Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι, μόνο που στο δικό της, στο τέλος «δεν έζησε αυτή καλά κι εμείς καλύτερα». Ο λόγος για την Δαλιδά, τη μεγάλη σταρ του γαλλικού τραγουδιού, η οποία επαγγελματικά γνώρισε την απόλυτη καταξίωση, όμως, προσωπικά η ζωή της ήταν γεμάτη πόνο και τραγωδίες που την σημάδεψαν και μοιραία την οδήγησαν στον θάνατο, μια μέρα σαν τη σημερινή, 3 Μαΐου του 1987.
Η Δαλιδά, η όμορφη Αιγύπτια που κατέκτησε με επιτυχία τη Γαλλία και την παγκόσμια μουσική σκηνή, αυτό που δεν κατάφερε να κατακτήσει πραγματικά, ήταν η ευτυχία. Είδε τους τρεις άνδρες που αγάπησε πολύ να φεύγουν με τον ίδιο τρόπο: την αυτοκτονία, έζησε παλεύοντας με προσωπικούς δαίμονες και βαθιά κατάθλιψη και στα 54 της χρόνια, έγραψε η ίδια το φινάλε της ζωής της, αυτοκτονώντας, Η Δαλιδά επέλεξε να φύγει από αυτόν κόσμο, τον οποίο είχε κατακτήσει επαγγελματικά, με τον ίδιο τρόπο που έφυγαν οι σύντροφοί της.
«Όποιον άντρα αγαπώ τον καταστρέφω. Η ζωή μου έχει γίνει αφόρητη. Συγχωρέστε με», έγραφε στο σημείωμα που βρέθηκε δίπλα στο άψυχο σώμα της. Ο θάνατος της όμορφης Αιγύπτιας συγκλόνισε τον κόσμο. Έτσι, με «θόρυβο, όπως μπήκε στη ζωή τους, με «θόρυβο» έφυγε και από αυτήν.
Η Γιολάντα Κριστίνα Τζιλιότι, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Κάιρο στις 17 Ιανουαρίου 1933. Ο πατέρας της, Πιέτρο Τζιλιότι ήταν βιολιστής στην όπερα της αιγυπτιακής πρωτεύουσας και έτσι η μικρή μεγάλωσε μέσα στον κόσμο της μουσικής και του θεάματος.
Τα σχολικά της χρόνια ήταν δύσκολα εξαιτίας του bullying – άγνωστη λέξη τότε, αλλά το ίδιο επίπονη για τον ψυχικό κόσμο του μικρού κοριτσιού- που δεχόταν από τους συμμαθητές της. Η Γιολάντα, εξαιτίας μιας μόλυνσης στα μάτια που έπαθε όταν ήταν μόλις 2 ετών, φορούσε γυαλιά με μεγάλους φακούς, γεγονός που την κατέστησε αντικείμενο χλευασμού από τους υπόλοιπους μαθητές. Αυτό την τραυμάτισε ψυχικά, αλλά και την θύμωσε. Πέταξε τα γυαλιά και -ας μην έβλεπε καλά- και αποφάσισε να μην επιτρέπει να την λαβώνουν τέτοιες συμπεριφορές, σχεδιάζοντας τη ζωή της, περικλείοντας σε αυτήν μεγάλα όνειρα.
Στα 18 της χρόνια ξεκίνησε να τα κατακτά, κάνοντας για αρχή, τα πρώτα της δειλά βήματα ως μοντέλο σε οίκο μόδας. Το 1955, μάλιστα, στέφεται Μις Αίγυπτος στα καλλιστεία. Γρήγορα, ωστόσο, καταλαβαίνει πως ο χώρος της μόδας είναι εξαιρετικά μικρός για να καλύψει τις φιλοδοξίες της.
Έτσι την ίδια χρονιά αποφασίζει να κάνει το μεγάλο άλμα. Με την προτροπή του πρώτου της ατζέντη (ο οποίος και την «βάπτισε» Δαλιδά) και παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της, φεύγει από την Αίγυπτο με προορισμό το Παρίσι για ν ακολουθήσει τα όνειρά της στον κινηματογράφο.
Ανήσυχο πνεύμα, ωστόσο, εγκαταλείπει και αυτή την προσπάθεια και στρέφεται στον τραγούδι. Μια κίνηση που λίγο καιρό αργότερα αποδείχθηκε πέρα για πέρα σωστή.
Το 1956 κυκλοφορεί το τραγούδι «Βambino» το οποίο ανέλπιστα γνωρίζει πρωτοφανή επιτυχία και πουλάει την πρώτη εβδομάδα πάνω από 300.000 αντίτυπα, κάτι που μέχρι και σήμερα αποτελεί ρεκόρ για τη γαλλική δισκογραφία!
Όλοι οι δρόμοι, πλέον, ήταν ανοιχτοί για την Δαλιδά. Η μια επιτυχία διαδεχόταν την άλλη. Διασκευάζει το ελληνικό τραγούδι «Ντιρλαντά» στα γαλλικά και στα ιταλικά, τον Ζορμπά του Μίκη Θεοδωράκη με γαλλικό στίχο, και «Τα παιδιά του Πειραιά» επίσης στα γαλλικά (Les enfants du Pirée).
Τεράστιες επιτυχίες σημειώνει και με τα τραγούδια «Je suis malade», αλλά και το «Parole Parole» που το τραγούδησε μαζί με τον Αλέν Ντελόν, με τον οποίο έζησε έναν εφήμερο έρωτα. Η Δαλιδά ήταν πλέον μία από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες του γαλλικού τραγουδιού και η απόλυτη σταρ της σκηνής.
Κάθε live εμφάνισή της γνωρίζει την αποθέωση, ενώ δισκογραφικά πούλησε σε όλο τον κόσμο περισσότερα από 85 εκατομμύρια αντίτυπα δίσκων. Συνολικά έλαβε 55 χρυσούς δίσκους κι έναν διαμαντένιο! Αλλά και ο κινηματογράφος ήταν για εκείνη πένα μεράκι που δεν το εγκατέλειψε, καθώς συμμετείχε σε 11 ταινίες.
Κι ενώ επαγγελματικά είχε βρει το «μυστικό» της επιτυχίας, στην προσωπική της ζωή δεν κατάφερε να βρει την ευτυχία, πέρα από μικρές δόσεις που στο τέλος της «ξεπλήρωνε» πικρά.
Στις 8 Απριλίου 1961, παντρεύτηκε τον Λουσιέν Μορισσέ, αλλά ο γάμος της δεν κρατάει για πολύ και οι δρόμοι τους χωρίζουν σύντομα. Η Δαλιδά γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της στο πρόσωπο του τραγουδιστή Λουίτζι Τένκο. Λίγα χρόνια μετά τη γνωριμία τους, ο Τένκο συμμετέχει στο φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο, όμως είναι υπό την επήρεια χαπιών και η εμφάνισή του είναι μία παταγώδης αποτυχία.
Φεύγει βρίζοντας τους πάντες, κατευθυνόμενος προς το καμαρίνι του. Η Δαλιδά θα τον βρει, μία ώρα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, στο πάτωμα με καρφωμένη μια σφαίρα στο κεφάλι. Στο νεκροταφείο θα ζητήσει να της κρατήσουν μια θέση δίπλα στον αγαπημένο της. Τον θάνατό του δεν τον ξεπέρασε ποτέ. Τρεις μήνες μετά την αυτοκτονία του Λουίτζι, η Δαλιδά καταπίνει ένα κουτί υπνωτικά. Η απόπειρα αυτοκτονίας δεν είναι επιτυχής, όμως, είναι πια βυθισμένη στην κατάθλιψη.
Ο πρώην σύζυγός της, Λουσιέν Μορισσέ σπεύδει δίπλα της προκειμένου να τη βοηθήσει να σταθεί ξανά στα πόδια της. Εκεί που όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλύτερα η μοίρα ξαναχτυπά της Δαλιδά με ένα τραγικό τρόπο. Ο Μορισσέ βρίσκεται νεκρός και ο ιατροδικαστής αποφαίνεται πως πρόκειται για αυτοκτονία! Το δεύτερο χτύπημα, αποτέλεσε ένα ισχυρό πλήγμα για την τραγουδίστρια, η οποία δεν κατάφερε στην πραγματικότητα ποτέ να ορθοποδήσει.
Μετά από μερικά χρόνια δένεται ερωτικά με τον Φρανσουά Μιτεράν λίγο καιρό πριν αυτός γίνει ο πρόεδρος της Γαλλίας. Όταν εκλέγεται, εμφανίζεται στα Ηλύσια Πεδία χωρίς εκείνη στον πλευρό του όπως της είχε υποσχεθεί. Η σχέση τους τελειώνει άδοξα και η Δαλιδά κάνει μια ακόμα απόπειρα αυτοκτονίας.
Το 1981 κάνει σχέση με τον εκκεντρικό «Κόμη του Σεντ Ζερμέν», τον διαβόητο πλεϊμπόι της εποχής, Ρισάρ Σανφρέ. Η σχέση τους είναι θυελλώδης αλλά δεν κρατάει πολύ και εκείνη τον χωρίζει. Σαν μια πράξη από ελληνική τραγωδία η οποία διαρκώς επαναλαμβάνεται, εκείνος μη αντέχοντας τον χωρισμό τους αυτοκτονεί!
Όσο δυνατός και να είσαι ως χαρακτήρας, πώς να αντέξεις τέτοια χτυπήματα της μοίρας. Πόσο μάλιστα, όταν είσαι μία εύθραυστη ψυχή, όπως η Δαλιδά. Μετά και από αυτόν τον θάνατο, κατέρρευσε ψυχολογικά. Ήταν, πλέον, σκιά του εαυτού της.
Παρ’ όλα αυτά συνέχισε κανονικά τις δραστηριότητές της, κρύβοντας επιμελώς την τιτάνια μάχη που έδινε με την κατάθλιψη. Όμως, δεν κατάφερε να την νικήσει. Το τέλος πλησίαζε και ήταν η Δαλιδά εκείνη που είχε αποφασίσει να το γράψει.
Στις αρχές Μαΐου του 1987 όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά. Προετοιμάζει δυο νέα τραγούδια, ενώ συμμετείχε σε ένα θεατρικό έργο και μια τηλεοπτική εκπομπή. Είχε, μάλιστα, κλείσει εκείνες τις ημέρες συνεντεύξεις και φωτογραφίσεις.
Ίσως να ήταν αυτή μια έσχατη προσπάθειά της να νικήσει το τέρας της κατάθλιψης το οποίο τελικά την καταβάλει και την ρίχνει στην άβυσσο. Το πρωί της 3ης Μαΐου καταπίνει ένα κουτί βαρβιτουρικά και δεν ξυπνάει ποτέ. Αυτή η φορά είναι και η μοιραία. Την βρίσκουν νεκρή μέσα στο διαμέρισμά της στο Παρίσι. Στο γράμμα που αφήνει πίσω της αναφέρει πως «όποιον άντρα αγαπώ τον καταστρέφω. Η ζωή μου έχει γίνει αφόρητη. Συγχωρέστε με».
