Το ημερολόγιο έγραφε 27 Μαρτίου 1973, όταν ο Μάρλον Μπράντο αρνείται να παραλάβει το Όσκαρ που κέρδισε για την ταινία «Ο Νονός», στέλνοντας στη θέση του την νεαρή ινδιάνα ηθοποιό Σαχίν Λιτλφίδερ, προκειμένου να περιγράψει την άσχημη κατάσταση των Ινδιάνων της Αμερικής.
Ο αναρχικός στην ψυχή και στον τρόπο που ζούσε, ηθοποιός, γυρνώντας την πλάτη του στην Ακαδημία Κινηματογράφου, ταρακούνησε τον μικρόκοσμο του Χόλιγουντ, έγραψε ιστορία, ενώ άλλαξε και τοις ομιλίες όσων κέρδιζαν το πολυπόθητο αγαλματίδιο, οι οποίες έκτοτε από χλιαρές που ήταν, απέκτησαν πολιτικό λόγο και άποψη.
Ο Μάρλον Μπράντο λοιπόν άνοιξε τον δρόμο. “Οι ομιλίες, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ήταν σχετικά ήρεμες, εν μέρει λόγω του ελέγχου που ασκούσε το σύστημα των κινηματογραφικών στούντιο” έγραφαν οι Τζέιμς Πιάτσα και Γκέιλ Κιν στο βιβλίο τους, του 2002, Τα Βραβεία της Ακαδημίας: Η Πλήρης Ιστορία των Όσκαρ. Αυτό θα παρέμενε αν δεν υπήρχε ο Μάρλον Μπράντο.
Ο Μπράντο έσπασε, με ηχηρό τρόπο, τα ταμπού, όταν στην τελετή απονομής του 1973, έστειλε στη θέση του την ηθοποιό Σατσίν Λιτλφέδερ (Μικρό Φτερό ήταν το επώνυμό της, γιατί ήταν Ινδιάνα) να διαμαρτυρηθεί για τη στάση του Χόλιγουντ απέναντι στους Ινδιάνους των ΗΠΑ.
Η στιγμή που έγραψε ιστορία
Έτσι λοιπόν, τη βραδιά των Όσκαρ στις 27 Μαρτίου του 1973, και ενώ όλοι περίμεναν τον Μάρλον Μπράντο να ανέβει στην σκηνή για να παραλάβει το Όσκαρ «Α’ Ανδρικού Ρόλου» για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, εκείνος όμως, τους επιφύλασσε μία μεγάλη έκπληξη.
Όταν ο Ρότζερ Μουρ και η Λιβ Ούλμαν ανακοίνωσαν το όνομα του Μπράντο, η νεαρή Ινδιάνα σηκώθηκε από τη θέση της ντυμένη στην παραδοσιακή αμφίεση των Απάτσι και ανέβηκε σκυθρωπή και με κάθε επισημότητα στη σκηνή. Καθώς ο Ρότζερ Μουρ της πρότεινε το βραβείο, εκείνη έκανε νεύμα με ανοιχτή παλάμη, πως δεν το ήθελε. Στάθηκε μπροστά στο μικρόφωνο, κοίταξε το πλήθος ατάραχη, έβγαλε μια επιστολή 15 σελίδων που της είχε δώσει ο Μάρλον Μπράντο και άρχισε να μιλάει.
«Εκπροσωπώ τον Μάρλον Μπράντο απόψε και μου ζήτησε να σας πω ότι δυστυχώς δεν μπορεί να δεχτεί αυτό το πολύ γενναιόδωρο βραβείο. Και ο λόγος είναι η αντιμετώπιση των Αμερικανών Ινδιάνων σήμερα από την κινηματογραφική βιομηχανία», ξεκίνησε να λέει. Το κοινό από κάτω άρχισε να αποδοκιμάζει, εκνευρισμένο για την «αχαριστία» του ηθοποιού, αλλά και τη στάση της νεαρής Ινδιάνας.
Υπήρξαν, όμως και αρκετοί που επιδοκίμασαν την Λιτλφέδερ, χειροκροτώντας και ζητωκραυγάζοντας. Εκείνη, μίλησε λίγο ακόμα παρακαλώντας η εμφάνισή της να μην εκληφθεί σαν εισβολή τονίζοντας ότι θα τα ξαναπούν αργότερα με αγάπη και γενναιοδωρία.
Την επόμενη μέρα, οι New York Times δημοσίευσαν ολόκληρη την επιστολή του Μάρλον Μπράντο κατά την απονομή των Όσκαρ, η οποία χαρακτηρίζεται ιστορική.
Μία κίνηση, άκρως πολιτική και με μεγάλο ρίσκο, για τον σταρ, ο οποίος όμως ποτέ δεν το υπολόγισε. Γιατί μπορεί, ο «Νονός» να ήταν η μεγάλη κινηματογραφική επιστροφή του σε μια περίοδο που τον θεωρούσαν «ξοφλημένο» επαγγελματικά, όμως, εκείνος δε δίστασε να τα ρισκάρει όλα, ακολουθώντας αυτό που του έλεγε η άναρχη ψυχή του.
