Απλός, ευγενικός και καλοκάγαθος, με σπουδαία κωμική φλέβα και ασύγκριτη αυτοσχεδιαστική ικανότητα, ο Νίκος Σταυρίδης ανήκει στην πρώτη φουρνιά των μεγάλων Ελλήνων κωμικών, που σηματοδότησαν την άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και της Αθηναϊκής επιθεώρησης. Ενσάρκωσε εμβληματικούς ρόλους, παρέδωσε αλησμόνητες ατάκες και αποτέλεσε δάσκαλο για τις γενιές κωμικών που συνεργάστηκαν μαζί του.
Ο Νίκος Σταυρίδης λειτουργούσε εξαιρετικά όταν βρίσκονταν απέναντι σε ταλαντούχους ηθοποιούς, όπως ο Βασίλης Αυλωνίτης, με χαρακτηριστική τους ταινία το «Κορόιδο Γαμπρέ» (1962) αλλά και ο Μίμης Φωτόπουλος με τον οποίο συνεργάστηκαν υποδειγματικά στην ταινία «Ο Σταμάτης κι ο Γρηγόρης» (1962). Ο Ορέστης Λάσκος ήταν ένας σκηνοθέτης με τον οποίο δούλεψε αρκετά και ο οποίος κατάφερνε να αξιοποιήσει το ταλέντο του Σταυρίδη ακόμα και σε πιο αδύναμες παραγωγές.
Η κορυφαία στιγμή του ήταν το 1960 στην τελευταία του συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ, στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Τα Κίτρινα Γάντια». Ο Νίκος Σταυρίδης έμεινε στην κινηματογραφική ιστορία για τον ρόλο του ως ζηλιάρης σύζυγος της Μάρως Κοντού που προσπαθεί απεγνωσμένα να αποδείξει πως εκείνη τον απατά. Η σκηνή με τον Γιάννη Γκιωνάκη και ο σπαρταριστός διάλογός τους γέννησε ατάκες που μέχρι σήμερα βρίσκονται στα στόματα όλων (όπως η… πορτοκαλάδα από πορτοκάλια).
Δείτε τη σπάνια φωτογραφία του από τον Επιτάφιο:
