Είναι κάποιες φορές που η Τέχνη αντιγράφει την ίδια τη ζωή, μεταφέροντας στην οθόνη ιστορίες απίστευτες, ανατριχιαστικές που ακόμα και η πιο ευφάνταστη πένα δεν θα μπορούσε να συλλάβει. Μία τέτοια, είναι και η αληθινή ιστορία του μεγαλύτερου μποξέρ όλων των εποχών που ανέτρεψε όλα τα δεδομένα, πήγε κόντρα στη «λογική» της επιστήμης και των ανθρώπων, αποτελώντας το πιο δυνατό παράδειγμα θέλησης και δίψας για ζωή.
Ο λόγος για τον Βίνι Παζ, ο οποίος στο ευρύ κοινό μπορεί να μην έχει τη φήμη του Μάικ Τάισον, όμως στον κόσμο του μποξ είναι ένας θρύλος, με την ιστορία της ζωής του να μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, προκαλώντας ανατριχίλα στο κοινό. Το «Bleed for This» είναι μία ταινία που ακόμα και ο θρυλικός «Ρόκι» ωχριά μπροστά της, μιας και ο Βίνι Παζ, μετά τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του στον αυχένα κι ενώ οι γιατροί τον είχαν «ξεγραμμένο», πήγε κόντρα στα δεδομένα, επέστρεψε στην ενεργό δράση κι έγραψε ιστορία.
Η πρώτη φορά που βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο, ήταν στις 11 Ιουλίου του 1988, όταν αντιμετώπισε τον Roger Mayweather. Ο αγώνας διεξήχθη στο Caesar’s Palace του Λας Βέγκας και ήταν ένα από τα κορυφαία αθλητικά γεγονότα της χρονιάς, με πολλούς διάσημους, όπως ο Σιλβέστερ Σταλόνε, να δίνουν το «παρών» στις πρώτες θέσεις.
Ο μποξέρ έχασε σε εκείνο τον αγώνα, όμως τα χειρότερα ήρθαν μετά. «Όταν κατέβηκα από το ρινγκ, σχεδόν πέθανα», αποκάλυψε πολλά χρόνια μετά ο Βίνι Παζ. Εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με το «κόψιμο» κιλών, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να λιποθυμήσει στα αποδυτήρια και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο με σοβαρή αφυδάτωση, σχεδόν νεκρός.
Στην ίδια συνέντευξη είχε αποκαλύψει ότι είδε τον εαυτό του να βγαίνει από το σώμα του και εκμυστηρεύτηκε ακόμα ένα συγκλονιστικό συμβάν. «Η νοσοκόμα έπιασε τον πατέρα μου και του είπε: Κυριε Pazienza, χάνουμε τον γιο σας. Όταν του το είπε αυτό, με άρπαξε και άρχισε να με ταρακουνά βίαια. Άκουσα τις φωνές του και τότε ξύπνησα, αυτός είναι και ο λόγος που είμαι εδώ σήμερα», είχε δηλώσει.
Μέχρι τον σοβαρό τραυματισμό του το 1991, ο Παζ είχε κερδίσει σκληρούς αντιπάλους και είχε φορέσει στη μέση του ζώνες της IBF, της WBC και της WBA.
Στις 12 Νοεμβρίου ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε, άλλαξε για πάντα τη ζωή του, αλλά και την ίδια την κοσμοθεωρία του. Το αυτοκίνητό του συγκρούστηκε με ένα άλλο όχημα στην περιοχή Warwick του Ρόουντ Άιλαντ, με αποτέλεσμα να υποστεί εξάρθρωση σπονδύλου και δύο κατάγματα σπονδύλων στον λαιμό του.
«Μόλις είχαμε φύγει από το γυμναστήριο, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας. Θυμάμαι ότι είδα ένα μεγάλο όχημα να έρχεται κατά πάνω μας και προσευχήθηκα για τη ζωή μου. Σκέφτηκα στιγμιαία ότι θα πεθάνω και δεν θα μπορέσω ποτέ να υπερασπιστώ τον παγκόσμιο τίτλο μου και… ΜΠΟΥΜ, μας χτύπησε. Όταν με έπιασαν αργότερα για να με βάλουν στο φορείο, ο πόνος διαπέρασε ολόκληρο το κορμί μου, ο αυχένας μου έκαιγε. Τους είπα να σταματήσουν, τους είπα ότι ο λαιμός μου έσπασε», εξομολογήθηκε ο μποξέρ χρόνια μετά το φρικτό ατύχημα που είχε.
«Ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό», λένε Κι αυτό σίγουρα ισχύει στην περίπτωση αυτού του απίθανου τύπου. Οι γιατροί τού είπαν ότι θα έπρεπε να ξεχάσει μια για πάντα την πυγμαχία. Το ίδιο του είπε και ο προπονητής του, Κέβιν Ρούνεϊ, καθώς ένα χτύπημα στο ίδιο σημείο θα τον έστελνε ακόμα και στον θάνατο. Μην ξεχνάμε πως τα χτυπήματα στο συγκεκριμένο άθλημα είναι στο πρόσωπο, με τον αυχένα να είναι το σημείο του σώματος που είναι εκτεθειμένο.
Οι γιατροί, λοιπόν, και ο προπονητής του, που υπήρξε και προπονητής του Μάικ Τάισον τη δεκαετία του ’80, είχαν δίκιο. Του έλεγαν τα αυτονόητα, τα λογικά. Όμως, ο Παζ ήταν αποφασισμένος και κόντρα στη λογική, τόλμησε το παράλογο…
Έτσι, παρά τις οδηγίες των γιατρών, ξεκίνησε τις προπονήσεις πέντε ημέρες αφότου οι γιατροί του έβγαλαν το μεταλλικό Halo που κρατούσε τον αυχένα του στη θέση του. Μάλιστα, το μεταλλικό αυτό μηχάνημα στερεωνόταν στο κεφάλι του με βίδες που ήταν βιδωμένες απευθείας στο κρανίο του, ενώ -όπως είδαμε στην ταινία «Bleed for This» – οι γιατροί τις έβγαλαν χωρίς αναισθητικό, μιας και ο ίδιος δεν δεχόταν οποιοδήποτε φάρμακο στον οργανισμό του. Υπέμεινε τον φρικτό πόνο, σε μια σκηνή σοκαριστικά ανατριχιαστική, αλλά κι ενδεικτική του πόσο δυνατός είναι αυτός ο άνθρωπος.
Δεκατρείς μήνες μετά, το σοβαρό ατύχημα, επέστρεψε στα ρινγκ, κερδίζοντας τον Luis Santana. Το 1993 κέρδισε και τον τίτλο της IBO στη middleweight κατηγορία και το 1996 τον τίτλο της WBU στη super middleweight κατηγορία. Όμως, πάνω απ’ όλα ο πέντε φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στην πυγμαχία κέρδισε την ίδια τη ζωή, αποτελώντας το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της ατσαλένιας θέλησης.
Ο Βίνι Παζ κρέμασε τα γάντια του το 2004 και χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια για να μεταφερθεί η ιστορία του στη μεγάλη οθόνη. Και λέμε «χρειάστηκε», μιας και είναι τόσο απίστευτο και αδιανόητο αυτό που έκανε, να επιστρέψει στα ρινγκ μετά από τέτοιο τραυματισμό στον αυχένα, που θα περίμενε κανείς πως στο Χόλιγουντ θα το είχαν «τσιμπήσει» νωρίτερα.
Και δεν είναι υπερβολή πως η ιστορία του Παζ είναι ανώτερη και από εκείνες των Μάικ Τάισον, Μοχάμεντ Άλι (που ήταν και το είδωλό του), ακόμα και του.. .Ρόκι Μπαλμπόα! Το 2016, λοιπόν, βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το «Bleed for This» με τον Μάιλς Τάιλερ να υποδύεται τον Βίνι Παζ, ενώ ο Άαρον Έκχαρτ υποδύθηκε τον Κέβιν Ρούνεϊ.
«Ο Μάιλς Τέλερ έκανε καταπληκτική δουλειά. Και ο Άαρον Έκχαρτ. Λατρεύω τον Κέβιν. Ήταν ο αγαπημένος μου προπονητής», είχε πει στην πρεμιέρα της ταινίας ο θρυλικός μποξέρ.
«Ο Βίνι ήταν γνωστός για την εκκεντρική προσωπικότητά του, όσο και για τις νίκες και τις ήττες του, παρόλο που είχε στο παλμαρέ του 50 νίκες, 5 παγκόσμια πρωταθλήματα και αγώνες με δεκάδες άλλους μποξέρ. Ήταν πραγματικός σόουμαν. Λάτρευε τον Μοχάμεντ Άλι. Γι’ αυτό ασχολήθηκε με το μποξ και γνώριζε πώς να κάνει έναν αγώνα να πουλήσει. Είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Ήταν διασκεδαστής πάνω από όλα. Απλά πρέπει να προετοιμαστείς σωστά για να τον παρουσιάσεις με τον πιο ειλικρινή τρόπο», είχε πει για τον Παζ ο Μάιλς Τάιλερ.
Στην ταινία μιλούν και οι γιατροί, εξηγώντας πόσο ανθρωπίνως αδύνατο ήταν αυτό που έκανε ο Βίνι Παζ. Και δικαιολογημένα μέχρι και σήμερα, η επιστροφή του στα ρινγκ μετά τον τραυματισμό του, θεωρείται η πιο μυθική στην παγκόσμια ιστορία της πυγμαχίας!
