Βαριά τα βήματά μου σέρνω
στο φως της μέρας το θαμπό
κρίνα της άνοιξης σου φέρνω
και στο σταυρό σου τ’ ακουμπώ
φίλε δακρυοπότιστε
των πρωτίστων πρώτιστε.
των πρωτίστων πρώτιστε.
Άξιος ο νεφέλαις κοσμήσας το στερέωμα.
Άρρωστος κύλησε ο αιώνας
κι ο ήλιος βγαίνει μισερός
σαν το φτερό της χελιδόνας
που το σακάτεψε ο καιρός
φίλε τρισμακάριστε
των αρίστων άριστε.
των αρίστων άριστε.
Άξιος ο την γην ζωγραφήσας τοις άνθεσιν.
Σήμερα ο Άδης ηνεώχθη
γεφύρι εγίνη ο Γολγοθάς
και στου θανάτου εσύ την όχθη
άφατο δρόμο ακολουθάς
έγγιστε κι ανέγγιστε
των μεγίστων μέγιστε.
των μεγίστων μέγιστε.
Άξιον εστί το αρνίον το εσφαγμένον.
Νίκος Γκάτσος, “Μέρες Επιταφίου”, “Νίκος Γκάτσος, εκδόσεις Πατάκη
Photo cover:pixabay.com/RonaldPlett/fire
Διαβάστε επίσης:
