Ήταν 28 Απριλίου 1967, όταν ο Μοχάμεντ Άλι αρνήθηκε βροντερά να καταταχθεί στο στρατό των ΗΠΑ και να πολεμήσει στο Βιετνάμ. Ο πρωταθλητής πυγμαχίας στο «νοκ άουτ» της καριέρας του, όπως έχουν χαρακτηρίσει την άρνησή του αυτή, σε μία περίοδο έντονη και αμφιλεγόμενη πολιτικά, έστειλε το πιο ηχηρό μήνυμα ειρήνης.
Όμως είχε και το κόστος του, καθώς αυτή η απόφαση στέρησε στον Μοχάμεντ Άλι τον τίτλο και τα γάντια της πυγμαχίας τα επόμενα χρόνια, ενώ βρέθηκε αντιμέτωπος με 5ετη φυλάκιση. Αλλά, ο Κάσιους Κλέι, όπως ήταν το όνομά του πριν ασπαστεί τον Ισλαμισμό, ήταν αμετακίνητος να μην πολεμήσει εναντίον «αδελφών» για χάρη της πατρίδας, διχάζοντας την αμερικανική κοινή γνώμη.
Το «όχι» του Άλι
Στις 21 Απριλίου 1967 κι ενώ ο πόλεμος του Βιετνάμ μαίνεται, ο Μοχάμεντ Άλι δηλώνει στους δημοσιογράφους ότι δεν πρόκειται να πολεμήσει σε έναν πόλεμο που δεν τον αφορά. «Γιατί πρέπει να μου ζητήσουν να βάλω μία στολή και να ταξιδέψω 10.000 μίλια από το σπίτι, όταν στους αποκαλούμενους νέγρους στο Λούιβιλ συμπεριφέρονται σαν σκυλιά και τους αρνούνται απλά ανθρώπινα δικαιώματα;», είπε.
Λίγες ημέρες μετά και συγκεκριμένα στις 28 Απριλίου ο πυγμάχος βρίσκεται μπροστά στην επιτροπή κατάταξης των ΗΠΑ. Του ζητείται να κάνει τρία βήματα μπροστά προκειμένου να ορκιστεί, όμως, εκείνος παραμένει στη θέση του. Δεν κάνει βήμα μπροστά, ακόμα και όταν ένας αξιωματικός τού εξηγεί τις επιπτώσεις που θα επιφέρει η άρνησή του.
Ο Μοχάμεντ Άλι και πάλι αρνείται. Το ίδιο κάνει όταν καλείται να ορκιστεί, αυτή τη φορά μπροστά σε αξιωματούχους του FBI. Ένας από τους δικηγόρους του τον συμβουλεύει να δεχτεί την εναλλακτική πρόταση που του κάνουν να υπηρετήσει στο Τέξας, έως ότου κριθούν οι προσφυγές. ίσως για την Αμερική να ήταν θέμα γοήτρου να έχουν στον στρατό τον Άλι, όμως, για εκείνον ήταν θέμα τιμής να συμμετάσχει σε έναν παράλογο πόλεμο. Να μην γίνει μέρος αυτού.
Οι αυστηρές ποινές
Έτσι, υπογράφει την άρνηση κατάταξής του. Την επόμενη μέρα, στις 29 Απριλίου, η Επιτροπή Πυγμαχίας της Νέας Υόρκης τού ανακοινώνει την ποινή, που έπεσε βαριά, καθώς ανακαλεί την άδεια του πυγμάχου. Ο Μοχάμεντ Άλι δηλώνει πως: «Η συνείδησή μου δεν μου επιτρέπει να πάω να πυροβολήσω έναν αδερφό ή κάποιον άλλο με πιο σκούρο δέρμα, ή φτωχούς και πεινασμένους ανθρώπους στη λάσπη, για τη μεγάλη και ισχυρή Αμερική. Και γιατί να τους πυροβολήσω; Δεν με φώναξαν ποτέ “νέγρο”».
Στις 20 Ιουνίου 1967, σε μία υπόθεση που κράτησε 20 λεπτά, καταδικάστηκε. Έπρεπε να εκτίσει πενταετή ποινή φυλάκισης και να πληρώσει 10.000 δολάρια πρόστιμο. Για να μην πάει φυλακή, πλήρωσε εγγύηση. Αλλά του είχε απαγορευτεί η δια βίου ενασχόληση με το επαγγελματικό μποξ. Ένας Εισαγγελέας είπε πως «αν διαφύγει απ΄ αυτό, όλοι οι μαύροι θα γίνουν μουσουλμάνοι για να ξεφύγουν με τον ίδιο τρόπο». η επιτροπή συμφώνησε και ο Άλι καταδικάστηκε.
Η μεγάλη επιστροφή
Τελικά, επέστρεψε στο ρινγκ τρία χρόνια μετά και συγκεκριμένα στις 26 Οκτωβρίου 1970, βγάζοντας νοκ άουτ τον Τζέρι Κουάρι στην Ατλάντα στον τρίτο γύρο.
Στις 8 Μαρτίου 1971, ο Άλι πάλεψε με τον Τζο Φρέιζερ στο «Fight of the Century» και έχασε μετά από 15 γύρους, γνωρίζοντας την πρώτη ήττα στην επαγγελματική του καριέρα. Στις 28 Ιουνίου του ίδιου έτους, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέτρεψε την καταδίκη του.
Σε ρεβάνς το 1974, ο Μοχάμεντ Άλι νίκησε τον Φρέιζερ σε 12 γύρους. Στις 30 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς, ένας αουτσάιντερ Άλι κέρδισε τον Τζορτζ Φόρμαν σε μία από τις πιο θρυλικές μάχες της καριέρας του και ξαναπήρε τη ζώνη του πρωταθλητή βαρέων βαρών στο εξαιρετικά δημοφιλές “Rumble in the Jungle” στην Κινσάσα του Ζαΐρ, με νοκ άουτ στον όγδοο γύρο.
Τον Ιούνιο του 1979, ο κορυφαίος πυγμάχος ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση Έτσι, μετά την ήττα από τον Τρέβορ Μπέρμπικ στις 11 Δεκεμβρίου 1981, έφυγε από το ρινγκ για τελευταία φορά, με ρεκόρ 56-5. Το 1984, αποκαλύφθηκε ότι ο Μοχάμεντ Άλι είχε νόσο του Πάρκινσον. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996 άναψε την ολυμπιακή φλόγα σε μία συγκλονιστική στιγμή. Πέθανε στις 3 Ιουνίου 2016, σε ηλικία 74 ετών.
