“H αλήθεια είναι, και είναι μεγάλη, πως εγώ δεν θα ήθελα ούτε να μιλάω, ούτε να κοιμάμαι ούτε να ακούω, ούτε να αγαπάω.
Μόνο να νιώθω εγκλωβισμένη, χωρίς να φοβάμαι το αίμα, χωρίς χρόνο ούτε μαγεία, μέσα στο δικό σου φόβο και μέσα στη φοβερή σου αναστάτωση και μέσα στον ίδιο το χτύπο της καρδιάς σου.
Όλη αυτή η τρέλα, αν σου την είχα ζητήσει, το ξέρω πως για την ησυχία σου θα ήταν σκέτη σύγχυση.
Σου ζητάω βιαιότητα χωρίς νόημα και εσύ μου δίνεις τη χάρη σου, το φως και τη ζεστασιά σου.
Θα ήθελα να σε ζωγραφίσω αλλά δεν υπάρχουν χρώματα και ας τα έχω τόσα πολλά μέσα στη σύγχυσή μου, στο τόσο συγκεκριμένο σχήμα της μεγάλης μου αγάπης…”
“Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις, ούτε να ζητήσεις συγνώμη όταν πιστεύω ότι έχεις κάνει λάθος.
Ούτε ακόμη θα σου ζητήσω να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο.
Δεν σου ζητάω να μου λες πόσο όμορφη είμαι, ακόμη και εάν είναι ψέμα, ούτε να μου γράφεις κάτι όμορφο.
Δεν θα σου ζητήσω ούτε να μου τηλεφωνήσεις και να μου πεις πώς πήγε η μέρα σου, ούτε να μου πεις ότι σου λείπω.
Δεν θα σου ζητήσω να με ευχαριστήσεις για όσα κάνω για εσένα, ούτε να με φροντίσεις όταν η ψυχή μου είναι στα κάτω της και φυσικά, δεν θα σου ζητήσω να με υποστηρίξεις στις αποφάσεις μου.
Ακόμη, δεν θα σου ζητήσω να με ακούσεις όταν έχω χίλιες ιστορίες να σου πω.
Δεν θα σου ζητήσω να κάνεις τίποτε, ούτε ακόμη να είσαι στο πλευρό μου για πάντα….
Γιατί εάν πρέπει να σου το ζητήσω, δεν το θέλω πλέον…”
“Θα ήθελα να σε ζωγραφίσω, αλλά δεν υπάρχουν χρώματα, επειδή υπάρχουν τόσα πολλά μέσα στη σύγχυσή μου, στην απτή μορφή της μεγάλης αγάπης μου”
“Δεν είναι αγάπη, ευαισθησία, είναι η ίδια η ζωή, η ζωή μου, που βρήκα όταν την είδα στα χέρια σου, στο στόμα σου στο στήθος σου. Έχω τη γεύση των αμυγδάλων από τα χείλη σου στο στόμα μου”
Αποσπάσματα από ερωτικές επιστολές της Frida Kahlo στον Diego Rivera.
Διαβάστε επίσης:
