Η εμπειρία του να «ακούει κάποιος φωνές» δεν μπορεί να οριστεί εύκολα. Πολλοί άνθρωποι ακούνε φωνές, οι οποίες δεν αποτελούν μέρος της σκέψης τους που εκφράζεται δυνατά και δεν προέρχονται από τους ανθρώπους γύρω τους. Παρόλα αυτά, οι «φωνές» αυτές ή αλλιώς ακουστικές ψευδαισθήσεις είναι αληθινές εμπειρίες των ατόμων και δεν είναι κομμάτι της φαντασίας τους, παρά το γεγονός ότι δεν γίνονται αντιληπτές από άλλους.
Οι άνθρωποι που ακούνε φωνές μπορεί να ακούνε μία ή περισσότερες φωνές, μπορεί να έχουν την μορφή ψιθύρων, μουρμουρητών, παράξενων θορύβων ή απλής ομιλίας, ενώ πολλές φορές τα άτομα δεν μπορούν να προσδιορίσουν το φύλο των φωνών. Μερικές φορές οι φωνές αυτές μπορεί να λένε καλά ή ευχάριστα πράγματα, ακόμα και σοφά, ενώ υπάρχουν και στιγμές που οι φωνές λένε άσχημα πράγματα, βρίζουν και κάνουν επικριτικά σχόλια σε αυτόν που τις ακούει ή σχετικά με αυτόν. Οι φωνές μπορεί ακόμα κατά καιρούς να δίνουν διαταγές στο άτομο που τις ακούει να κάνει πράγματα που δεν θέλει ή να μην κάνει πράγματα που το ίδιο μπορεί να θέλει. Συνήθως αυτές οι φωνές εμφανίζονται καθώς το άτομο κάνει κάτι, μιλάει ή απλά σκέφτεται.
Οι φωνές ταξινομούνται γενικά σε τρεις κατηγορίες:
Ακούγοντας πώς βιώνουν και πώς περιγράφουν τις εμπειρίες τους τα άτομα που ακούνε φωνές γίνεται φανερό ότι οι φωνές μπορεί να εμφανιστούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και όχι πάντοτε σύμφωνα με τις παραπάνω κατηγορίες.
Υπάρχει συνήθως ένα πρότυπο σχετικά με το πότε εμφανίζονται οι φωνές, πότε σταματούν, πότε επιδεινώνονται ή πότε βελτιώνονται. Οι φωνές συχνά εμφανίζονται ή επιδεινώνονται όταν το άτομο που τις ακούει αισθάνεται πιεσμένο από διάφορες καθημερινές έγνοιες. Οι εντάσεις αυτές μπορεί να σχετίζονται με διάφορα γεγονότα, όπως η απώλεια ενός συντρόφου, συγγενή ή φίλου, η μετακόμιση σε ένα καινούργιο μέρος και η αλλαγή της δουλειάς, κ.α.
Φάση ξαφνιάσματος. Η έναρξη της εμπειρίας του να ακούς φωνές είναι μια τρομακτική εμπειρία και γι’ αυτό τον λόγο οι ερευνητές την ονομάζουν φάση ξαφνιάσματος. Οι φωνές συχνά ξεκινούν από ένα σοβαρό ψυχικό τραύμα, σε μια περίοδο που το άτομο αντιμετωπίζει διάφορες δυσκολίες και η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για να την αντέξει.
Σ’ αυτή την περίοδο οι φωνές βιώνονται ως αρνητικές και επιθετικές που παρεμβαίνουν στις ζωές τους σημαντικά και τα άτομα είναι πολύ φοβισμένα και μπερδεμένα με το τι τους συμβαίνει. Αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με τις καθημερινές δραστηριότητες και τις σχέσεις τους με τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Φάση οργάνωσης. Όταν το αρχικό άγχος και η σύγχυση έχουν μειωθεί ή ανασταλεί σταδιακά, το άτομο μπορεί να επικεντρωθεί στην οργάνωση των φωνών και της σχέσης του με αυτές.
Να αναλύσει την σημασία των φωνών σε σχέση με το παρόν και το παρελθόν του, να αναλύσει το νόημα των φωνών στην καθημερινότητά του, να εστιάσει στις περιστάσεις στις οποίες εμφανίζονται οι φωνές, στο τι έχουν να του πουν, ποια είναι η φύση τους. Η φάση αυτή της αντιμετώπισης και της οργάνωσης είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος και σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να πάρει ακόμα και χρόνια μέχρι να αναγνωρίσουν την ύπαρξη των φωνών.
Φάση σταθεροποίησης. Αυτή είναι η περίοδος που το άτομο που ακούει φωνές προσαρμόζει αυτή του την εμπειρία στην καθημερινή του ζωή, έχει αρχίσει να μαθαίνει να ζει με τις φωνές και να τις βλέπει ως τμήμα του. Η σχέση του με τις φωνές είναι πιο λογική, οι φωνές έχουν πιο θετική επιρροή και ασκούν λιγότερο έλεγχο πάνω του.
Σ’ αυτή την φάση τα άτομα είναι λιγότερο αγχωμένα για τις φωνές και εστιάζουν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας τους μέσω της χρήσης διάφορων θεραπευτικών τεχνικών. Άτομα που ακούνε φωνές υποστηρίζουν ότι η πρώιμη αποδοχή των φωνών είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα στην αντιμετώπισή τους.
Τσιούλου Χριστίνα
Ψυχολόγος, απόφοιτη του Τμήματος Ψυχολογίας του Α.Π.Θ.
Ειδίκευση στην Κλινική Ψυχοπαθολογία.
E-mail: tsioulou22@gmail.com
Photo cover:pixabay.com/geralt/woman
Πηγή:psychology.gr
Διαβάστε επίσης:
