Υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες σταρ του Χόλιγουντ, που άφησε εποχή, εκτός από το ταλέντο της, με την εμβληματική προσωπικότητά της. Η Μάρλεν Ντίτριχ δεν έμοιαζε με τις άλλες σταρ της γενιάς της. Είχε το δικό της στυλ, αλλά κυρίως τα δικά της ιδανικά και πιστεύω που ξέφευγαν από τα δεδομένα του star system.
Η Μάρλεν Ντίτριχ, ο «Γαλάζιος άγγελος» από την Γερμανία ήταν μια μαχητική και παθιασμένη γυναίκα, που δεν δίστασε να τα βάλει με τον Ναζισμό και να βρεθεί απέναντι από την πατρίδα της, καθώς συντάχτηκε με τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Ενώ, όταν κάποια στιγμή ο κινηματογράφος θα της γυρνούσε εμφατικά την πλάτη, εκείνη στράφηκε στα τραγούδι, ξεκινώντας από την αρχή μια δεύτερη καριέρα και μάλιστα με επιτυχία. Και εξέπληξε τους πάντες, όταν αποφάσισε να αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας και για χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής της, να τα περάσει στην απομόνωση.
Η Μάρλεν Ντίτριχ – το πραγματικό της όνομα ήταν Maria Magdalene Dietrich – γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1901 στο Βερολίνο. Ο πατέρας της, αστυνομικός στο επάγγελμα, πεθαίνει όταν η Μάρλεν είναι ακόμα σε τρυφερή ηλικία, με τη μητέρα της να ξαναπαντρεύεται αργότερα με αξιωματικό του στρατού.
Η μικρή μαθαίνει αγγλικά και γαλλικά στο ιδιωτικό σχολείο που φοιτεί, την ίδια στιγμή που παίρνει μαθήματα βιολιού, σκοπεύοντας να ασχοληθεί με τη μουσική. Αργότερα ωστόσο, στην εφηβεία, θα εγκαταλείψει το όνειρο της μουσικής καριέρας για να εξερευνήσει τις υποκριτικές της δυνατότητες.
Γράφεται λοιπόν στη δραματική σχολή του περίφημου θεατράνθρωπου Μαξ Ράινχαρτ και σύντομα έρχονται οι πρώτοι μικροί ρόλοι στο θέατρο και λίγο αργότερα και στον γερμανικό κινηματογράφο. Η γενικευμένη αποδοκιμασία της οικογένειάς της για τις επιλογές της θα την ωθήσουν να αλλάξει το όνομά της, χρησιμοποιώντας πλέον στα καλλιτεχνικά μια μείξη του πρώτου και του μεσαίου της ονόματος.
Το 1923 η Μάρλεν Ντίτριχ παντρεύεται τον Rudolf Sieber, επαγγελματία της κινηματογραφικής βιομηχανίας της Γερμανίας, ο οποίος τη στηρίζει ενεργά στα όνειρά της για μια κινηματογραφική καριέρα. Με τη βοήθειά του έρχεται η συμμετοχή της στην ταινία του 1923 «Tragedy of Love», δίνοντάς της μια πρώτη φήμη στο πανί.
Τον επόμενο χρόνο το ζευγάρι θα υποδεχτεί τον καρπό του έρωτά του, τη Μαρία. Αργότερα θα χωρίσουν, χωρίς να πάρουν ωστόσο επίσημο διαζύγιο ποτέ.
Η καριέρα της στον γερμανικό κινηματογράφο εκτοξεύεται στα τέλη της δεκαετίας του ’20. Γράφοντας και η ίδια ιστορία, συμμετέχει στην πρώτη ομιλούσα ταινία της χώρας, το περίφημο φιλμ «Γαλάζιος Άγγελος» (1930) του χολιγουντιανού -πλέον- σκηνοθέτη Γιόσεφ φον Στέρνμπεργκ. Η αγγλική εκδοχή της ταινίας ακολουθεί, με το ίδιο μάλιστα καστ.
Με την εξωτερική ομορφιά και τους σοφιστικέ της τρόπους, η Ντίτριχ ήταν ιδανική για τον ρόλο της χορεύτριας του καμπαρέ Λόλα Λόλα. Το φιλμ παρακολουθεί την παρακμή και την πτώση ενός καθηγητή, ο οποίος απαρνιέται τα πάντα για χάρη των ματιών της. Παγκόσμια επιτυχία, η ταινία συντελεί στην οικοδόμηση του μύθου της Ντίτριχ, κάνοντάς τη αυτόματα αστέρι στις ΗΠΑ.
Τον Απρίλιο του 1930, λίγο μετά την πρεμιέρα του «Γαλάζιου Άγγελου» στο Βερολίνο, η Μάρλεν Ντίτριχ μετακομίζει στην Αμερική. Δουλεύοντας πάντα στο πλευρό του Στέρνμπεργκ, πρωταγωνιστεί στο «Μαρόκο» (1930) με τον Γκάρι Κούπερ. Για τον ρόλο της στην ταινία, θα λάβει τη μία και μοναδική υποψηφιότητά της για Όσκαρ.
Την ίδια στιγμή, δημιουργεί νέες τάσεις στη μόδα, υιοθετώντας ένα στυλ που μέχρι τότε δεν ήταν συνηθισμένο στα χολιγουντιανά σαλόνια. Η Μάρλεν Ντίτριχ προτιμά τα παντελόνια και εμφανίζεται συχνά με αντρικά κοστούμια της εποχής, τόσο εντός όσο και εκτός σκηνής. Το ανατρεπτικό για την εποχή στυλ της λαμβάνει θετικά σχόλια και πολλές γυναίκες την μιμούνται.
Αν και Γερμανίδα, η ηθοποιός υπήρξε σφοδρή πολέμιος της ναζιστικής επέλασης, θεωρώντας τη μάστιγα για τη χώρα της. Στα τέλη μάλιστα της δεκαετίας του ’30, εκπρόσωποι του Χίτλερ της ζήτησαν να επιστρέψει στη Γερμανία για να τονώσει τη ναζιστική προπαγανδιστική κινηματογραφία, με την ίδια να απορρίπτει το ενδεχόμενο με κατηγορηματικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, οι ταινίες της απαγορεύτηκαν στη χιτλερική Γερμανία!
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, δημιούργησε ένα φιλανθρωπικό οργανισμό μαζί με τον Μπίλι Γουάιλντερ και αρκετούς άλλους Γερμανούς προκειμένου να βοηθήσουν τους Ιησουίτες να διαφύγουν από τη Γερμανία. Το 1937 ο μισθός της από την ταινία Ιππότης χωρίς πανοπλία ($450.000) διατέθηκε προς βοήθεια των προσφύγων.
Η Ντίτριχ παίρνει την αμερικανική υπηκοότητα το 1939, όμως, δεν σταματά να πολεμά το χιτλερικό καθεστώς. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ταξιδεύει εκτενώς για να διασκεδάσει τα συμμαχικά στρατεύματα, ερμηνεύοντας επιτυχίες όπως το «Lili Marlene», που θα μείνουν κατόπιν θρυλικές.
Η συνεισφορά της στον πόλεμο δεν εξαντλήθηκε βέβαια στον ψυχαγωγικό χαρακτήρα, καθώς ηχογράφησε αντιναζιστικά μηνύματα στα γερμανικά, τα οποία μεταδίδονταν από τα συμμαχικά ραδιόφωνα στα πεδία της μάχης. Μάλιστα, το 1947 έλαβε το Μετάλλιο της Ελευθερίας και όπως δήλωσε η ίδια, αυτό ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά της. Της απονεμήθηκε επίσης το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικα από τη γαλλική κυβέρνηση για το έργο της κατά τον πόλεμο.
Το 1960 η Μάρλεν Ντίτριχ θα επισκεφτεί την Γερμανία για πρώτη φορά, μετά από τότε που την εγκατέλειψε. Στο τουρνέ που κάνει ως τραγουδίστρια πλέον, γνωρίζει την αποθέωση, με τους συμπατριώτες της να την υποδέχονται με μεγάλο ενθουσιασμό και την ίδια να συγκινείται από αυτή την ανταπόκριση.
Μέχρι τα μέσα του 1970, η Μάρλεν Ντίτριχ είχε εγκαταλείψει και την καριέρα της στη μουσική. Μετακόμισε μόνιμα στο Παρίσι όπου και πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της σε κατάσταση σχεδόν απομόνωσης. Ο «Γαλάζιος άγγελος» πέθανε σαν σήμερα, στις 6 Μαΐου 1992 στο Παρίσι. Μετά την κηδεία της, ενταφιάστηκε δίπλα στη μητέρα της στο αγαπημένο της Βερολίνο.
