο σε οποιασδήποτε νέες εκδοχές δημιουργούσε ή παρήγαγε ο Άνκα και οι συνεργάτες του.
Λίγο καιρό αργότερα, ο Φρανκ Σινάτρα σε ένα δείπνο που είχε με τον Πολ Άνκα τού εκμυστηρεύτηκε πως έχει βαρεθεί το τραγούδι και πως ήταν έτοιμος να τα παρατήσει όλα. Κι ενώ το άστρο του έλαμπε. Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη, ο Άνκα ξαναέγραψε το τραγούδι για τον Σινάτρα, «πειράζοντας» ελαφρώς τη δομή της μελωδίας και αλλάζοντας πλήρως τους στίχους. Και κάπου εκεί το «Comme d’habitude» μεταμορφώθηκε στο εμβληματικό «My Way».
Κάποια στιγμή ο Άνκα είχε εξομολογηθεί για το πώς έγραψε το τραγούδι: “Χρησιμοποίησα εκφράσεις που εγώ δεν θα έλεγα ποτέ, όπως το ‘I ate it up and spit it out’. Αλλά έτσι μιλούσε ο Φρανκ, συναναστρεφόμουν τους Rat Pack, τους άρεσε να μιλάνε σαν κακοποιοί, αν και φοβούνταν και την ίδια τη σκιά τους”.
Όταν τελείωσε το κομμάτι τηλεφώνησε στον Σινάτρα και του είπε ότι έχει ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι για εκείνον.
Στις 30 Δεκεμβρίου του 1968, λίγο προτού γιορτάσει την αλλαγή του χρόνου στο Casino SANDS, ο Φρανκ Σινάτρα ηχογράφησε τη δική του εκδοχή του τραγουδιού μια κι έξω. Το κομμάτι κυκλοφόρησε ως single στις αρχές του 1969 στο LP «My Way». Έφτασε στην 27η θέση του Billboard Hot 100 και στη 2η θέση του Easy Listening στις ΗΠΑ.
Στη Βρετανία πέτυχε ένα ρεκόρ που ακόμα δεν έχει ξεπεραστεί: έγινε το κομμάτι με τις περισσότερες εβδομάδες παραμονής στο Top 40. Έμεινε επί 75 εβδομάδες μεταξύ Απριλίου 1969 και Σεπτεμβρίου 1971 κι ακόμα 49 εβδομάδες στο Top 75, αλλά ποτέ σε καλύτερη θέση από την 5η, που είχε αρχικά.
Όπως έχει εξομολογηθεί η κόρη του, Τίνα, ο Σινάτρα, σχεδόν μισούσε το τραγούδι. “Δεν του άρεσε. Είχε κολλήσει αυτό το τραγούδι κι εκείνος δεν μπορούσε να το ξεφορτωθεί”, είχε πει.
Εξάλλου, αρκετοί πιστεύουν πως οι στίχοι του αποτελούν φόρο τιμής στην ιδέα πως ο καλύτερος τρόπος για να ζήσει ένας άνδρας τη ζωή του είναι να κοιτά συνεχώς μπροστά, χωρίς να αμφισβητεί ποτέ τον εαυτό του ή να επιτρέπει στην κριτική να τον αγγίξει. Και αυτή η οπτική φαίνεται πως αποδόθηκε και στον ίδιο τον Φρανκ Σινάτρα.
Ωστόσο, ο σπουδαίος ερμηνευτής είχε φτάσει στο σημείο να απεχθάνεται τον “ύμνο” του και τα τελευταία χρόνια της καριέρας του, αναγκαζόταν να το ερμηνεύει.
