Η 12χρονη από τον Κολωνό, «έσπασε» τη σιωπή της για πρώτη φορά και με ένα γράμμα της, συγκλονίζει με την εξομολόγησή της και την κραυγή απόγνωσής της. Το κορίτσι μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης προς το παιδί και την οικογένειά του, το απόγευμα της Τρίτης, στο αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ.
Κάθε κουβέντα του παιδιού συγκλονίζει, ενώ φτάνει σε σημείο να ζητάει συγγνώμη που δεν μίλησε νωρίτερα. Λέει ότι οι εφιάλτες της συνεχίζονται και επιμένει για την αθωότητα της μητέρας της.
Ειδικότερα αναφέρει:
«Είμαι η … (12χρονη) και θέλω να σας εκφράσω μια τελευταία φορά τα συναισθήματά μου. Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με. Εσείς ήσασταν η λύτρωσή μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα.
Σας εμπιστεύτηκα, σας μίλησα… περίμενα τη βοήθειά σας για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα πέρασα εγώ.
Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ. Όχι τη μαμά μου.
Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατό μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε.
Σας ζητώ συγγνώμη που δεν μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωσή μου, ήρθατε εσείς. Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά: Πού είναι η μαμά μου; Γιατί τη μαμά μου; Πού είναι τα αδέλφια μου; Πού είναι η οικογένειά μου; Γιατί με αφήσατε μόνη μου;
Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δεν σας μίλησα νωρίς. Όχι η μαμά μου. Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ.
Τα Χριστούγεννα δεν με άφησαν ούτε τη μαμά μου να δω.
Θέλω να σας πω κάτι, κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα; Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;
Αυτό που ζητάω από το δικαστήριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δεν γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα. Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι».
